آیه اَلَست اشاره دارد به عالم ذر، آنچه در این آیه شریفه به روشنی آمده این است که انسان ها نوعی معرفت و آگاهی فطری که به خدای یگانه دارند، به گونه ای که جای هیچ گونه عذر و ادّعای خطایی برای آنان نمی ماند.
عقیق: وَ اِذ اَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنی ءادَمَ مِن ظُهورِهِم ذُرِّیَّتَهُم وَ اَشهَدَهُم عَلی اَنفُسِهِم اَلَستُ بِرَبِّکُم قالوا بَلی شَهِدنا اَن تَقولوا یَومَ القِیامَةِ اِنّا کُنّا عَن هذا غافِلینَ؛ و آن گاه که پروردگار تو از صلب بنی آدم اولادشان را برگرفت و آنان را [به وسیله درک عقولشان و ابلاغ پیامبران] بر خودشان گواه گرفت که آیا من پروردگار شما نیستم؟ همه آنها گفتند: چرا، گواهی دادیم. [خدا چنین کرد] تا مبادا در روز قیامت بگویید ما از آن [(یعنی توحید و ربوبیت)] غافل بودیم.۱
این آیه، که به آیه میثاق و آیه اَلَست معروف است، اشاره دارد به عالم ذر، آنچه در این آیه شریفه به روشنی آمده این است که انسان ها نوعی معرفت و آگاهی فطری که به خدای یگانه دارند، به گونه ای که جای هیچ گونه عذر و ادّعای خطایی برای آنان نمی ماند؛ زیرا خداوند به آنان فرمود: «اَلَستُ بِرَبِّکُم»؛ و آنان پاسخ دادند: «بَلی شَهِدنا» از این رو انسان در روز قیامت نمی تواند بگوید که با ربوبیت الهی آشنا نبوده است؛ و هم چنین نمی تواند پیروی از پدران و پیشینیان را بهانه شرک و گم راهی خود قرار دهد. پس این آیه نشانه شعور باطنی انسان به خدای خویش و درک عمیق قلبی از اوست.
پی نوشت:
۱. سوره اعراف، آیه ۱۷۲.
۲. آیه های زندگی، ص۴.
منبع:افکار
211008
این آیه، که به آیه میثاق و آیه اَلَست معروف است، اشاره دارد به عالم ذر، آنچه در این آیه شریفه به روشنی آمده این است که انسان ها نوعی معرفت و آگاهی فطری که به خدای یگانه دارند، به گونه ای که جای هیچ گونه عذر و ادّعای خطایی برای آنان نمی ماند؛ زیرا خداوند به آنان فرمود: «اَلَستُ بِرَبِّکُم»؛ و آنان پاسخ دادند: «بَلی شَهِدنا» از این رو انسان در روز قیامت نمی تواند بگوید که با ربوبیت الهی آشنا نبوده است؛ و هم چنین نمی تواند پیروی از پدران و پیشینیان را بهانه شرک و گم راهی خود قرار دهد. پس این آیه نشانه شعور باطنی انسان به خدای خویش و درک عمیق قلبی از اوست.
پی نوشت:
۱. سوره اعراف، آیه ۱۷۲.
۲. آیه های زندگی، ص۴.
منبع:افکار
211008
