اشک و بغض کردستان برای امام‌(ره) دشمن را نا امید کرد

الله مرادی در گفت‌وگو با تسنیم حال و احوال آن روزهای کردستان را تشریح کرده است. گفت‌وگوی زیر را بخوانید:

یکی از اتفاقات و رویدادهای عجیب در دوران انقلاب، رحلت امام خمینی بود. فردای آن روز، روزنامه کیهان تیتر زده بود که "جهان اسلام در سوگ خمینی". مردم از همه جای کشور به سمت تهران راهی شده بودند و فضای غم باری بر شهرستان ها حکم فرما بود؛ 14 خرداد در کردستان چه خبر بود؟

به عقیده بنده از ابتدای نهضت امام خمینی چند اتفاق برای پیوند بین مردم کردستان و انقلاب اسلامی افتاد که می شود از آن به عنوان نقاط عطف انقلاب یاد کرد. مشکل اصلی ما ذهنیت‌هایی بود که از مردم کردستان وجود داشت و این نقاط عطف باعث شد که ذهنیت ها اصلاح شود. ذهنیت ها البته دو طرفه بود.

یکی از آن مناسبت‌های مهم، رحلت امام خمینی بود. من یادم هست، صبح زود که خبر را آقای حیاتی در تلویزیون اعلام کرد، آمدم بیرون به شدت تعجب کردم، خیابان‌های سطح شهر سنندج یکدست تعطیل بود. اولین کسی را که در خیابان دیدم یکی از همکارانم بود. همدیگر را بغل کردیم و کلی گریه کردیم.

آن موقع خبرنگار صدا و سیما بودم. آمدیم سرکار و قرار شد از حال و هوای شهر گزارش تهیه کنیم. سطح شهر به شدت خلوت بود. آن موقع روز تا به حال شهر اینقدر خلوت نشده بود. تک و توکی که از مغازه‌ها باز شده بود رفتیم برای مصاحبه کردن. این نکته را باید بگویم که شرایط آن زمان کردستان بگونه‌ای بود که مردم تمایلی برای مصاحبه با تلویزیون نداشتند اما برعکس در آن زمان، به خاطر دارم از 40 الی 50 نفری که مصاحبه کردیم نصف جمعیت وسط مصاحبه بغض و شروع به گریه می‌کردند. وقتی به سازمان برای تدوین آمدیم همه عوامل که عمدتا افراد بومی استان کردستان بودند جمع شده بودند و حرف‌های مردم را نگاه می‌کردند و از این حرف‌ها تعجب کرده بودند.

مراسم ختمی در شهر برگزار شد؟ مردم برای مراسم خاکسپاری به تهران رفتند؟

مراسم ختمی در مسجد جامع شهر سنندج برگزار شد که یکی از شلوغ‌ترین اجتماعات تا آن روز بود. شخصیت‌های برجسته و جریان‌های که تا آن روز ارتباطی با حاکمیت نداشتند در مراسم حضور داشتند. حتی آنهایی که حضور نداشتند، پیام‌های صوتی برای مردم فرستادند و این مصیبت را تسلیت گفتند.

یعنی اتفاقات جوری رقم خورد که رحلت امام باعث همبستگی و همدلی بین توده‌های مردم کردستان و حاکمیت شد، همان چیزی که شاید دشمنان برعکسش را تصور می‌کردند. شاید بتوان گفت درصد بسیاری از مردم با رحلت حضرت امام، عظمت انقلاب را شناختند.

بسیاری از مردم بدون هیچ هماهنگی و نظارت دستگاه‌های حکومتی به صورت خودجوش خودشان رفتند تهران برای شرکت در مراسم رحلت امام. یعنی آن چیزی که ما در آن روزها مشاهده می‌کردیم مسائل سیاسی یا جناحی نبود، پیوند قلبی توده‌های مردم اهل سنت کردستان با شخص حضرت امام بود.

تمام این مسائل در شرایطی بود که اینجا کردستان بود و یکی از استان‌های مرزی که هشت سال درگیر جنگ بود، درگیر ناامنی‌های بعد از انقلاب بودند، فرزندانشان شهید شده بودند، بعضی‌ها به خاطر تبلیغات جذب گروهک‌ها شده بودند و در این هشت سال واقعا در سختی زندگی می‌کردند و روز خوشی ندیدند. با وجود همه این مسائل یک چیزی بین مردم و امام پیوند ایجاد کرده بود و این جزء معجزات خداوند بود.

این پیوند را ما در سفر مقام معظم رهبری هم دیدیم، خیل جمعیتی که حضور داشت ما را واقعا متعجب کرده بود و صحبت‌هایی که مقام معظم رهبری در آن روز کرد مردم را یاد امام انداخته بود.

امام برای مردم یک شخصیت فرا دولتی بود اما عملکرد دستگاه های حکومتی در بعضی مواقع همسوی تفکرات امام نیست. چرا این دو را با هم گره میزنیم؟ مصیبت عمده این است که دولت ها نتوانستند تفکرات امام را پیاده کنند.