خداوند از امر به معروف و نهى از منکر، به عنوان فریضه‌اى از جانب خود، آغاز کرده است، چون مى دانسته است که هرگاه این فریضه ادا گردد و بر پاى داشته شود تمام فرایض دیگر، از آسان و دشوار، بر پاى داشته خواهند شد.
چرا
که امر به معروف و نهى از منکر، دعوت به اسلام است، همراه با ردّ مظالم و
مخالفت با ستمکار و تقسیم بیت المال و غنایم و گرفتن بجاى صدقات [زکات] و
هزینه کردن بجاى آنها.
متن حدیث:
وَاللّه ُ یَقولُ: "فَلا
تَخشَوُا النّاسَ وَاخشَونِ" وقال: المُؤمِنونَ وَالمُؤمِناتُ بَعضُهُم
أولِیَاءُ بَعضٍ یَأمُرونَ بِالمَعروفِ و یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ،
فَبَدَأَ اللّه ُ بِالأَمرِ بِالمَعروفِ وَالنَّهیِ عَنِ المُنکَرِ
فَریضَةً مِنهُ؛ لِعلمِهِ بِأَنَّها إذا اُدِّیَت و اُقیمَتِ استَقامَتِ
الفَرائِضُ کُلُّهُا هَیِّنُها وصَعبُها، وذلِکَ أنَّ الأَمرَ بِالمَعروفِ
وَالنَّهیَ عَنِ المُنکَرِ دُعاءٌ إلَى الإِسلامِ مَعَ رَدِّ المَظالِمِ
ومُخالَفَةِ الظّالِمِ و قِسمَةِ الفَیءِ وَ الغَنائِمِ و أخذِ الصَّدَقاتِ
مِن مَواضِعِها ووَضعِها فی حَقِّها.
پی نوشت:
«تحف العقول، صفحه 237 »
منبع:تسنیم
