ظرفیت های معنوی شب یلدا

سنت های پسندیده مصداق این حدیث شریف هستن که پیامبر گرامی(ص) فرمودند: «هر که راه و رسم نیکویی را بنیان نهاد در پاداش عمل به آن تا روز قیامت سهیم است بی آنکه از اجر دیگران کاسته شود. سنت های ناپسند نیز مصداق حدیثی دیگرند که آن گرامی فرمودند: «هر کس روش زشتی را پایه گذاشت، در کیفر و پیامد عمل به آن تا روز قیامت شریک است.»

در اینجا به یکی از سنت های ایرانی به آن نزدیک هستیم اشاره می شود.

این واژه «یلدا»، سریانی و به معنای میلاد است و چون شب یلدا را با تولد حضرت مسیح(ع) تطبیق می کردند آن را به این نام خوانده اند. چون ایرانیان این شب را شب تولد میترا(مهر) می دانسته اند آن را با تلفظ سریانی اش پذیرفته اند و در واقع یلدا با (نوئل) اروپایی که در 25 دسامبر تثبیت شده، معادل است، بنابراین، نوئل اروپایی همان شب یلدا یا شب چله ایرانی است.

از سنت های شب یلدا، شب نشینی، دید و بازدید و صله رحم است، چنانکه بهره گیری علمی از فرصت آن با طرح مسایل علمی و تاریخی، خواندن اشعار به ویژه شعر حافظ و تافل به اشعار حافظ و ... سنت دیگر آن است.

مناسبت است مومنان در چنین فرصت هایی با زوایای زندگی و سیره معصومان(ع) در جهت رشد و کمال علمی و معنوی آشنا شوند.

فال

فال، اطلاع دادن از آینده و شناختن حوادث (بد یا خوب) از راه شنیدنی ها و دیدنی هاست.

فالگیر معمولا با توجه به سخنی که از کسی می شنود یا چیزی که می بیند درباره حادثه ای که به زعم او در آینده روی خواهد داد اظهارنظر می کند. آنچه امروزه درباره فال و فالگیری مرسوم است یک نوع تنبؤ و تکهن (پیش گویی، غیب گویی) است که در اسلام برای افراد عادی ممنوع و حرام است و پذیرفتنی نیست ولی تفال (فال نیک گرفتن) در برابر تطیر (فال بد زدن) در اسلام پذیرفته شده است.

درباره پیامبر خدا(ص) نقل شده است که آن گرامی (درباره کارها) فال نیک را می پسندید و فال بد نمی زد. خود آن حضرت(ص) برخی امور را به فال نیک می گرفت، از جلمه در واقعه حدیبیه نام سهیل بن عمرو را که شنید، به تناسب هم خانواده بودن دو واژه سهیل و سهل (آسان) آن را به فال نیک گرفت و به صلح حدیبیه انجامید و واقعه فرجام نیک یافت.

آنچه در میان مردم مرسوم است که در زمان های خاص مانند شب یلدا، اشعار حافظ را می خوانند و به آن تفال می زنند، یک نوع سرگرمی است و اگر خاطری را مشوش نکند و برای پیشرفت و کمال وی مانعی ایجاد ننماید و بی جهت امید به زندگی را از او نگیرد اشکالی ندارد.

پی نوشت:

برگرفته از مفاتیح الحیات

منبع:شبستان