۰۱ آذر ۱۴۰۳ ۲۰ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۸ : ۲۳
یادداشت مهمان؛
پناه شیعیان بر سفینه النجات
عجب مولای مهربان و امیر وجیه و با عظمتی داریم ، پس آماده نوکری اش می شویم و با افتخار فریاد می زنیم: امیری حسین و نعم الامیر.
عقیق:حجت الاسلام والمسلمین سید محمدحسین میرلوحی، کارشناس مسائل مذهبی و
پژوهشگر دینی در خصوص ماه محرم و واقعه عاشورا یادداشتی نوشته‌اند که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:
امیری حسین و نعم الامیر
همه انسانها دوست دارند به تکیه گاهی افتخار کنند. انسانی که در زندگی مفتخر به چیزی نباشد، رنج و محنت دوران او را به زمین می کوبد. آنچنان که دوست دارد، همیشه نقش زمین باشد.
شما را چه پنهان، بی تعارف باید بپذیریم، در این بین مفاخره هم اتفاق می افتد و هر کس تکیه گاه و پشت و پناه خود را به رخ طرف مقابل می کشد تا افتخار خود را بالاتر و طبعا خود را سر بلندتر نشان دهد.
افتخار ما این است که سکاندار و امیر سفینه النجات ما، حسین علیه السلام است. کشتی نجاتی که بنابر روایت «اوسع و اسرع» است؛ یعنی از همه کشتی های نجات بزرگتر و سریعتر حرکت می کند.
گرچه فانوس پر نور روضه اباعبدالله (ع) همیشه در کوچه پس کوچه های شهر ما فروغ دارد، این روزها بادبان های این کشتی نجات در قالب کتیبه ها و پرچم ها و خیمه های عزا بیش از پیش برافراشته شده و تمامی محلات سرزمین ما آماده است تا پرفروغ تر از همیشه بوی بهشتی رحمت الله الواسعه را به مشام جان بشنود.
نوای چاووش و صدای سینه زن ها و آوای نوحه خوان ها همه از جنت است؛ چرا چون ما میگوییم برویم مجلس روضه، و روضه در لغت یعنی بهشت.
و این نغمه های بهشتی، مرواریدهای بهشتی را برگونه خادمان کشتی نجات حسین روان می سازد که بنا بر نقل کامل الزیارات نه فقط گریه بر حسین وجوب بهشت را در بردارد بلکه چنانچه قطره ای از گریه بر مصیبت حسین به جهنم بیفتد، آتش جهنم را خاموش می کند.
عجب مولای مهربان و امیر وجیه و با عظمتی داریم ، پس آماده نوکری اش می شویم و با افتخار فریاد می زنیم: امیری حسین و نعم الامیر.
منبع:باشگاه خبرنگاران
امیری حسین و نعم الامیر
همه انسانها دوست دارند به تکیه گاهی افتخار کنند. انسانی که در زندگی مفتخر به چیزی نباشد، رنج و محنت دوران او را به زمین می کوبد. آنچنان که دوست دارد، همیشه نقش زمین باشد.
شما را چه پنهان، بی تعارف باید بپذیریم، در این بین مفاخره هم اتفاق می افتد و هر کس تکیه گاه و پشت و پناه خود را به رخ طرف مقابل می کشد تا افتخار خود را بالاتر و طبعا خود را سر بلندتر نشان دهد.
افتخار ما این است که سکاندار و امیر سفینه النجات ما، حسین علیه السلام است. کشتی نجاتی که بنابر روایت «اوسع و اسرع» است؛ یعنی از همه کشتی های نجات بزرگتر و سریعتر حرکت می کند.
گرچه فانوس پر نور روضه اباعبدالله (ع) همیشه در کوچه پس کوچه های شهر ما فروغ دارد، این روزها بادبان های این کشتی نجات در قالب کتیبه ها و پرچم ها و خیمه های عزا بیش از پیش برافراشته شده و تمامی محلات سرزمین ما آماده است تا پرفروغ تر از همیشه بوی بهشتی رحمت الله الواسعه را به مشام جان بشنود.
نوای چاووش و صدای سینه زن ها و آوای نوحه خوان ها همه از جنت است؛ چرا چون ما میگوییم برویم مجلس روضه، و روضه در لغت یعنی بهشت.
و این نغمه های بهشتی، مرواریدهای بهشتی را برگونه خادمان کشتی نجات حسین روان می سازد که بنا بر نقل کامل الزیارات نه فقط گریه بر حسین وجوب بهشت را در بردارد بلکه چنانچه قطره ای از گریه بر مصیبت حسین به جهنم بیفتد، آتش جهنم را خاموش می کند.
عجب مولای مهربان و امیر وجیه و با عظمتی داریم ، پس آماده نوکری اش می شویم و با افتخار فریاد می زنیم: امیری حسین و نعم الامیر.
منبع:باشگاه خبرنگاران
گزارش خطا
