آیهها و آینهها؛
ماجرای برخورد شیخ حسنعلی نخودکی با راهزنان
بهترین راه تبلیغ و ترویج دین اسلام، دعوت مردم با عمل است، یعنی اگر شخصی، مصداق بارز آیات و روایات معصومین باشد، میتواند بدون توصیه زبانی، گنهکار را از گناهش بازدارد که یکی از این اعمال نیکو، سخن گفتن با نرمی و اخلاق نیک است.
عقیق:آیه:
خداوند متعال در قرآن میفرماید:
فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّيِّنًا لَّعَلَّهُ يَتَذَكَّرُ طه/44
با او به نرمی سخن گوييد ، شايد پند گيرد
آینه:
حکایت؛ مرحوم آیتالله حاج شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی که در خراسان ساکن بود، آنجا را وطن خود قرارداد، ایشان عارفی روشن ضمیر و دارای کرامات و ادعیه و مکاشفات و اهل دل بود.
نقل میکنند: وقتی در سفری از کوفه به نجف اشرف میرفت، در راه جمعی از دزدان او را وادار کردند که لباسهایش را کنده و به آنها تحویل دهد، مرحوم شیخ نخودکی هم لباسهایش را به جز ساتر، از تن بیرون آورد و به دزدان داده و فرمود: «من این لباسها را به شما بخشیدم تا شما گرفتار معصیت و گناه خدا نشوید، زیرا اگر اینها را نبخشم غصب است و مال غصبی حرام است»
موقعی که دزدها این اخلاق پسندیده و حسن رفتار و بزرگواری را از آن مرحوم دیدند، لباسها را به او پس داده و به دست او توبه کردند.1
عالَمی را یک سخن ویران کند روبَهانِ مُرده را شیران کند 2
پی نوشت:
1.با اقتباس و ویراست از کتاب داستانهایی از اخلاق اسلامی
2. مولوی
منبع:حوزه