احمدحسین شریفی:
عالمان دین، نسبت به مفاسد اقتصادی و بی‌عدالتی هم حساس باشند
عالمان دین به همان میزان که در برابر شبهات علیه اعتقادات دینی و شیعی حساسیت دارند، باید در برابر فسادها و اختلاسها و دزدی‌ها و کم‌کاری‌ها و سیاست‌بازی‌ها و دروغ‌ها و خیانت‌ها و ... نیز حساسیت داشته باشند.
عقیق: حجت الاسلام دکتر احمد حسین شریفی، استاد مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در یادداشتی به مسئله اهمیت مصرف تولیدات داخلی پرداخت که در ادامه می آید:
علمای عصر قاجار و تولی و تبری اقتصادی
در اواسط جمادی الاولی سال 1324ق. تعدادی از علمای طراز اول، بیانیه‌ای پنج‌ماده‌ای را امضا و اعلام کردند که در نوع خود بی‌نظیر است. سه بند اول آن چنین است:
این خدام شریعت مطهره با همراهی جناب رکن‌الملک، متعهد و ملتزم شرعی شده‌ایم که مهما امکن بعد ذلک تخلف ننماییم، فعلاً پنج فقره است:
اولاً: قبالجات و احکام شرعیه از شنبه به بعد روی کاغذ ایرانی ... نوشته شود. اگر بر کاغذهای دیگر نویسند، مهر ننموده و اعتراف نمی‌نویسیم... حرام نیست کاغذ غیر ایرانی و کسی را مانع نمی‌شویم؛ ماها به این روش متعهدیم.
ثانیاً: کفن اموات، اگر غیر از کرباس و پارچه اردستانی یا پارچه‌های دیگر ایرانی باشد، متعهد شده‌ایم بر آن میت، ماها نماز نخوانیم. دیگری را برای اقامه صلوه بر آن میت بخواهند...
ثالثاً: ملبوس مردانه جدید، که از این تاریخ به بعد دوخته و پوشیده می‌شود، قرار دادیم مهما امکن، هر چه بدلی در ایران یافت می‌شود، لباس خودمان را از آن منسوج نماییم... و حرام نمی‌دانیم لباس‌های غیرایرانی را، اما ماها ملتزم شده‌ایم حتی‌المقدور بعد از این تاریخ ملبوس خود را از منسوج ایرانی بنماییم. تابعین ماها نیز کذلک و متخلف توقع احترام از ماها نداشته باشد. ...» (ر.ک: احمدحسین شریفی، سبک زندگی اسلامی ایرانی، 1392)
به نظر بنده، اگر مراجع عظام تقلید نیز در حمایت از تأکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب مبنی بر استفاده از کالای داخلی و تولید ملی، مشترکاً چنین بیانیه‌ای را صادر کنند، بدون تردید هم رضایت خداوند را به دنبال دارد و هم عزت ملی و اسلامی ما را. البته عدم اقدام مراجع عظام، وظیفه ما را سلب نمی کند؛ سخنان ولی فقیه در این رابطه برای همه حجت شرعی است.
سفیر ژاپن و تولی و تبری اقتصادی
چند سال قبل، در سفری که به یکی دانشگاه‌های کشور داشتم، ریاست محترم دانشگاه گفتند سفیر ژاپن در ایران را برای بررسی فرصت‌های سرمایه‌گذاری مشترک به استان خود دعوت کردیم، برای استقبال از او با ماشین بنز به فرودگاه رفتیم؛ اما با کمال تعجب او سوار ماشین نشد! و اظهار داشت من سفیر ژاپنم و میهمان شما؛ فقط سوار ماشین ژاپنی و یا ایرانی خواهم شد و نه ماشین آلمانی! برای من ننگ‌آور است که سوار ماشین آلمانی شوم!
این نمونه‌ای از تولّی و تبرّی اقتصادی است. باید دانست که دو اصل اعتقادی تولّی و تبرّی، اختصاصی به مسائل اعتقادی و سیاسی ندارند؛ بلکه جریان آنها در مسائل اقتصادی و فرهنگی اگر مهمتر از مسائل اعتقادی و سیاسی نباشد، کمتر نیست.
برای یک مسلمان، به ویژه مسؤولان نظام اسلامی، باید ننگ‌آور باشد که از وسایل خارجی استفاده کنند. حتی اگر از کشورهای دوست هم باشد؛ چه رسد به کشورهای متخاصمی مثل آمریکا و انگلیس و فرانسه؛ که از هیچ کوششی در تضعیف جمهوری اسلامی و تقویت ناامنی‌های سیاسی و اقتصادی در ایران فروگذار نمی‌کنند.
اگر مسؤولان نظام در اندیشه اصلاح چنین فرهنگی نیستند؛ وظیفه من و شما سلب نمی‌شود؛ هر کدام از ما از همین الان تصمیم بگیریم به این دو اصل دینی در عرصه اقتصادی عمل کنیم و حتی‌الامکان جز از کالاهای تولید داخل استفاده نکنیم.
دشمن و راهبرد تعمیق نارضایتی
مایکل فلین، از استراتژیست‌های مشهور جمهوری‌خواه در آمریکا، هر چند فقط یک هفته بعد از انتصابش به سمت مشاور امنیت ملی از سوی دونالد ترامپ، به دلیل افشای مکالمه تلفنی او با مقامات روس، مجبور به استعفا و برکناری شد، اما به دلیل نفوذ زیادی که بر ترامپ دارد، ایده‌های او به عنوان مشاور در سایه، جزء برنامه‌های دولت ترامپ خواهد بود.
وی در سال 2016 کتابی با عنوان «صحنه نبرد (The Field of Fight)» منتشر کرد که در بخش نتیجه‌گیری آن راهبرد تعمیق نارضایتی در ایران را به عنوان سلاحی مؤثر در تقابل با جمهوری اسلامی مطرح می‌کند. وی می‌نویسد: «بهترین راه این است که ما به ضعیف‌ترین نقطه دشمن حمله کنیم و آن عدم توفیق انقلاب (در بر آوردن نیازهای مردم) ایران است .... این حمله ما باید سیاسی باشد نه نظامی و موثرترین سلاح ما آن چیزی است که [آیت‌الله] خامنه‌ای بیش از هر چیز دیگر از آن هراس دارد: درد و رنج توده‌های ایرانی».
همه دلسوزان انقلاب باید بدانند که یکی از مهمترین راهبردهای جنگ نرم دشمن علیه جمهوری اسلامی، راهبرد تعمیق نارضایتی است، که یکی از ابزارهای آن تشدید تحریم‌های اقتصادی علیه ایران، و در عین حال، بازکردن درهای گفتگو و مذاکره با دولتمردان ایران است. این کار موجب می‌شود که همچون چهار سال گذشته، بخش اعظمی از فعالیت‌های کشور به امید به نتیجه رسیدن گفتگوها با آمریکا متوقف شود.
راه خنثی‌سازی این راهبرد، اولاً تلاش شبانه‌روزی دلسوزان انقلاب، در جهت خدمت‌رسانی به مردم در بخش‌های مختلف فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، امنیتی و ... است؛ ثانیاً، تبدیل گفتمان خدمت و کار به گفتمان اصلی جبهه انقلاب است؛ ثالثاً، تکیه بر توانایی‌های داخلی به جای امید به گره‌گشایی‌های خارجی است و رابعاً، اصلاح ساختارهای اداری و اقتصادی و قضایی فسادزا است.
یک تجربه خارجی مبارزه با فساد
در چند ماه گذشته و بعد از متهم شدن خانم پارک گئون های، رئیس جمهور کره جنوبی، به فساد مالی، در کره جنوبی غوغایی برپا شد و مردم (اعم از مخالفان و موافقان حزبی رئیس جمهوری) روزهای متمادی در خیابانهای پایتخت تجمعات اعتراضی برپا کردند تا جایی که رئیس جمهور رسما عذرخواهی کرد و حتی در مقابل دوربینها، گریه کرد، اما هیچ کدام از این اینها، مردم را آرام نکرد و آنها را به پذیرش چنین فسادی در حاکمیت راضی نکرد. آنان به اعتراضات خود ادامه دادند تا آنکه نهایتا حکم برکناری و بازداشت رئیس جمهور مستقر، توسط هشت قاضی دادگاه قانون اساسی کره جنوبی صادر شد و وی در تاریخ 20 اسفند 1395 به اتهام فساد بازداشت شد.
جرم وی چه بود؟ سوء استفاده از قدرت، با همدستی و نفوذ یکی از دوستانش. اما در جامعه ما علیرغم همه باورها و پیشینه اخلاقی و ارزشی مان، حساسیت های اخلاقی از این دست بسیار اندک شده است! نه مردم بهایی به چنین خبرهایی درباره برخی از مسوولان می دهند و نه خود مسوولان نیز از چنین کارهای واهمه دارند! (نمونه آن را در همین انتخابات اخیر شاهد بودیم؛ اختلاسها و حقوقهای نجومی و فسادهای اطرافیان و ... چه نقشی در اقبال یا ادبار مردم به نامزدهای انتخاباتی ایفا کرد؟)
چرا چنین شده ایم؟ چه سرنوشتی در پی داریم؟ برای فعال سازی حساسیتهای اخلاقی در جامعه چه باید کرد؟ وظیفه حوزویان و عالمان دین در این باره چیست؟ وظیفه رسانه ها چیست؟ وظیفه احزاب و گروه های سیاسی چیست؟ وظیفه استادان و دانشجویان و فرهنگیان چیست؟ وظیفه دستگاه قضایی چیست؟ وظیفه تک تک آحاد مردم چیست؟ وظیفه من و تو در این باره چیست؟
وظیفه عالمان دین دربرابر نابسامانی‌ها
اگر عالمان دین، به هر دلیلی، در برابر ظلم‌ها و ناکارآمدی‌های حاکمان مسلمین، سکوت پیشه کنند، هم فساد فراگیرتر می‌شود و هم دینداری مردمان از میان می‌رود. کسانی که پرچم دین و دینداری را به دست گرفته‌اند، باید در برابر هر گونه فسادی، به ویژه اگر از ناحیه حاکمانی باشد که مدعی اسلام هم هستند، فریاد رسای اسلام و انقلاب و ولایت و مردم باشند.
عالمان دین به همان میزان که دربرابر شبهات علیه اعتقادات دینی و شیعی حساسیت دارند، باید در برابر فسادها و اختلاسها و دزدی‌ها و کم‌کاری‌ها و سیاست‌بازی‌ها و دروغ‌ها و خیانت‌ها و ... نیز حساسیت داشته باشند و الا «ولی» حتی اگر «علی» هم باشد، وقتی عالمان دین پشت سر او قرار نگیرند، نمی‌تواند موفقیت لازم را در اقامه دین خدا کسب کند. به تعبیر امام علی(ع) «لارأی لِمَن لایطاع؛ برای کسی اطاعت نشود، تدبیری نیست».
ملاصدرا، فیلسوف بی‌نظیر اسلامی، معتقد است منشأ بسیاری از فتنه‌های اجتماعی و دینی، و ریشه بسیاری از نابسامانی‌های سیاسی و اقتصادی، همراهی عالمان ضعیف‌النفس و ناپرهیزگار با زمام‌داران و حاکمان اشرافی و قدرت‌طلب است: «ما فتنه فی الدین و خلل فی عقائد المسلمین إلا و منشؤها مخالطه العلماء الناقصین، مع حکام الدنیا و السلاطین» (ملاصدرا، تفسیر القرآن الکریم، ج6، ص13)
منبع:فارس
