اقامۀنماز،وظیفۀهمۀعزاداران امام حسین است

بسم الله الرحمن الرحيم
قال الله الحکیم فی کتابه الکریم:
«الَّذينَ إِن مَكَّنّاهُم فِي الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنكَرِ»
سلام خدا بر نمازگزاران، و سلام و تحیّات الهی بر اقامه‌کنندگان نماز، و سلام بر شما عزيزاني که نداي «يا أيّها الّذين آمنوا استَجيبُوا للهِ و لِلرَّسُول إذا دَعاکُم لِما يُحييکُم» الهی را لبيّک گفته‌اید، و مردم را به حيات حقيقي، و زندگي سرشار از معنويّت، و روح پاک و تهذيب نفس، و تقرّب به خداوند متعال، فرا می‌خوانید. بر خود بباليد، ‌و به اين سعادت بزرگ افتخار نماييد، و شکر خداي منّان را بجا آوريد.
در جهان معاصر، جهان ترقّي فنون و صنايع، جهان ارتباطات، و جهاني که بشر، مشکلات بسيار لاينحلّ را به نيروي علم و استعداد خداداد خود حلّ نموده است، به جاي اينکه سکون خاطر، و آرامش قلب، و علاقه به ادامه زندگي و بقا و حيات در او بيشتر شود، اين علائق و احساسات عالي در او ضعيف مي‌شود.
يکي از امتيازات بزرگ اديان الهي، اطمينان و آرامشي است که در دل‌ها ايجاد مي‌کند. دين اسلام اين خصيصه را در حدّ اعلي تبليغ کرده، و عوامل يأس و نااميدي را از بين ‌برده، و یاد خداوند را در همه حال باعث آرامش و سکون خاطر بشر می‌داند، و پیام «أَلا بِذِکْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» را با صدای رسا به گوش بشریت خسته از مادیات و استعبادها و استثمارها می‌رساند.
و چه ذکری بالاتر از نماز؟! کدام لذّت دنيايي را مي‌توان با لذّات حالات خوش اقامه نماز مقايسه نمود؟ کجايند آنان که به فکر عيش و نوش مادّي و تفريح‌هاي غيرسالم همراه با لذّات زودگذر دنيا هستند؛ أين الملوک و ابناء الملوک؟
آيا مي‌توان لحظه‌هاي پرفيض و با نشاط اقامه نماز در کنار دیگر برادران مؤمن، در صفوف متّحد جماعت را با زمان‌های ديگر مقايسه نمود؟ هرگز، هرگز. نماز، ظاهرترين و كاملترين مصداق عبادت، و معارج پرستندگان خدا و وسيله قُرب پرهيزكاران است.
شعارهاي نماز، اذکار و حرف‌هايي که در آن بشر با خدا مي‌گويد، و خدا را به آن مي‌خواند، و عالي‌ترين تسبيح و تمجيد و تحميد و تهليل و تکبير را بر زبان مي‌آورد، همه از حيث معنا و عروج روح، انسان‌ساز و آرامش‌بخش است.
نمي‌توان آنچه را خصوص اهل معرفت و بينش از اين نماز به حسب مرتبه معرفت خود درک مي‌کنند، توصيف نمود.
نماز، همين ظاهر مختصر و کوتاه نيست، بلکه عالم، و بلکه عالم‌ها معنا و درس و تهذيب نفس و نجات از علايق گوناگون دنيوي و حيواني و شهواني است، و بلکه وصول به عوالم عقلاني و ملکوتی است.
به مناسبت این ایام و در آستانه اربعین حضرت سید الشهداء علیه‌ آلاف التحیة و الثناء، عرض می‌‌کنم که وقتی انسان در واقعه عظیم و بی‌نظیر کربلا می‌نگرد، آنچه بیش از همه مورد توجّه قهرمانان این نهضت عظیم، یعنی سید الشهداء علیه الصلوة و السلام و یاران و اصحاب با وفای آن حضرت مورد توجّه قرار داشت، اهتمام به نماز و در عِداد مصلّین درآمدن بود، تا جایی که در آخرین شب حیات مبارک خویش، فرصتی را جهت مناجات با خداوند و اقامه نماز ‌طلبیده، و در روز عاشورا، در بحبوحه‌‌ی رزم، و با آن همه مصائب وارده، نماز را بر همه چیز مقدّم داشتند.
بر همه پیروان مکتب اهل بیت (علیهم‌السلام) و خصوصاً عزاداران حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام)، لازم است نماز را به عنوان یکی از بزرگترین شعائر الهی، ارج نهند، و در مواضع و مواقع مختلف، این شعار را به بهترین نحو، و در صفوف متّحد اسلامی بر پا دارند، و به جهانیان اعلام دارند که هیچ آرامشی برتر و لذّت‌بخش‌تر از مناجات با خداوند حکیم و بلندمرتبه نیست، و به دستور نورانی قرآن کریم «الَّذينَ إِن مَكَّنّاهُم فِي الأَرضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَروا بِالمَعروفِ وَ نَهَوا عَنِ المُنكَرِ» عمل نموده و نماز، و زکات، و امر به معروف و نهی از منکر را اقامه نمایند.
اینجانب در پایان، با تقدیر و تشکّر از برگزارکنندگان این اجلاس نورانی و مقدّس، از خداوند متعال مسألت دارم برنامه‌های این همایش بتواند در معرّفی نماز این نماد حیات حقیقی و نسخه شفابخش اسلام عزیز در نجات بشر از اضطراب‌ها و افسردگی‌‌ها، موفّق و مؤید باشد، و السلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
لطف الله صافی
صفر المظفر 1438