مام صادق (ع) فرمود: «حسين (ع) را زيارت كنيد، ولو هر سال يك مرتبه باشد. پس هر كس به زيارت او بيايد، آن‌هم در حالي كه حق او را مي‌شناسد و حق اهل بيت را نفي نكند، پاداشي جز بهشت نخواهد داشت و رزقي وسيع به او داده خواهد شد و خداوند به سرعت گره از كارش باز مي‌كند.
عقیق: رواياتي در باب زيارت حضرت حسين (عليه‌السلام)
1. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده است كه فرمود: «كسي كه دوست دارد در روز قيامت در پرتوي رحمت پروردگار باشد، بايد از جمله زوّار حسين گردد».1
2. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «در روز قيامت كسي نيست مگر اين‌كه دوست دارد از زوّار حسين بن علي باشد؛ چون مي‌بيند كه خداوند چگونه از روي كرامت و احترام با زوّار حسين رفتار مي‌نمايد».2 (عليه‌السلام)
3. از حنّان بن سدير نقل شده كه مي‌گويد: امام صادق (عليه‌السلام) به من فرمود: «به زيارت حسين برويد و به او جفا نكنيد؛ چون او سيد شهدا و سرور جوانان بهشت است».3
4. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده كه فرمود: «زائر حسين بن علي (عليه‌السلام)، زائر رسول خداست».4 (صلوات‌الله عليها)
5. همچنين از ايشان نقل شده است كه حضرت فرمود: «هر كسي دوست دارد كه سكرات مرگ بر او آسان شود، زياد به زيارت حسين (عليه‌السلام) برود».5
6. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده كه فرمود: «كسي كه خداوند خيرش را بخواهد، محبّت حسين و زيارتش را در دلش مي‌افكند و هر كسي خدا شرش را بخواهد، كينه حسين و زيارتش را در دلش مي‌اندازد».6
(عليه‌السلام). امام صادق (عليه‌السلام) مي‌فرمايد: «كسي كه حسين را با شناخت به حقّش زيارت كند، خداوند نامش را در اعلي عليين ثبت مي‌كند».7
8. عبدالله بن بُكير از امام صادق (عليه‌السلام) نقل مي‌كند كه فرمود: «اي عبدالله! خداوند شش منطقه را در زمين برگزيد: بيت‌‌‌الله الحرام، مقابر انبياء، مقابر اوصياء، محلّ شهادت شهدا و مساجدي كه نام خدا در آن برده مي‌شود. اي عبدالله! آيا مي‌داني براي كسي كه به زيارت قبر حسين (عليه‌السلام) برود، چه ثوابي كنار گذاشته شده؟! هيچ صُبحي نيست مگر هاتفي از ميان فرشتگان بر سر قبر زائر حسين ندا مي‌دهد: اي جوينده خير! به سوي ذات پروردگار با كرامت پيش بيا و اين ندا را اهل مشرق و مغرب مي‌شنوند و باقي نمي‌ماند روي زمين فرشته‌اي از فرشتگان مقرّب خدا مگر اين‌كه به اين زائر حسين مهربان مي‌شوند و خداوند را بالاي سر او تسبيح و تقديس مي‌كنند و از خداوند رضايت از او را طلب مي‌كنند و حتي پيامبران براي زائر حسين (عليه‌السلام) دعا مي‌كنند.8
(صلوات‌الله عليها). از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده است كه فرمود: «كسي كه مي‌خواهد در همسايگي رسول خدا (صلوات‌الله عليها) و در همسايگي علي و فاطمه8 باشد زيارت حسين (عليه‌السلام) را ترك نكند».9
10. از معاوية بن وهب نقل شده كه امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «زيارت حسين را رها مكن؛ آيا دوست نداري از كساني باشي كه ملائكه برايش دعا مي‌كنند؟!».10
11. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «فاطمه3 در ميان زوّار فرزندش حسين حاضر شده و برايشان استغفار مي‌كند».11
12. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «قبر حسين (عليه‌السلام) را زيارت كنيد كه سرور جوانان شهيد راه خداست».12
13. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «حسين (عليه‌السلام) را زيارت كنيد، ولو هر سال يك مرتبه باشد. پس هر كس به زيارت او بيايد، آن‌هم در حالي كه حق او را مي‌شناسد و حق اهل بيت را نفي نكند، پاداشي جز بهشت نخواهد داشت و رزقي وسيع به او داده خواهد شد و خداوند به سرعت گره از كارش باز مي‌كند؛ چون خداوند چهارهزار فرشته را وكيل نموده كه صبح و شب همگي بر حسين (عليه‌السلام) گريه كنند و زائرين را همراهي نمايند تا به خانه‌هاي‌شان بازگردند و اگر مريض شوند، به عيادتشان بروند و اگر مردند، پيكرشان را تشييع كنند و برايشان استغفار نمايند».13
14. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده كه فرمود: مرقد حسين (عليه‌السلام) باغي از باغ‌هاي بهشت است و فرشته‌اي مقرّب و پيامبري فرستاده شده نيست، مگر اين‌كه از خداوند مي‌خواهد به زيارت حسين برود. پس گروهي پايين مي‌روند و گروهي بالا مي‌آيند.14
ملاحظه مي‌كنيد كه بيشتر اين روايات، از امام جعفر صادق (عليه‌السلام) نقل شده، و اين به سبب فراغت و گشايشي بود كه در ابتداي روي كار آمدن عباسي‌ها براي ايشان حاصل شد. از طرفي اموي‌ها تمام تلاش خود را براي از بين بردن ياد و خاطره كربلا و امام حسين (عليه‌السلام) انجام دادند. بنابراين امام (عليه‌السلام) براي جبران اين نقص، پيوسته فضايل زيارت حضرت حسين (عليه‌السلام) و بركاتي كه در آن هست را گوشزد مي‌نمودند. از سوي ديگر حضرت به تبيين شرايط محيطي پرداخته و مي‌فرمودند: هر قدر انسان در راه زيارت حسين (عليه‌السلام) سختي ببيند و رنج بكشد، مقرّب‌تر خواهد بود.
پي‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج 101، ص 73 .
2. همان، ص 72 .
3. همان، ص 6 .
4. ابن‌قولويه قمي، كامل الزيارات، ص 150 .
5. همان.
6. همان، ص 142 .
7. همان، ص 125 .
8. همان، ص 137.
9. همان، ص 119.
10. همان، ص 118 .
11. همان، ص 109.
12. همان، ص 86.
13. بحارالانوار، ج 101، ص 61 .
منبع:حج
211008
1. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده است كه فرمود: «كسي كه دوست دارد در روز قيامت در پرتوي رحمت پروردگار باشد، بايد از جمله زوّار حسين گردد».1
2. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «در روز قيامت كسي نيست مگر اين‌كه دوست دارد از زوّار حسين بن علي باشد؛ چون مي‌بيند كه خداوند چگونه از روي كرامت و احترام با زوّار حسين رفتار مي‌نمايد».2 (عليه‌السلام)
3. از حنّان بن سدير نقل شده كه مي‌گويد: امام صادق (عليه‌السلام) به من فرمود: «به زيارت حسين برويد و به او جفا نكنيد؛ چون او سيد شهدا و سرور جوانان بهشت است».3
4. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده كه فرمود: «زائر حسين بن علي (عليه‌السلام)، زائر رسول خداست».4 (صلوات‌الله عليها)
5. همچنين از ايشان نقل شده است كه حضرت فرمود: «هر كسي دوست دارد كه سكرات مرگ بر او آسان شود، زياد به زيارت حسين (عليه‌السلام) برود».5
6. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده كه فرمود: «كسي كه خداوند خيرش را بخواهد، محبّت حسين و زيارتش را در دلش مي‌افكند و هر كسي خدا شرش را بخواهد، كينه حسين و زيارتش را در دلش مي‌اندازد».6
(عليه‌السلام). امام صادق (عليه‌السلام) مي‌فرمايد: «كسي كه حسين را با شناخت به حقّش زيارت كند، خداوند نامش را در اعلي عليين ثبت مي‌كند».7
8. عبدالله بن بُكير از امام صادق (عليه‌السلام) نقل مي‌كند كه فرمود: «اي عبدالله! خداوند شش منطقه را در زمين برگزيد: بيت‌‌‌الله الحرام، مقابر انبياء، مقابر اوصياء، محلّ شهادت شهدا و مساجدي كه نام خدا در آن برده مي‌شود. اي عبدالله! آيا مي‌داني براي كسي كه به زيارت قبر حسين (عليه‌السلام) برود، چه ثوابي كنار گذاشته شده؟! هيچ صُبحي نيست مگر هاتفي از ميان فرشتگان بر سر قبر زائر حسين ندا مي‌دهد: اي جوينده خير! به سوي ذات پروردگار با كرامت پيش بيا و اين ندا را اهل مشرق و مغرب مي‌شنوند و باقي نمي‌ماند روي زمين فرشته‌اي از فرشتگان مقرّب خدا مگر اين‌كه به اين زائر حسين مهربان مي‌شوند و خداوند را بالاي سر او تسبيح و تقديس مي‌كنند و از خداوند رضايت از او را طلب مي‌كنند و حتي پيامبران براي زائر حسين (عليه‌السلام) دعا مي‌كنند.8
(صلوات‌الله عليها). از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده است كه فرمود: «كسي كه مي‌خواهد در همسايگي رسول خدا (صلوات‌الله عليها) و در همسايگي علي و فاطمه8 باشد زيارت حسين (عليه‌السلام) را ترك نكند».9
10. از معاوية بن وهب نقل شده كه امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «زيارت حسين را رها مكن؛ آيا دوست نداري از كساني باشي كه ملائكه برايش دعا مي‌كنند؟!».10
11. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «فاطمه3 در ميان زوّار فرزندش حسين حاضر شده و برايشان استغفار مي‌كند».11
12. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «قبر حسين (عليه‌السلام) را زيارت كنيد كه سرور جوانان شهيد راه خداست».12
13. امام صادق (عليه‌السلام) فرمود: «حسين (عليه‌السلام) را زيارت كنيد، ولو هر سال يك مرتبه باشد. پس هر كس به زيارت او بيايد، آن‌هم در حالي كه حق او را مي‌شناسد و حق اهل بيت را نفي نكند، پاداشي جز بهشت نخواهد داشت و رزقي وسيع به او داده خواهد شد و خداوند به سرعت گره از كارش باز مي‌كند؛ چون خداوند چهارهزار فرشته را وكيل نموده كه صبح و شب همگي بر حسين (عليه‌السلام) گريه كنند و زائرين را همراهي نمايند تا به خانه‌هاي‌شان بازگردند و اگر مريض شوند، به عيادتشان بروند و اگر مردند، پيكرشان را تشييع كنند و برايشان استغفار نمايند».13
14. از امام صادق (عليه‌السلام) نقل شده كه فرمود: مرقد حسين (عليه‌السلام) باغي از باغ‌هاي بهشت است و فرشته‌اي مقرّب و پيامبري فرستاده شده نيست، مگر اين‌كه از خداوند مي‌خواهد به زيارت حسين برود. پس گروهي پايين مي‌روند و گروهي بالا مي‌آيند.14
ملاحظه مي‌كنيد كه بيشتر اين روايات، از امام جعفر صادق (عليه‌السلام) نقل شده، و اين به سبب فراغت و گشايشي بود كه در ابتداي روي كار آمدن عباسي‌ها براي ايشان حاصل شد. از طرفي اموي‌ها تمام تلاش خود را براي از بين بردن ياد و خاطره كربلا و امام حسين (عليه‌السلام) انجام دادند. بنابراين امام (عليه‌السلام) براي جبران اين نقص، پيوسته فضايل زيارت حضرت حسين (عليه‌السلام) و بركاتي كه در آن هست را گوشزد مي‌نمودند. از سوي ديگر حضرت به تبيين شرايط محيطي پرداخته و مي‌فرمودند: هر قدر انسان در راه زيارت حسين (عليه‌السلام) سختي ببيند و رنج بكشد، مقرّب‌تر خواهد بود.
پي‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج 101، ص 73 .
2. همان، ص 72 .
3. همان، ص 6 .
4. ابن‌قولويه قمي، كامل الزيارات، ص 150 .
5. همان.
6. همان، ص 142 .
7. همان، ص 125 .
8. همان، ص 137.
9. همان، ص 119.
10. همان، ص 118 .
11. همان، ص 109.
12. همان، ص 86.
13. بحارالانوار، ج 101، ص 61 .
منبع:حج
211008
