مسجد هندي، از مساجد بزرگ و مشهور نجف و يكي از مراكز تدريس در حوزه علميه نجف است كه در كنار آن كتابخانه آيت الله حكيم و آرامگاهش قرار دارد.
عقیق: واژه "جامع" به علت گنجايش و اهميت تاريخي مسجد هندي به آن اطلاق مي شود،
بنا به گفته تاريخ نگار"الصك" در سال 1245 هـ.ق اين مسجد در محله ي قديمي
به نام "الجيه" واقع است و دروازه بزرگ آن بر بازار "الحويش" باز مي شود و
دروازه كوچك آن به خيابان "الرسول" راه مي يابد.
تاريخ بنيانگذاري اين مسجد به اوايل قرن سيزدهم هجري به دوران علامه كبير شيخ حسين نجف (فوت سال 1251 هـ.ق / 1385 م) بازمي گردد. علت نامگذاري اين مسجد به هندي و نامهايي همچون "الحمام" و "القيساريه" به خانواده محترمي از كشور هند اشاره دارد.اين خانواده يكي از ثروتمندترين خانواده هاي شهر نجف بود. و نام (خان محمد هندي) به عنوان مرمت كننده اين مسجد كه به وسيع تر شدن آن انجاميد، نيز ذكر شده است.
در اين مسجد كارهاي مرمت بسياري به انجام رسيده است. در سال 1323 هـ.ق به اين شكل كه در حال حاضر ديده مي شود، ساخته شد. اين مسجد تا سال 1375 هـ.ق همانندي در شهر نجف را نداشته است و سيد محسن حكيم به توسعه آن همت گماشت و به همين دليل نيز دو خانه مجاور اين مسجد را خريداري و در نتيجه بخش مسقف آن را به بخش غير مسقف پيوند داده شد.
بخش مسقف اين مسجد داراي ستون ها و ايوانهاي بلند و كنده كاري شده است كه به اين مسجد جنبه تاريخي بسيار زيبايي را داده اند. اين مسجد تقريبا مربع شكل است و كتابخانه "امام حكيم" و آرامگاه وي در طرف شمال مسجد هندي قرار گرفته است. قطعه زميني نيز جهت دفن علماي خاندان حكيم در نظر گرفته شده است كه درب آن به صحن مسجد هندي باز مي شود.
جامع الهندي در طول تاريخ خود به عنوان مدرسه اي ديني شناخته مي شود و بر منبر آن بسياري از فرهيختگان اين شهر و اساتيد حوزه علميه نشسته اند. و نمازهاي جماعت فراواني به امامت بزرگان خاندانهاي نجف همانند (شيخ حسن و شيخ جواد و شيخ محمد و شيخ طه) و البته امام خميني(ره) برگزار شده است و شخصيت هايي همچون شيخ محمد رضا طالقاني و شيخ باقر قمي نجفي در آن نماز به جا آورده اند.
گفته مي شود كه در سال 1374 هـ.ق اهالي قطيب مسجدي شبيه مسجد هندي را در سرزمين خويش بنا نمودند. مسجد هندي به عنوان مسجد تمامي اهالي نجف نيز شناخته شده است و در آن اساتيد به تدرس علوم ديني مي پردازند و مراسم هاي بزرگ ديني در آن برگزار مي شود.
منبع:حج
211001
تاريخ بنيانگذاري اين مسجد به اوايل قرن سيزدهم هجري به دوران علامه كبير شيخ حسين نجف (فوت سال 1251 هـ.ق / 1385 م) بازمي گردد. علت نامگذاري اين مسجد به هندي و نامهايي همچون "الحمام" و "القيساريه" به خانواده محترمي از كشور هند اشاره دارد.اين خانواده يكي از ثروتمندترين خانواده هاي شهر نجف بود. و نام (خان محمد هندي) به عنوان مرمت كننده اين مسجد كه به وسيع تر شدن آن انجاميد، نيز ذكر شده است.
در اين مسجد كارهاي مرمت بسياري به انجام رسيده است. در سال 1323 هـ.ق به اين شكل كه در حال حاضر ديده مي شود، ساخته شد. اين مسجد تا سال 1375 هـ.ق همانندي در شهر نجف را نداشته است و سيد محسن حكيم به توسعه آن همت گماشت و به همين دليل نيز دو خانه مجاور اين مسجد را خريداري و در نتيجه بخش مسقف آن را به بخش غير مسقف پيوند داده شد.
بخش مسقف اين مسجد داراي ستون ها و ايوانهاي بلند و كنده كاري شده است كه به اين مسجد جنبه تاريخي بسيار زيبايي را داده اند. اين مسجد تقريبا مربع شكل است و كتابخانه "امام حكيم" و آرامگاه وي در طرف شمال مسجد هندي قرار گرفته است. قطعه زميني نيز جهت دفن علماي خاندان حكيم در نظر گرفته شده است كه درب آن به صحن مسجد هندي باز مي شود.
جامع الهندي در طول تاريخ خود به عنوان مدرسه اي ديني شناخته مي شود و بر منبر آن بسياري از فرهيختگان اين شهر و اساتيد حوزه علميه نشسته اند. و نمازهاي جماعت فراواني به امامت بزرگان خاندانهاي نجف همانند (شيخ حسن و شيخ جواد و شيخ محمد و شيخ طه) و البته امام خميني(ره) برگزار شده است و شخصيت هايي همچون شيخ محمد رضا طالقاني و شيخ باقر قمي نجفي در آن نماز به جا آورده اند.
گفته مي شود كه در سال 1374 هـ.ق اهالي قطيب مسجدي شبيه مسجد هندي را در سرزمين خويش بنا نمودند. مسجد هندي به عنوان مسجد تمامي اهالي نجف نيز شناخته شده است و در آن اساتيد به تدرس علوم ديني مي پردازند و مراسم هاي بزرگ ديني در آن برگزار مي شود.
211001
211001
