دکتر محمدرضا جواهری
امام حسن عسکری(ع) در تبیین بالاترین ارزش ها در نظام ارزشگذاری اسلامی فرموده اند: «خصلتان لیس فوقهما شی؛ الایمان بالله و نفع الاخوان؛ ...
عقیق:دو صفت است که بالاتر از آن دو، صفتی نیست: ایمان به خدا و سود رساندن به برادران. (تحف العقول ص489 * بحارالانوار، ج78 ،ص374) امام یازدهم(ع) در این حدیث شریف، ارزش‌های مافوق همه ارزش‌ها را شناسانده‌اند. جمله «لیس فوقهما شی» بر در اوج بودن این دو ارزش بنیادین تصریح دارد.
نخستین صفت از دو صفتی که در ردیف بالاترین ارزش‌ها قرار دارد، ایمان به خدای متعال است. علم و آگاهی از وجود هستی بخش و شهادت بر توحید و نبوت و معاد، مرز ایمان و کفر است. انسان با اعتراف و شهادت بر یکتایی خداوند، در آغاز راه است. باید این شهادت قولی و گفتاری، به باور قلبی و پذیرش درونی مبدل گردد. حقیقت ایمان سه رکن دارد. پیامبر خدا(ص)
فرموده اند : الایمان معرفه بالقلب و قول باللسان و عمل بالارکان (کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج2، ص57). ایمان شناخت و معرفت قلبی و گفتار زبانی و عمل با اعضا و جوارح بدن است. با درنگ در این حدیث شریف نبوی، هم حقیقت و ابعاد سه گانه ایمان الهی روشن می‌گردد و هم فلسفه قرار گرفتن ایمان به خدا در اوج ارزش ها و بالاترین صفت زیبا آشکار می‌شود.
«ایمان» از «عمل» تفکیک ناپذیر است و باید در عمل صالح نمودار گردد. پس ایمان حقیقی زیر بنای همه خوبی ها و ارزش هاست.
دومین صفت برتر که در بالاترین جایگاه پس از ایمان به خدا جای دارد، منفعت رسانی به مردم است. راغب اصفهانی در تعریف «نفع» نوشته است : نفع چیزی است که از آن در رسیدن به خیرات کمک گرفته می‌شود و هر چه انسان به وسیله آن به خیر برسد، خیر است. پس نفع خیر است و ضد آن ضرر است.
پیروان اهل بیت(ع) باید سرآمد نفع رسانان به فرد و جامعه اسلامی و مؤمنان شوند. دو صفت که در بالاترین نقش و اجر در منطق امام حسن عسکری(ع) جای دارد«ایمان» و «نفع رسانی» است. شیعیان امام حسن عسکری باید در مسابقه «خدمت به مردم» و «نفع رسانی» توفیق یابند و پیشگام گردند. شیعه اهل بیت(ع) باید شخصیتی نافع برای جامعه و چهره ای خادم برای مسلمانان باشد. مخاطب شناسی و نیاز سنجی و شناخت دردها و رنج های بشریت، از مقدمات نفع رسانی موفق است. درک و شناخت «مشکل» برای نفع رسانی و کمک به رفع مشکل و گام برداشتن در راه خیر و رهایی از شر لازم می‌گردد.
مشکل زایی و رنج افزایی و ایجاد نگرانی و اضطراب در افراد و آزردن آنان و حسد و کینه ورزی نسبت به آنان، همه در تضاد با ماهیت نفع رسانی است.
منبع:قدس
211008
نخستین صفت از دو صفتی که در ردیف بالاترین ارزش‌ها قرار دارد، ایمان به خدای متعال است. علم و آگاهی از وجود هستی بخش و شهادت بر توحید و نبوت و معاد، مرز ایمان و کفر است. انسان با اعتراف و شهادت بر یکتایی خداوند، در آغاز راه است. باید این شهادت قولی و گفتاری، به باور قلبی و پذیرش درونی مبدل گردد. حقیقت ایمان سه رکن دارد. پیامبر خدا(ص)
فرموده اند : الایمان معرفه بالقلب و قول باللسان و عمل بالارکان (کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج2، ص57). ایمان شناخت و معرفت قلبی و گفتار زبانی و عمل با اعضا و جوارح بدن است. با درنگ در این حدیث شریف نبوی، هم حقیقت و ابعاد سه گانه ایمان الهی روشن می‌گردد و هم فلسفه قرار گرفتن ایمان به خدا در اوج ارزش ها و بالاترین صفت زیبا آشکار می‌شود.
«ایمان» از «عمل» تفکیک ناپذیر است و باید در عمل صالح نمودار گردد. پس ایمان حقیقی زیر بنای همه خوبی ها و ارزش هاست.
دومین صفت برتر که در بالاترین جایگاه پس از ایمان به خدا جای دارد، منفعت رسانی به مردم است. راغب اصفهانی در تعریف «نفع» نوشته است : نفع چیزی است که از آن در رسیدن به خیرات کمک گرفته می‌شود و هر چه انسان به وسیله آن به خیر برسد، خیر است. پس نفع خیر است و ضد آن ضرر است.
پیروان اهل بیت(ع) باید سرآمد نفع رسانان به فرد و جامعه اسلامی و مؤمنان شوند. دو صفت که در بالاترین نقش و اجر در منطق امام حسن عسکری(ع) جای دارد«ایمان» و «نفع رسانی» است. شیعیان امام حسن عسکری باید در مسابقه «خدمت به مردم» و «نفع رسانی» توفیق یابند و پیشگام گردند. شیعه اهل بیت(ع) باید شخصیتی نافع برای جامعه و چهره ای خادم برای مسلمانان باشد. مخاطب شناسی و نیاز سنجی و شناخت دردها و رنج های بشریت، از مقدمات نفع رسانی موفق است. درک و شناخت «مشکل» برای نفع رسانی و کمک به رفع مشکل و گام برداشتن در راه خیر و رهایی از شر لازم می‌گردد.
مشکل زایی و رنج افزایی و ایجاد نگرانی و اضطراب در افراد و آزردن آنان و حسد و کینه ورزی نسبت به آنان، همه در تضاد با ماهیت نفع رسانی است.
منبع:قدس
211008
