و جان هاى ما از (نداشتن) اين دنيا تسلى يابد، و آن چه از اين اموال و دارائى كه در دست مردم است بر ما خوار و پست شود، سپس از نزد شما بيرون رويم و همين كه (دوباره) پيش مردم و تجار رويم دنيا را دوست بداريم؟ (اين چگونه است؟)
عقیق: گاهی ما در نماز و دعاییم و حال خوشی به ما دست می دهد اما به محض درگیر شدن به امور زندگی آن حال از ما دور می شود، چرایی این مسئله را امام باقر (ع) در حدیثی نسبتا طولانی بیان کرده اند:
سلام بن مستنير گويد: من در خدمت حضرت باقر (ع) بودم كه حمران بن اعين (يكى از اصحاب آن حضرت) وارد شد، و از چيزهائى از آن حضرت (ع) پرسيد، پس همين كه خواست برخيزد به امام باقر (ع) عرض كرد: من شما را آگاه كنم- خداوند عمر شما را دراز كند و ما را به وجود شما بهره مند سازد- كه ما خدمت شما مي رسيم و از نزد شما بيرون نمي رويم تا اينكه (در نتيجه) دل هاى ما نرم شود، و جان هاى ما از (نداشتن) اين دنيا تسلى يابد، و آن چه از اين اموال و دارائى كه در دست مردم است بر ما خوار و پست شود، سپس از نزد شما بيرون رويم و همين كه (دوباره) پيش مردم و تجار رويم دنيا را دوست بداريم؟ (اين چگونه است؟)
گويد: آن حضرت (ع) فرمودند: «همانا اينها دل ها است كه گاهى سخت شود، و گاهى هموار و آسان.»
سپس فرمودند: «هر آينه ياران محمد (ص) عرض كردند: اى رسول خدا ما بر نفاق از خودمان ترسناكيم؟
فرمودند: «چرا از آن مى ترسيد؟» عرض كردند: «هنگامى كه نزد شما هستيم و شما ما را متذكر كنيد؟ و به آخرت تشويق كنيد، از خدا مىترسيم و در دنيا را (يكسره) فراموش كنيم و در آن بىرغبت شويم تا آنجا كه گويا آن حضرت (ع) را به چشم خود ببينيم و بهشت و دوزخ را (بنگريم) و چون از خدمت شما برويم و داخل اين خانهها گرديم، و بوى فرزندان را بشنويم و زنان و خاندان را بنگريم از آن حالى كه نزد شما داشتيم برگرديم به حدى كه گويا ما هيچ نداشتهايم (و شما را نديده و خدمت شما نبودهايم و آن حال قبلى را نداشته ايم) آيا شما از اين كه اين تغيير حالت نفاق باشد بر ما مي ترسيد؟
رسول خدا (ص) به آنها فرمودند: «هرگز (اين نفاق نيست)، اينها وسوسه هاى شيطانيست كه شما را به دنيا تشويق كند، به خدا سوگند اگر شما به همان حالى كه به آن خودتان را توصيف كرديد مي مانديد هر آينه فرشتگان دست در دست شما مي گذاردند (و بدون وسيله) روى آب راه مي رفتيد، و اگر نبود كه شما گناه مي كنيد سپس از خدا آمرزش (آن گناه را) خواهيد هر آينه خداوند خلقى مى آفريد تا گناه كنند و سپس از خدا آمرزش خواهند و خداوند آنها را بيامرزد، و براستى مؤمن در گناه افتد (يا به امتحان در گناه گرفتار شود) و بسيار توبه كند، آيا نشنيدهاى گفتار خداى عز و جل را (كه فرمايد:) «همانا خداوند دوست دارد توبه كنندگان را و دوست دارد پاكيزه جويان را» (سوره مبارکه بقره، آيه 222) و (نيز) فرمايد: «و آمرزش خواهيد از پروردگار خويش سپس بازگشت كنيد بسوى او» (سوره مبارکه هود، آيه 90)
پی نوشت:
اصول کافی
منبع:قدس
211008
سلام بن مستنير گويد: من در خدمت حضرت باقر (ع) بودم كه حمران بن اعين (يكى از اصحاب آن حضرت) وارد شد، و از چيزهائى از آن حضرت (ع) پرسيد، پس همين كه خواست برخيزد به امام باقر (ع) عرض كرد: من شما را آگاه كنم- خداوند عمر شما را دراز كند و ما را به وجود شما بهره مند سازد- كه ما خدمت شما مي رسيم و از نزد شما بيرون نمي رويم تا اينكه (در نتيجه) دل هاى ما نرم شود، و جان هاى ما از (نداشتن) اين دنيا تسلى يابد، و آن چه از اين اموال و دارائى كه در دست مردم است بر ما خوار و پست شود، سپس از نزد شما بيرون رويم و همين كه (دوباره) پيش مردم و تجار رويم دنيا را دوست بداريم؟ (اين چگونه است؟)
گويد: آن حضرت (ع) فرمودند: «همانا اينها دل ها است كه گاهى سخت شود، و گاهى هموار و آسان.»
سپس فرمودند: «هر آينه ياران محمد (ص) عرض كردند: اى رسول خدا ما بر نفاق از خودمان ترسناكيم؟
فرمودند: «چرا از آن مى ترسيد؟» عرض كردند: «هنگامى كه نزد شما هستيم و شما ما را متذكر كنيد؟ و به آخرت تشويق كنيد، از خدا مىترسيم و در دنيا را (يكسره) فراموش كنيم و در آن بىرغبت شويم تا آنجا كه گويا آن حضرت (ع) را به چشم خود ببينيم و بهشت و دوزخ را (بنگريم) و چون از خدمت شما برويم و داخل اين خانهها گرديم، و بوى فرزندان را بشنويم و زنان و خاندان را بنگريم از آن حالى كه نزد شما داشتيم برگرديم به حدى كه گويا ما هيچ نداشتهايم (و شما را نديده و خدمت شما نبودهايم و آن حال قبلى را نداشته ايم) آيا شما از اين كه اين تغيير حالت نفاق باشد بر ما مي ترسيد؟
رسول خدا (ص) به آنها فرمودند: «هرگز (اين نفاق نيست)، اينها وسوسه هاى شيطانيست كه شما را به دنيا تشويق كند، به خدا سوگند اگر شما به همان حالى كه به آن خودتان را توصيف كرديد مي مانديد هر آينه فرشتگان دست در دست شما مي گذاردند (و بدون وسيله) روى آب راه مي رفتيد، و اگر نبود كه شما گناه مي كنيد سپس از خدا آمرزش (آن گناه را) خواهيد هر آينه خداوند خلقى مى آفريد تا گناه كنند و سپس از خدا آمرزش خواهند و خداوند آنها را بيامرزد، و براستى مؤمن در گناه افتد (يا به امتحان در گناه گرفتار شود) و بسيار توبه كند، آيا نشنيدهاى گفتار خداى عز و جل را (كه فرمايد:) «همانا خداوند دوست دارد توبه كنندگان را و دوست دارد پاكيزه جويان را» (سوره مبارکه بقره، آيه 222) و (نيز) فرمايد: «و آمرزش خواهيد از پروردگار خويش سپس بازگشت كنيد بسوى او» (سوره مبارکه هود، آيه 90)
پی نوشت:
اصول کافی
منبع:قدس
211008
