۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۴ : ۱۹
عقيق: شیخ صدوق در اکمال الدین به سند خود از امام کاظم(ع) در طی حدیثی روایت می کند که از ایشان پرسیده شد: در میان ائمه(ع) کسی هست که غیبت گزیند؟
پاسخ فرمود:
نعم یغیب عن انصار الناس شخصه و لا یغیب عن قلوب المومنین ذکره و هو الثانی عشر منا یسهل الله کل عسیر و یذلل له کل صعب و یظهر له کنوز الارض و یقرب له کل بعید و یبیر به کل عنید و یهلک علی یدیه کل شیطان مرید. ذاک ابن سیده الاماء الذی تخفی علی الناس ولادته و لا یحل لهم تسمیته حتی یظهره عزوجل فیملا به الارض قسطا و عدلا کما ملئت جورا و ظلما:
آری، او از دیدگان مردم غایب است اما ذکر او در دل اهل ایمان غایب نخواهد بود. وی دوازدهمین ماست. خداوند هر سختی را برایش آسمان و هر امر مشکلی را سهل می گرداند. برایش گنجهای زمین را آشکار و هر مقصد دور را نزدیک می نماید. طومار زندگی ظالمان را توسط او درهم می پیچد. و بالاخره هر شیطان پلید را به دست او نابود می سازد. او فرزند بانوی کنیزان است که ولادتش بر مردم پنهان ماند و نام بردن (بیان نشانه) او بر آنان جایز نباشد، تا آنکه خداوند عزیز و جلیل ظهور او را فراهم نماید و به سبب وی زمین را پر از قسط و عدل سازد، همان گونه که از ظلم و ستم پر شده باشد.
و نیز به سند خود نقل می کند که از امام موسی کاظم(ع) پرسیدند که آیا شما قائم بر پا دارنده حق هستید؟
فرمود: انا القائم بالحق و لکن القائم الذی یطهر الارض من اعداء الله و یملاها عدلا کما ملئت جورا هو الخامس من ولدی له غیبه یطول امدها خوفا علی نفسه یرتد فیها اقوام و یثبت فیها آخرون.
من قائم و بر پا دارنده حق هستم. اما آن قائمی که زمین را از دشمنان خدا پاک می کند و زمین را بعد از آنکه از ظلم پر شده باشد، لبریز از عدالت می سازد، پنجمین از نسل من خواهد بود. او غیبتی خواهدداشت، طولانی، که از بیم جان خود نهانی می گزیند. در آن (غیبت) گروهی (از شیعیان) طریق ارتداد پیش می گیرند و گروههائی دیگر ثابت قدم می مانند.
طوبی لشعتنا المتمسکین بحبنا فی غیبه قائمنا الثابتین علی موالاتنا و البراءه من اعدائنا اولئک منا و نحن منهم قد رضوا بنا ائمه و رضینا بهم شیعه و طوبی لهم هم و الله معنا فی درجتنا یوم القیامه:
خوشا به حال آن شیعیان ما که در غیبت قائم ما به محبت ما تمسک جویند و به ولایت ما استوار، و از دشمنان ما بیزار باشند. آنان از ما و ما از آنان هستیم. ایشان در برابر امامت ما سر تسلیم و رضا نهادند و ما نیز از شیعه بودن آنان راضی و خشنودیم. خوشا بحال آنان، به خدا سوگند که آنان در روز قیامت در درجات ما میباشند.
211008