به گزارش
عقيق حجت الاسلام بي آزار در اين مراسم با تاكيد بر لزوم قرار گرفتن افراد در مسير شكر خداوند گفت: از لحظه تولد تا دقايق آخر عمر حضرت زينب(س)، ناملايمتي هاي بسياري با ايشان شد اما وي هرگز سخني كه بوي اعتراض و گله و جاماندگي از اهداف را داشته باشد بيان نكرده و به دل نيز راه نداد.
وي به روايتي از امام سجاد(ع) اشاره كرده و افزود: سيدالساجدين مي فرمايند بلافاصله بعد از شهادت پدرم تمام علم امامت او را بر وجودم يافتم و با آن چشم ديدم كه هرچه ملك در آسمان و زمين است مبهوت حال زينب كبري(س) هستند.
حجت الاسلام بي آزار به دو صحنه از زندگي حضرت زينب(س) اشاره كرده و بيان داشت: شما ببينيد اين خانم چگونه زندگي كرده و به چه مقامي دست يافته كه در گودال قتلگاه دست زير بدن برادر مي برد و به خداوند مي فرمايد "خدايا اين قرباني كوچك را قبول كن".
وي در همين ارتباط با اشاره به اينكه عاشق الهي هيچ گاه گله نمي كند، افزود: هستي بايد عمرش را صرف اين جمله بي بي كند تا بفهمد كه "در كربلا جز زيبايي نديدم" يعني چه؟
اين سخنران محافل مذهبي اظهار داشت: پشتوانه اينگونه اخلاق كه در عمه سادات متجلي شد صفت عاليه شكر و شاكر بودن به درگاه احديت بوده و يقينا اين خانم قهرمان اين عرصه در گيتي هستند.
وي با بيان اينكه اگر بخواهيم دنيا و آخرت آبرویی بدست آوريم بايد صفت شكر و شاكر بودن را در خود تقويت كنيم، تصريح كرد: بيشتر افراد براي جنت و پاداش زندگي مي كنند، حال اينكه بايد به سمتي برويم كه شكر خداوند را دائما با خود داشته و براي خود خدا بدان عمل كنيم.
حجت الاسلام بي آزار در بخش ديگر سخنان خود به سه عامل مهم براي تبديل شدن به فردي شاكر چون زينب كبري(س) اشاره كرده و گفت: هنر ديدن نعمت هاي الهي، آن ها را به غير از خدا نسبت ندادن و مسبب همه امور را خداوند دانستن ازجمله مولفه هاي مهم در اين زمينه است.
وي ادامه داد: فردي كه ادبيات شكر را آموخته باشد، مشكلات را كنار زده و زندگي با بركتي را تجربه مي كند. همه مراتب با شكر آغاز مي شود و همين صفت است كه ظرفيت انسان را بالا مي برد.
بعد از سخنان حجت الاسلام بي آزار حاج سید مجید بنی فاطمه، کربلایی سید محسن احمدی و کربلایی مهدی سعیدی به مرثيه سرايي پرداختند كه شعر خوانده شده در ابتداي روضه را می خوانیم:
اي جانم، از جان سير سيرم / ديگر دعا كن من بميرم
من يك برادر دور خود ديگر ندارم / بايد به روي دامن كي سر گذارم
افتاده ام به بستر، ديگر بيا برادر / مرا به همره خود ببر كنار مادر
تنهايم و مجروح و خسته / ببين دلم خيلي شكسته
جان مي دهم در غربت اين آشيانه / بر پيكرم آثار زرد تازيانه
در لحظه هاي آخر، كوبم به سينه و سر / زنده شده برايم ياد غم برادر
به جان تو ديگر بريدم / بعد از تو يك خوشي نديدم
تو رفتي و در آن غروب قتل و غارت / واشد به روي ما دگر دست جسارت
آتش زبانه ميزد، چون تازيانه ميزد / دشمن رقيه ات را با هر بهانه ميزد
منتخبی از تصاویر مراسم:
منتخبی از صوت این مراسم:
روضه کربلایی سید مجید بنی فاطمه در رسای حضرت زینب(س)
کربلایی سید مجید بنی فاطمه - شور
کربلایی سید مجید بنی فاطمه - شور
گزارش: ميثم يعقوبي