۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۴ : ۱۷
عضو خبرگان رهبری ادامه داد: زهد به معنای نداشتن و کمبود سطح زندگی نیست، بلکه به معنای روحیۀ دلکندگی از دنیا است. این روحیه در وجود همۀ ائمه(علیهم السلام) یکسان بوده است و امام مجتبی(ع) نیز دو بار کل اموالشان را در راه خدا انفاق کردند.
وی اضافه کرد: صلح امام مجتبی(ع) نه از روی این بود که امام شجاع نبودند، شجاعتشان زبانزد همه بود، ولی بعد از شهادت امیرالمومنین(ع)، امام مجتبی(ع) وقتی پدرشان را به خاک سپردند، زمانی بود که میخواستند به جنگ با معاویه بروند و بلافاصله مردم را دعوت کردند و متأسفانه اصحاب به دلیل نداشتن معرفت و بصیرت جایگاه حجت الهی را که برای امام اول قائل بودند برای امام دوم به آن صورت قائل نبودندکه باعث شد اطراف امام حسن(ع) را خلوت بکنند
استاد حوزه خاطرنشان کرد: امام مجتبی(ع) بعد صلح کردند، بسیار مورد ظلم حتی از طرف دوستانشان واقع شدند و فقط حلم امام بود که باعث میشد، اسلام را حفظ کند، البته «وَ الْحِلْمِ الْحَسَنِیَّةِ» که در عبارت آمده کاشف این است که همۀ ائمه(ع) حلم داشتند، اما حلم امام مجتبی(ع) طوری بود که بین دوستان و حتی در منزل هم مظلوم بودند