امر به معروف و نهی از منکر از منظر امام رضا
از دیگر اعمال اجتماعی هر مسلمانی امر به معروف و نهی از منکر است وگرنه اگر سکوت کند همانند اصحاب السبت جزو زشتکاران شمرده و مجازات میشود و اگر همدلی کند که دیگر همراهی آن یقینی است چنان که گذشت.
عقیق:خداوند قـرآن را بهعنوان راه هـدایت
فرستاده و ما باید از آموزههای آن درس بگیریم و راه دیگر را نرویم که
گمراه میشویم. ریانبن صلت میگوید: از حضرت رضا(ع) پرسیدم: ای پسر
پیامبر! درباره قرآن چه میفرمایی؟ فرمود: قـرآن کلام خــداست، از آن
فـراتر نـرویـد و هدایت را در غیر قرآن مجویید که گمراه میشوید. (مسند
الامام الرضا(ع)، ج 1، ص 308)
همین
قرآن به ما میآموزد که امر به معروف و نهی از منکر و توصیه دیگران به حق و
صبر در راه حق در کنار عمل صالح و نیت خیر تنها راه رهایی از خسران ابدی
انسان است. (سوره عصر) پس باید همواره این مسئله را در نظر داشته باشیم.
اگر این گونه رفتار نکنیم آثار زیانباری در دنیا و آخرت گریبانگیر ما خواهد
شد.
امام
رضا(ع) در این باره هشدار داده و میفرماید: حتـماً امر به معروف و نهی از
منکر کنید، وگرنه اشرارتان بر شما مسلّط و حاکم میشوند، آنـگاه
خوبانتـان هم دعـا میکنند، امّا دعـایشان مستجـاب نمیشـود. (وسائل
الشیعه، ج 11، ص 394)
اصولاً
بسیاری از بلایا و گرفتاریهای ما بهسبب همین ترک امر به معروف و نهی از
منکر است؛ زیرا دنیا جایی است که عـملها در همین دنیا عکس العـملهایی را
بهدنبال دارد، از جمله از امام رضا(ع) روایت شده است که فرمود: هرگاه
زمامداران دروغ بگویند، خشکسالی میشود. هرگاه حاکم ستم کند، حـکومت سست
میشود، و هرگاه زکات نپـردازند، چهـارپایان میمـیرند. (امالی، شیخ مفید، ص
310)
گاهی
بیتوجهی به امری کوچک زمینه را برای کارهای بد و زشت بزرگ فراهم میآورد،
حتی میتوان گفت ریشـه گنـاهان بزرگ نایده گرفتن برخی از کارهای کوچکی است
که مرتکب میشویم و یا میبینیم و سکوت میکنیم. امام رضا(ع) فرمود:
گناهان کوچک، راهی بهسوی گناهان کبیره است. هر کس کـه در گنـاهان کوچـک از
خــدا نترسـد، در مورد گناهان بزرگ و بسیار هم از او نمیترسد. (مسند
الامام الرضا، ج 1، ص 290)
از
نظر آموزههای اسلامی هر گـناه نـو، بـلای نـو را بهدنبال میآورد.
عباسبن هلال شامی میگوید شنیدم امام رضا(ع) میفرمود: هـرگاه که بندگان،
گناهان تازه پـدید آورنـد که قبلاً مرتکب نمیشدند، خداوند بلای تازهای
برایشان پیش میآورد که قبلاً نمیشناختند. (وسائل الشیعه، ج 11، ص 240)
منبع:حوزه