حجت الاسلام میرباقری : محکم ترین حلقه ایمان مهرورزى با دوستان خدا و بیزارى از دشمنان خدا است/ حاج منصور ارضی‏ : دلت را به حضرت اباالفضل(ع) بسپار تا درست شوی

گزارش تصویری

صوت مداحی

عقیق: مراسم پنجمین شب ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام سید محمد مهدی میرباقری و مناجات خوانی حاج منصور ارضی در مسجد ارک تهران برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام میرباقری را بخوانید:

" وَمَنْ اَحَبَّکُمْ فَقَدْ اَحَبَّ اللَّهَ، وَمَنْ اَبْغَضَکُمْ فَقَدْ اَبْغَضَ اللَّهَ" زیارت جامعه کبیره

آن که شما را دوست بدارد خدا را دوست داشته و آن که با شما دشمنى کند با خدا دشمنى کرده است.

بدانیم همه محبت‌ها بر مدار محبت الهی قرار گرفته و این مقام برای هرکس دست یافتنی نیست ولی به کمک اهل بیت شاید بتوانیم به این مقام دست پیدا کنیم. البته اخلاص در حب الهی بسیار مورد تاکید خداوند است تا جایی که همه درگیری پیامبر و جبهه کفر بر سر همین موضوع شکل گرفته است در سوره توبه دستورات متعددی برای شناخت جبهه کفر و نفاق آمده است. توصیه می‌شود این سوره با دقت مطالعه و تلاوت شود، یکی از این دستورات این آیه است:

" إِن کَانَ ءَابَاؤُکُمْ وَأَبْنَاؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ ٱقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیْکُم مِّنَ ٱللَّهِ وَرَسُولِهِۦ وَجِهَادٍ فِى سَبِیلِهِ" (سوره توبه آیه 24) اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و طایفه شما، و اموالی که به دست آورده‌اید، و تجارتی که از کساد شدنش می‌ترسید، و خانه هایی که به آن علاقه دارید، در نظرتان از خداوند و پیامبرش و جهاد در راهش محبوبتر است. 

خداوند همه متعلقاتی که انسان می‌تواند داشته باشد را نام می‌برد و می‌فرمایند اگر اینها در نزد شما دوست داشتنی‌تر از پیامبر و جهاد برای خداوند است در انتظار عذاب الهی باشید! "فَتَرَبَّصُوا حَتَّى یَأْتِىَ ٱللَّهُ بِأَمْرِهِ وَٱللَّهُ لَا یَهْدِى ٱلْقَوْمَ ٱلْفاسِقِینَ" چرا که از فاسقین قرار می‌گیرید و مشمول عذاب می‌شوید این عهد وعده الهی است.

در تفسیر صافی اشاره می‌شود این عهد الهی برای انسان بسیار سخت است و کم‌تر کسی پیدا می‌شود که این بار را بر دوش بگیرد! این واقعیت که انسان باید خداوند و رسولش را دوست بدارد و از همه چیز بیشتر دوست بدارد تکلیفی است سخت و مشکل برای هر انسانی و علاوه بر آن بر این موضوع مورد آزمایش و ابتلاء نیز قرار می‌گیرد.

"وَمَن یُطِعِ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ فَأُولَئِکَ مَعَ ٱلَّذِینَ أَنْعَمَ ٱللَّهُ عَلَیْهِم مِّنَ ٱلنَّبِیِّنَ وَٱلصِّدِّیقِینَ وَٱلشُّهَدَاءِ وَٱلصَّلِحِینَ وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا" (سوره نساء آیه 69) و کسی که خدا و پیامبر را اطاعت کند، (در روز رستاخیز،) همنشین کسانی خواهد بود که خدا، نعمت خود را بر آنان تمام کرده؛ از پیامبران و صدّیقان و شهدا و صالحان؛ و آنها رفیق‌های خوبی هستند! باید گفت " یُطِعِ ٱللَّهَ" حالتی بیشتر از اطاعت  اوامر است چرا که میل و خشوع نسبت به آن امر نیز وجود دارد و کسی که چنین مقامی یابد خداوند به او وعده ای بزرگ داده است و آن همنشینی با بهترین افرادی است که از نعمت خداوند بهرمند شده اند. (نعمت الهی همان هدایت و ولایت است) و علاوه بر این خداوند از این افراد با عنوان " وَحَسُنَ أُولَئِکَ رَفِیقًا" یاد می‌کند که بهترین رفقا می‌باشند.

" أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه" دعای ابوحمزه ثمالی

بیابانگردی هنگام نماز خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله رسید سوال کرد یا رسول الله وقت قیامت کی است؟! بعد از نماز پیامبر آن شخص را خواست و از او سوال کرد دانستن وقت قیامت چه حاجتی از تو روا می‌دارد؟! بیابانگرد گفت من عمل صالح زیادی ندارم و فقط به حد انجام فرایضم عمل می‌کنم ولیکن شما را دوست دارم، پیامبر فرمودند هرکس با آنچه دوست می‌دارد محشور می‌شود. واقعاً دانستن زمان قیامت چه حاجتی از ما روا می‌دارد؟ باید برای قیامت کارکرد، علم زمان قیامت عندالله است و خیلی برای سیر کمال انسان لازم نیست و آنچه که مهم است ایجاد تحولی معرفتی برای نزدیک دیدن قیامت است و اگر قیامت را دور دیدیم به قساوت قلب مبتلاء می‌شویم وقتی قیامت را نزدیک دیدی راحت برای قیامت کار میکنی و وقتی قیامت را دور دیدی دچار قساوت قلب می‌شوی و برای قیامت نمی‌توان کار کرد. این تحول مانند قرب الهی است که از رگ گردن به انسان نزدیک‌تر است فقط نیاز به شناخت و کسب معرفت دارد. " أنَّ الرّاحِلَ إلِیکِ قَرِیبُ المَسافَه" (دعای ابوحمزه ثمالی) کسی که روی به خدا آورد به خداوند نزدیک می‌شود.
درست عکس آن شعر:

بی‌دلی، در همه احوال، خدا با او بود                        او نمی‌دیدش و از دور «خدایا» می‌کرد

این دوری ناشی از آن بی دلی است. اگر دچار تحولی شخصیتی شدی خداوند را در همه احوال می‌بینی، قیامت هم نزدیک است منتهی ما باید این را درک کنیم! 

أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ ءَامَنُوا أَن تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ ٱللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ ٱلْحَقِّ وَلَا یَکُونُوا کالَّذِینَ أُوتُوا ٱلْکِتابَ مِن قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ ٱلْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِّنْهُمْ فَسِقُونَ (سوره حدید آیه 16) 

آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حقّ نازل کرده است خاشع گردد؟! و مانند کسانی نباشند که در گذشته به آنها کتاب آسمانی داده شد، سپس زمانی طولانی بر آنها گذشت و قلبهایشان قساوت پیدا کرد؛ و بسیاری از آنها گنه کارند! همیشه دیدید در زمان تنگی وقت از همه وقت استفاده می‌کنیم، در شب اول ماه رمضان می‌گویی و تا شب قدر در شب قدر هم می‌گویی حالا تا سحر! آن وقت نزدیک سحر می‌خواهی هر کاری کنی ، باید از اول ماه رمضان به فکر می‌بودیم و از فرصت‌ها استفاده می‌کردیم. یادمان باشد جهنم و بهشت بسیار بیشتر از آن که فکرش را بکنیم به ما نزدیک هستند.

" هَلِ الْإِیمَانُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْضُ" 

سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام عَنِ الْحُبِّ وَ الْبُغْضِأَ مِنَ الْإِیمَانِ هُوَ فَقَالَ وَ هَلِ الْإِیمَانُ إِلَّا الْحُبُّ وَ الْبُغْضُ ثُمَّ تَلَا هَذِهِ الْآیَةَ "حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیانَ أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ"

فضیل بن یسار گوید: از امام صادق علیه السلام از حب و بغض(محبت و دشمن) پرسیدم که آیا از[نشانه های] ایمان است فرمود: مگر ایمان چیزى غیر از حب و بغض است؟ سپس این آیه را تلاوت فرمود: "خدا ایمان را محبوب شما کرد و آن را در دل شما بیاراست و کفر و نافرمانى و عصیان را ناپسند شما کرد. که آنان هدایت یافتگان می‌باشند" پس انگار ایمان چیزی جز حب و بغض نیست و در روایات منظور از ایمان را امیرالمومنین علی علیه السلام دانسته و آنچه در این آیه مقابل ایشان آمده است را تعبیر به دشمنان ایشان نمودند. و اما در باب اهل ایمان آورده اند که سه دسته هستند عده ای ایمان می‌آورند و در مقابلش مزد می‌خواهند و به تجارت با خدا پرداختند. " فَاسْتَبْشِرُوا بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُمْ بِهِ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ" (سوره توبه آیه 111) پس بشارت برشما باد که با خدا تجارت نمودید و این دست آوردی بزرگ است. 

"تُعَذِّبُ مَنْ تَشآءُ بِما تَشآءُ کَیْفَ تَشآءُ" (دعای ابوحمزه ثمالی) خداوند به وسیله هرچه و هرکس و هرطور که بخواهد عذاب نازل می‌نماید. و یا هرطور که می‌خواهد به او ترحم می‌کند. یک عده هم از ترس عذاب او راعبادت می‌کنند و یا از شوق رحمت به عبادت او مشغول هستند ولی یک عده اهل احرار هستد و خداوند را به واسطه حب نسبت به او می‌پرستند و این بالاترین حالات بندگی است، اینها نه طمع دارند و نه ترس و نه به فکر تجارت با خدا هستند.

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِأَصْحَابِهِ أَیُّ عُرَى الْإِیمَانِ أَوْثَقُ فَقَالُوا اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَعْلَمُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الصَّلَاةُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الزَّکَاةُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الصِّیَامُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الْحَجُ وَ الْعُمْرَةُ وَ قَالَ بَعْضُهُمُ الْجِهَادُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِکُلِّ مَا قُلْتُمْ فَضْلٌ وَ لَیْسَ بِهِ وَ لَکِنْ أَوْثَقُ عُرَى الْإِیمَانِ الْحُبُّ فِی اللَّهِ وَ الْبُغْضُ فِی اللَّهِ وَ تَوَالِی أَوْلِیَاءِ اللَّهِ وَ التَّبَرِّی مِنْ أَعْدَاءِ اللَّهِ (الکافی، ج  2، ص 125)

از امام صادق (علیه السلام) که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به اصحابش فرمود: کدام یک از حلقه‏ هاى ایمان محکم ترند؟ گفتند: خدا و رسولش داناترند و برخى گفت: نماز و برخى گفت: زکات و بعضى از آنها گفت: روزه و بعضى گفتند که: آن حج است و عمره و بعضى ‏گفتند: جهاد است، رسول خدا (صلی الله علیه) فرمود: "براى هر آنچه گفتید فضیلتى است و آنکه من پرسیدم نیست ولى محکمترین حلقه ایمان، دوستى در راه خدا و دشمنى در راه خدا و مهرورزى با دوستان خدا و بیزارى از دشمنان خدا است‏" اگر می‌خواهی ببینی خیر در تو هست یا نیست به قلبت نگاه کن، اگر در دلت حب اولیاء خدا را داری و دشمنی دشمنان خدا در دلت موج می‌زند، بدان خیری در تو است و خداوند تو را دوست دارد. و اگر دیدی اهل ایمان را دوست نداری و به اهل کفر تمایل داری بدان خداوند تو را دوست ندارد و خیری در تو نیست. به غیر از آنکه باید خداوند را دوست بداریم و رسول خدا را نیز دوست بداریم و در همین سلسله هرکسی را که ایشان را دوست می‌دارند دوست بداریم بلکه هرکسی و یا هر چیزی را هم می‌خواهیم دوست بداریم بخاطر خدا باشد و اجازه ندهیم هردوستی و دشمنی در این قلب بیاید!

"قَلْبُ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ" (بحارالأنوار، ج55، ص39)

"قَلْبُ المُومن بَیْنَ أُصْبُعَیْنِ مِنْ أَصَابِعِ الرَّحْمَنِ " قلب مومن بین دو انگشت خداوند الرحمن است یعنی خداوند رحمان بر این قلب حاکم است که می‌شود عرش الرحمن  اگر در این قلب غیر از خداوند باشد که دیگر عرش الرحمن نیست، چه وقت می‌توان خداوند را دوست بدارد وقتی که غیر خدا در این قلب نباشد اگر کسی دیگر را دوست داشته باشیم خب باید به سوی او حرکت کنیم، لذا اولین جایی که انبیاء الهی می‌خواستند اصلاح شود قلب انسان است. "یَقُومُونَ مَقامَهُ لَوْ کانَ حاضِراً فِی الْمَکانِ" (اذن دخول مسجد النبی) این موضوع است که کمی به انسان کمک می‌کند تا به حب الهی دست پیدا کند ما طعم محبت الهی را نمی‌چشیم مگر اینکه از طعم محبت امام حسین و اهل بیت علیهم السلام چشیده باشیم.

یادمان باشد ابراهیم نبی خلیل شده به واسطه دو چیز محبوب و دوست خداوند شد اول آنکه از غیر خدا چیزی نخواست دوم به غیر خدا تکیه نکرد و هیچ دست کمکی را رد نکرد یعنی هر آنچه توانست حواله‌های کمک خدا را رد نکرد.

دومین مطلب در مورد حب ابراهیم خلیل الرحمن توسل و صلوات‌های مکرر او بر پیامبر و اهل بیتشان است، چرا که حب، اخلاص در عمل ایجاد می‌کند، و سومین مطلب برای افزایش حب، دعا و مناجات است.

بیانات حاج منصور ارضی در شب پنجم ماه مبارک رمضان مورخ بیست و دوم خرداد ماه 1395 مسجد ارک تهران

دعای سحر، پله به سوی آسمان است.
بحث ماه مبارک رمضان سنگین است ، پس باید پناه بردنش هم شکل مخصوص داشته باشد. فضا، فضای کرامت و نورانیت خداست ، فضای دعای سحر است "بِبَهَائِکَ" ، ترجمه کردن به نورانیت ولی واقعا فقط همین است؟ به همه‌ی خدایی خداست اول "اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ مِنْ بَهَائِکَ بِأَبْهَاهُ وَ کُلُّ بَهَائِکَ بَهِیٌّ" معنا فراتر از نورانیت است ، مثل حروف مقطعه در قرآن این هم از اسرار است ، معنی را کسی نمی‌داند غیر از امام زمان علیه السلام . در همین دعای سحر بزرگان یک معنی برای ما آورده اند که ما گیج نشویم . این دعای سحر خواسته‌ی دنیایی ندارد فقط آخرش می‌گویی مرا بغلم کن "فَأَجِبْنِی یَا اللَّهُ" . در دعا قسم می‌دهی "اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِجَمَالِکَ کُلِّهِ ، بِعَظَمَتِکَ کُلِّهَا" اصلا دنیایی نمی‌خواهی فقط می‌گویی "فَأَجِبْنِی یَا اللَّهُ"، سحر رفتی خانه به دعای سحر توجه کن. مدام قسم می‌دهی خواسته هست گدایی هست اما باید تقوا داشته باشی تا دعا را بفهمی ، یک چهل روز مراقب خوراکت باشی، کتاب دعای سحر حضرت امام (رحمت الله علیه) را بخوانی تا بفهمی چیست . سحر این دعا را که می‌بینی تازه متوجه می‌شوی ما چقدر دوریم ، در آلودگی خودمان گیر کرده ایم . امام چهارم علیه السلام می‌فرمایند "فَأَجِبْنِی یَا اللَّهُ" فقط به منظور اجابت دعا نیست ، یعنی خدایا من را در آغوش بگیر . بعضی می‌گویند این دعا پله‌های به سوی آسمان است . در ابوحمزه داستان زندگیت را می‌گویی ، گناهانت را می‌گویی ، بخشش خدا و بی حیایی خود را می‌گویی ، سیر تولد تا قیامت را می‌گویی اما دعای سحر این گونه نیست ، این دعا را مستان اباعبدالله علیه السلام می‌توانند بفهمند، نه گریه کن ، نه سینه زن ، نه مجاور ، فقط آنهایی که مست حضرت هستند می‌فهمند.

علمای بزرگ را بهترین وقتشان را صرف روضه امام حسین علیه السلام می‌کردند. 
پس پناه بردن به خداوند کریم ، هر خواسته ای که داشته باشی بر آن مبنا به خدا پناه می‌بری . تا قبل از اذان صبح سعی کن استغفار کنی و پاک شوی ، هر شب باید بخوانی "أَوْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْهِ" من به جرمی که انجام داده ام یقین دارم ، من می‌دانم مستحق عذابم ولی من را ببخش چون به تو پناه آوردم "أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ" . شیخ رجبعلی دید فردی دارد می‌آید و خیلی آلوده است ، قبل از این که داخل مجلس بیاید چیزی گفت و بعد وارد مجلس شد ، شیخ از او پرسید چه کردی یا چه گفتی پاک داخل شدی؟ گفت به امام حسین علیه السلام پناه بردم. پس در استعاذه مکان و زمان و حالات درونی انسان هم دخیل است . برای خودتان کار کنید و کاسب شوید ، منظور از کاسبی هم این است که یک ذره از این عمرتان که میلیارد می‌ارزد ولی ما متوجه نیستیم از این عمر استفاده کنید، بیهوده خرج نکنید ، از عمرتان درست استفاده کنید ، سرگذشت علمای بزرگ را ببینید ، بهترین وقتشان را صرف روضه امام حسین علیه السلام می‌کردند. الآن که اینجا محفل آماده شده وقت بزارید برای خودتان و استفاده کنید ، با قرآن و دعا مانوس شوید ، اخلاقتان را اصلاح کنید. هوای نفس ما را بیچاره کرده ، هر چه دلمان می‌خواهد می‌گوییم بعد می‌گوییم چرا کارمان خراب می‌شود. دلت را به حضرت اباالفضل علیه السلام بسپار تا درست شوی.