۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۴ : ۱۴
مرحوم دولابی:
ما سوای خدا همه‌اش محمد(ص) است!
مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: جمال محمد و آل محمد وقتی ظاهر می‌شود، چیزی روی زمین باقی نمی‌گذارد. خواهر و برادرت همه ظهور آنها هستند. نمایش آنها خیلی وسیع است. وقتی حضرت علی(ع) می‌آید، روی زمین تمام علی است. هر که را نگاه می کنی علی است.
عقیق: مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: پیغمبر ما اسرار را فاش کرد؛ جلو‌تر
فرمود: «اَوَّلُنا محمد»؛ آدم و قبل از او همه محمد بودند. «اَوسَطنا
محمّد» یعنی میانه‌ها هم که آفریده شده‌اند همه محمدند. و «ءاخرنا محمد».
بعد فرمود: «کُلُّنا محمّد»؛ یعنی ما سوای خدا همه‌اش محمد است. یعنی هر ذی
روحی از بنی آدم که منسوب به ماست محمد است. چون ایمان به محمد دارند همه
محمدند.خودت را پیدا کن! ببین که از خانم زهرا(ع) جدا نیستی. از پیغمبر خدا جدا نیستی. ان شاء الله شب و نیمه شب، خودت را پیدا کن. خودت را هنوز خوب نشناخته‌ای. درست بشناس. باز نگاه کن، عجله نکن. مطلب از این بالاتر است. درست است که ضعیف بودی.
جمال محمد و آل محمد وقتی ظاهر می‌شود، چیزی روی زمین باقی نمی‌گذارد. خواهر و برادرت همه ظهور آنها هستند. نمایش آنها خیلی وسیع است. وقتی حضرت علی(ع) می‌آید، روی زمین تمام علی است. هر که را نگاه می کنی علی است. اگر بتواند به خودش نگاه کند می‌بیند علی است. غیر از علی چیزی نیست. آن گاه علی را می‌شناسی. این سلطنت علی است. سلطنت این طورش خوب است.
حضرت ولی‌عصر(ع) هم که می‌آیند همین طور است. همه، عزیز خدا و حبیب خدا می‌شوند. شمائلشان، راه رفتنشان، بیانشان همه عوض می‌شود. بشر معنای ظهور را نمی‌دانند. او دارد رشد می‌کند. در آن وقت بشر آن قدر آماده شده که وقتی حضرت تشریف بیاورند جای خودش را خالی می‌کند و آقا را جای خود می‌گذارد.
آنها پایین نمی‌آیند بلکه شما رشد می‌کنید و به آن حیات می‌رسید. بعد از این که از دنیای سفلی رفتید، دیگر به آن جا باز نمی‌گردند. ما باید سراغ آنها برویم. از دنیای سفلی به سوی آنها بر می‌گردیم و آنها را می‌بینیم، ولی چون توجّهمان به دنیای سفلی بیفتد از آنان جدا می‌شویم. یعنی وقتی مشغول دنیای سفلی شدیم از آقاهایمان دور شده‌ایم.
«ثُمَّ اِنَّ اِلینا اِیابَهُم ثُمَّ اِنَّ عَلینا حِسابَهُم»؛ یعنی حساب شیعیان با ماست. حساب و کتاب شما با ائمه(ع) است. آنها هم خیلی زود حسابرسی می‌کنند. اصلاً در همان مسیری که به سوی آنها می‌رویم به حساب‌ها رسیدگی می‌شود. وقتی به آنها رسیدیم اصلاً حساب نیست.
شما هم اگر با کسی حساب داری دلتان می‌خواهد در راه که می‌آید با وجدان خودش حسابرسی کند، تا وقتی جلو آمد از او مطالبه نکنید. خداوند وجدان شما را این طوری آفریده است. بنابراین چون شما دوست ائمه(ع) هستید و آثار آنها در شماست، هرچه نزدیک‌تر بشوید حساب‌ها کم می‌شود. بخشوده و آزاد می‌شویم.
پی نوشت:
کتاب طوبی محبت – ص 204
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی
منبع:تسنیم
گزارش خطا
