علت مظلومیت حاکمیت اسلامی در صدر اسلام، کریمانه برخورد کردن رسول خدا(ص) و امیرالمومنین(ع) بود. اولیاء خدا بزرگوارانه برخورد می‌کردند، منافقان هم سوء استفاده می‌کردند و مردم هم بی‌بصیرتی نشان می‌دادند.

در خطبۀ غدیر حضرت رسول(ص) فرمود: «اگر می‌خواستم نام آنها(منافقین) را افشا کنم، یا با دست آنها را در میان شما نشان دهم، می‌توانستم! ولی به خدا قسم در ارتباط با آنها کریمانه برخورد کردم؛ وَ لَوْ شِئْتُ أَنْ أُسَمِّیَ بِأَسْمَائِهِمْ لَسَمَّیْتُ- وَ أَنْ أُومِیَ إِلَیْهِمْ بِأَعْیَانِهِمْ لَأَوْمَأْتُ وَ أَنْ أَدُلَّ عَلَیْهِمْ لَدَلَلْتُ وَ لَکِنِّی وَ اللَّهِ فِی أُمُورِهِمْ قَدْ تَکَرَّمْت‏»(احتجاج/59/1)

یکی از وجوه برخورد بزرگوارانه و کریمانۀ اولیاء خدا با اشاره سخن گفتن آنان است. که نمونه‌های فراوان دارد. دولت کریمه‌ای که ما منتظر آن هستیم، شبیه همان دولت کریمۀ رسول الله(ص) و امیرالمؤمنین(ع) است.

سوال این است که اگر دولت امام عصر(عج) هم همان‌گونه کریمانه باشد، آیا همانطور مظلوم واقع خواهد شد؟

 پاسخ این است که دولت امام زمان(ع) مظلوم نخواهد بود، بلکه مقتدر خواهد بود.

به دو دلیل:

اولا مردم بصیرت دارند و اشاره‌های مولایشان را می‌فهمند.

ثانیا خواص و یاران ارشد حضرت اشاره‌های مولایشان را با قدرت عمل می‌کنند.

در صدر اسلام اشاره‌ها را نمی‌گرفتند یا نمی‌خواستند بگیرند.

در زمان ما هم، امام(ره) غالباً علیه بنی صدر با اشاره سخن می‌گفتند. حتی بعضاً به‌ظاهر از بنی‌صدر تعریف هم می‌کردند. باید مستندی از اشاره‌های امام تهیه شود تا حالا که همه چیز روشن شده، ببینیم چگونه امام(ره) بزرگوارانه و با اشاره سخن می‌گفتند و مردم و مسئولان باید می‌فهمیدند.