دعایی برای برطرف شدن حاجات مهم دنیوی و اخروی

مـحـمـد بـن مـسـلم گـویـد: امام صادق «علیه السلام» عرض کردم : دعائى بمن بیاموز، فـرمـود: تـو کـجـائى از دعـاى الحـاح ؟ و (چـرا آن را نخوانى ؟) گوید: عرض کردم : دعاى الحاح کدام است ؟ فرمود:‌ «اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ رَبَّ الاَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ رَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ رَبَّ مُحَمَّد خَاتَمِ النَّبِیِّینَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی بِهِ تَقُومُ السَّمَاءُ وَ بِهِ تَقُومُ الاَرْضُ وَ بِهِ تُفَرِّقُ الْجَمْعَ وَ بِهِ تَجْمَعُ الْمُتَفَرِّقَ وَ بِهِ تَرْزُقُ الاَحْیَاءَ وَ بِهِ أَحْصَیْتَ عَدَدَ الثَّرَى وَ الرَّمْلِ وَ وَرَقِ الاَشْجَارِ وَ قَطْرِ الْبُحُورِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد. سپس حاجت خویش را طلب کن و در دعا پافشارى کن که خداوند دعاى بندگان مؤمن را دوست دارد.

ترجمه دعا: خدایا ! اى خداى هفت آسمان و آنچه در آنهاست. اى خدا هفت زمین و آنچه در آنهاست. اى خداى عرش عظیم، اى خداى محمد (خاتم پیامبران) به آن اسمت قسم که بدان آسمان را برافراشته، زمین را آرام گردانده اى، نیز بدان همگان را پس از آفرینش روى زمین پراکنده مى کنى و در روز قیامت، همگان را گرد هم مى آورى، بدان اسم تو را قسم مى دهم که زندگان را رزق مى دهى، و شمارش سنگریزه ها و شن هاى روان و برگ درختان و دریاها را در نظر دارى، بر محمّد و آل محمّد درود بفرستى . سـپـس بـر مـحـمـد و آل محمد صلوات مى‌فرستى آنگاه حاجت خود را مى‌خواهى و در درخواست خود اصرار بنما(اصول کافى جلد 4 صفحه : 378 ، روایة 23)

در روایتی دیگر امام صادق(علیه السلام)  این قسمت را نیز جزء دعاى إلحاح  فرمودند : «یَا مَنْ لاَ یَحْجُبُهُ سَمَاءٌ عَنْ سَمَاء وَ لاَ أَرْضٌ عَنْ أَرْض وَ لاَ جَنْبٌ عَنْ قَلْب وَ لاَ سِتْرٌ عَنْ کِنّ وَ لاَ جَبَلٌ عَمَّا فِی أَصْلِهِ وَ لاَ بَحْرٌ عَمَّا فِی قَعْرِهِ یَا مَنْ لاَ تَشْتَبِهُ عَلَیْهِ الاَصْوَاتُ وَ لاَ تَغْلِبُهُ کَثْرَةُ الْحَاجَاتِ وَ لاَ یُبْرِمُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّینَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد؛ خدایا ! آسمان ها و زمین ها و دلهاى  آدمیان که بسیاراند مانع دید و آگاهى تو نیست، نیز پرده و پوشش ها. مى دانى در دل هر کوه و در قعر هر دریا چه هست. صداى بسیار آفریده ها را به خوبى و بدون اشتباه مى شنوى.
از حاجت و خواسته هاى بسیار آدمیان خسته نمى شوى. پافشارى درخواست کنندگان تو را از پا در نمى آورد. بر محمّد و آل محمّد درود بفرست» و بعدا از آن  حاجتت را بطلب. (قرب الإسناد: 4، بحار الأنوار: 92/154.)

نکته دیگری اینکه نامگذاری این دعا به دعای الحاح «پافشاری» از سوی امام صادق نشاندهنده این است اصرار در دعا برای اجابت دعا مؤثر است و اگر صلاح بنده اجابت دعایش باشد پافشاری او در دعا مؤثر است و اصولا بنده باید حوائج خود را در دعا نام ببرد چرا که نام بردن حاجت در دعا و  اصرار و الحاح به درگاه خداوند در اجابت آن بسیار موثر است؛ همانگونه که در روایتی نیز امام صادق «علیه‌السلام» می‌فرماید: خداى تبارک و تعالى می‌داند که بنده اش چه می‌خواهد هرگاه بدرگاهش دعا کند، لیکن دوست دارد که حاجتهایش را به درگاهش شرح بدهد؛ هرگاه دعا کردى حاجتت را نام ببر و در حـدیـث دیگرى می‌فرماید: خداى عزوجل حاجت تو را مى‌داند و نیز داند که تو چه خواهى ولى دوست دارد که حاجتهاى (خود را) بدرگاه او شرح دهى. «اصول کافى جلد 4 صفحه : 225»