آیهها و آینهها؛
سال های قحطی و آغوش باز مؤسس حوزه قم برای فقرا
افرادی از همین جامعه به ظاهر زیبای ما به هر علتی دچار بحران مالی هستند و حتی برخی از این اشخاص محتاج نان شب خود میباشند، این عزیزان به عنوان یک انسان، استحقاق اطعام و احسان دارند و حقی در اموال اغنیاء برای فقراء وجود دارد که باید اداء شود.
عقیق:آیه:
خداوند متعال در قرآن میفرماید:
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَّعْلُومٌ/ لِّلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ معراج/24و25
و همانان كه در اموالشان حقى معين است برای سائل و محروم
آینه:
حکایت؛ یکی از فضایل اخلاقی آیتالله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، توجه به بینوایان و بر عهده گرفتن سرپرستی آنان بود.
نقل میکنند در آن دورهای که مردم به قحطی دچار شدند و نان در قم گران شد و وضعیت بینوایان روز به روز بدتر میشد، حاج شیخ با برپایی دار الطعام، بیچارگان و فقیران را گردآورد و خود، امر آذوقه رسانی و اطعام آنان را به طور شبانهروزی بر عهده گرفت. بدین گونه بسیاری از آنان از مرگ و میر احتمالی رهایی یافتند. البته کار خیر این عالم محبوب و مردمی، تنها به سالهای قحطی محدود نبود، بلکه خدمتگزار همواره به محرومان توجه ویژهای داشت.1
اَلا گر طلبکار اهل دلی ز خدمت مکن یک زمان غافلی 2
پی نوشت:
با اقتباس و ویراست از کتاب معمار فضیلت
سعدی
منبع:حوزه