اى مردم شما به خدا نیازمندید و خداست که بى‏نیاز ستوده است (۱۵)

و اگر بخواهد شما را مى‏ب رد و خلقى نو [بر سر کار] مى‏آورد (۱۶)

و این [امر] براى خدا دشوار نیست (۱۷)

و هیچ بارب ردارنده‏اى بار [گناه] دیگرى را برنمى‏دارد و اگر گرانبارى [دیگرى را به یارى] به سوى بارش فرا خواند چیزى از آن برداشته نمى‏شود هر چند خویشاوند باشد [تو] تنها کسانى را که از پروردگارشان در نهان مى‏ترسند و نماز برپا مى‏دارند هشدار مى‏دهى و هر کس پاکیزگى جوید تنها براى خود پاکیزگى مى‏جوید و فرجام [کارها] به سوى خداست (۱۸)

و نابینا و بینا یکسان نیستند (۱۹)

و نه تیرگیها و روشنایى (۲۰)

و نه سایه و گرماى آفتاب (۲۱)

و زندگان و مردگان یکسان نیستند خداست که هر که را بخواهد شنوا مى‏گرداند و تو کسانى را که در گورهایند نمى‏توانى شنوا سازى (۲۲)

تو جز هشداردهنده‏اى [بیش] نیستى (۲۳)

ما تو را بحق [به سم ت] بشارتگر و هشداردهنده گسیل داشتیم و هیچ امتى نبوده مگر اینکه در آن هشداردهنده‏اى گذشته است (۲۴)

و اگر تو را تکذیب کنند قطعا کسانى که پیش از آنها بودند [نیز] به تکذیب پرداختند پیامبرانشان دلایل آشکار و نوشته‏ها و کتاب روشن براى آنان آوردند (۲۵)

آنگاه کسانى را که کافر شده بودند فرو گرفتم پس چگونه بود کیفر من (۲۶)

آیا ندیده‏اى که خدا از آسمان آبى فرود آورد و به [وسیله] آن میوه‏هایى که رنگهاى آنها گوناگون است بیرون آوردیم و از برخى کوهها راهها [و رگه‏ها]ى سپید و گلگون به رنگهاى مختلف و سیاه پر رنگ [آفریدیم] (۲۷)

و از مردمان و جانوران و دامها که رنگهایشان همان گونه مختلف است [پدید آوردیم] از بندگان خدا تنها دانایانند که از او مى‏ترسند آرى خدا ارجمند آمرزنده است (۲۸)

در حقیقت کسانى که کتاب خدا را مى‏خوانند و نماز برپا مى‏دارند و از آنچه بدیشان روزى داده‏ایم نهان و آشکارا انفاق مى‏کنند امید به تجارتى بسته‏اند که هرگز زوال نمى‏پذیرد (۲۹)

تا پاداششان را تمام بدیشان عطا کند و از فزون‏بخشى خود در حق آنان بیفزاید که او آمرزنده حق‏شناس است (۳۰)

و آنچه از کتاب به سوى تو وحى کرده‏ایم خود حق [و] تصدیق‏کننده [کتابهاى] پیش از آن است قطعا خدا نسبت به بندگانش آگاه بیناست (۳۱)

سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم به میراث دادیم پس برخى از آنان بر خود ستمکارند و برخى از ایشان میانه‏رو و برخى از آنان در کارهاى نیک به فرمان خدا پیشگامند و این خود توفیق بزرگ است (۳۲)

[در] بهشتهاى همیشگى [که] به آنها درخواهندآمد در آنجا با دستبندهایى از زر و مروارید زیور یابند و در آنجا جامه‏شان پ رنیان خواهد بود (۳۳)

و مى‏گویند سپاس خدایى را که اندوه را از ما بزدود به راستى پروردگار ما آمرزنده [و] حق‏شناس است (۳۴)

همان [خدایى] که ما را به فضل خویش در سراى ابدى جاى داد در اینجا رنجى به ما نمى‏رسد و در اینجا درماندگى به ما دست نمى‏دهد (۳۵)

و[لى] کسانى که کافر شده‏اند آتش جهنم براى آنان خواهد بود حکم به مرگ بر ایشان [جارى] نمى‏شود تا بمیرند و نه عذاب آن از ایشان کاسته شود [آرى] هر ناسپاسى را چنین کیفر مى‏دهیم (۳۶)

و آنان در آنجا فریاد برمى‏آورند پروردگارا ما را بیرون بیاور تا غیر از آنچه مى‏کردیم کار شایسته کنیم مگر شما را [آن قدر] عمر دراز ندادیم که هر کس که باید در آن عبرت گیرد عبرت مى‏گرفت و [آیا] براى شما هشداردهنده نیامد پس بچشید که براى ستمگران یاورى نیست (۳۷)

خدا[ست که] داناى نهان آسمانها و زمین است و اوست که به راز دلها داناست (۳۸)

اوست آن کس که شما را در این سرزمین جانشین گردانید پس هر کس کفر ورزد کفرش به زیان اوست و کافران را کفرشان جز دشمنى نزد پروردگارشان نمى‏افزاید و کافران را کفرشان غیر از زیان نمى‏افزاید (۳۹)

بگو به من خبر دهید از شریکان خودتان که به جاى خدا مى‏خوانید به من نشان دهید که چه چیزى از زمین را آفریده‏اند یا آنان در [کار] آسمانها همکارى داشته‏اند یا به ایشان کتابى داده‏ایم که دلیلى بر [حقانیت] خود از آن دارند [نه] بلکه ستمکاران جز فریب به یکدیگر وعده نمى‏دهند (۴۰)

همانا خدا آسمانها و زمین را نگاه مى‏دارد تا نیفتند و اگر بیفتند بعد از او هیچ کس آنها را نگاه نمى‏دارد اوست بردبار آمرزنده (۴۱)