آنگاه که خداوند بنده زمین خوردهاش را بلند میکند...
خداوند او را از جا بلند مىكند و او بلند مىشود و خداوند از لغزشش مىگذرد و او نيز متنبّه مىشود.
عقیق: امام محمد باقر(ع) فرمودند:
همانا مؤمن، به پيكار با نفْس خويش اهتمام مىورزد، تا بر خواهش آن چيره
شود. گاه "كجى نفْس"، را راست مىكند و در راه محبّت خدا با خواهشهاى
نفسانى مى ستيزد.
و گاهى هم نفْس، او را به زمين مىزند و
او پيرو خواهشهاى آن مىشود؛ اما خداوند او را از جا بلند مىكند و او
بلند مىشود و خداوند از لغزشش مىگذرد و او نيز متنبّه مىشود.
متن حدیث:
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ
المؤمنَ مَعْنيٌّ بمجاهَدةِ نَفسِهِ لِيغْلِبَها على هَواها ، فمَرّةً
يُقيمُ أوَدَها و يُخالِفُ هَواها في مَحبةِ اللّه ِ ، و مَرّةً تَصْرَعُهُ
نَفسُهُ فيَتّبِعُ هَواها ، فيَنْعَشُهُ اللّه ُ فَينْتَعِشُ و يُقيلُ
اللّه ُ عَثْرَتَهُ فيَتَذكّرُ .
منبع: رجا
211008