حجت الاسلام سید عبدالحمید شهاب:غیرت عبادت کردن را از امام حسین(ع) بخواهیم + گزارش تصویری و صوت

گزارش تصویری

صوت

عقیق: مراسم سوگواری شب دوم محرم با سخنرانی حجت الاسلام سید عبدالحمید شهاب و مداحی حاج حیدر خمسه و حاج محسن عرب خالقی درهیئت الزهرا(س) برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام شهاب را بخوانید:

_ در جامعه مسلمین بعضا مسلمان ها با این که امام حق را می شناسند با ایشان رویارویی می کنند. این قدر مقابله می کنند تا وجود مطهر این امام که نقش هدایت امت را دارد حذف می شود و یا در نهایت منزوی می شود. بین مردم قدم می زند انگار کسی ایشان را نمی شناسند. قولش قول نیست و فعلش دیگر حجت نیست. نقش شخصیتی ایشان حتی از سختی یک سنگ کمتر می شود.

_ بعد از رحلت پیامبر کعبه ای که ساختش از چوب بود و صاحب و حقیقت کعبه، علی تنها ماند و نافذ بر مردم نبود و می گفتند که اقل کارکرد کعبه این است که تکیه بر آن می دهیم تا خستگی در بیاوریم. عواملی بود که این شرایط را به وجود می آورد. دین ستیزی، ولایت ستیزی، شکستن تقدس در جامعه، عدالت ستیزی از این عوامل بود.

_ نتیجه اش این بود که حضرت علی از جامعه حذف می شود ولی باخته ها مردم بودند. روز قیامت باید جواب پس دهند. اگر یک لحظه به عقوبت فکر می کردند دست به فاجعه نمی زدند. فاجعه ای که اصلاً جبران پذیر نبود. این ها عوامل باطنی کار است و برای خواص از امت است. آنهایی که می فهمند علی(ع)  نقش کاربردی برای هدایت مردم دارد. آنها می دانند که علی(ع) می تواند عالمی را زیر و رو کند.

_ عواملی هم هست که اثرش در عوام است که ریشه اش جایی بود که خواص کمر بستند تا با امام بجنگند. اولین عامل خد افراموشی است. در سوره مبارکه حشر در آیه 19 می فرماید پیامبر به این ها بگو نباشند مانند کسانی که خدا یادشان رفته است. وقتی خدا یادشان رفت به مرض خود فراموشی می رسند و در معصیت کردن وحشی می شوند و گناه آشکار می کنند. ابلیس و دشمن خدا منتظر این است که انسان به تهی شدن برسد تا از او سواری بگیرد. جلوه های دین را در ظاهر داشته باشد ولی باطن تهی داشته باشد.

_ امکان ندارد انسان با خدا باشد و به خودش نگاه کند. اما اگر انسان چشم را به خدا ببندد و فقط به خود نگاه می کند. این به خود واگذار شدن است. امیرالمؤمنین می فرماید که کسی که به خودش واگذار شد در معصیت کردن وحشی است و مانند گرگ گرسنه گناه می کند . کسی که آشکارا گناه می کند فاسق است و به خودش واگذار شده است.کسانی هم که خود فراموش هستند هوچی هستند و به قول معروف از آب گل آلود ماهی می گیرند. این ها خیلی خطرناک هستند و مانند باتلاق انسان را در لجنزار خود می کشند.

_ آدم هایی که به خود واگذار می شوند در گناه کردن وحشی هستند . چون منطق ندارند هوچی هستند و سر و صدا می کنند. برای باطل خودشان حاضرند هر کاری بکنند حتی ناموس فروشی و این رذالت تن می دهند. شرف و آبرو و حیثت در این ها صفر است. چون این ها به خود واگذار شدند. این خودواگذاری کاری می کند که انسان سیرمانی ندارد و هر چه جلو تر می رود بیشتر پستی را در عالم نشان می دهد و بیشتر رذالت را کسب می کند.

_ هر وقت بشر از قرآن دور افتاد آثارش را دید. کسانی که در زندگی با مفاهیم آیات وحی زندگی کرده اند و جلو رفتند برنده هستند. خیلی از کسانی که به حال خود واگذار شدند یک لحظه از آیات قرآن به خود آمدند. از امام حسین(ع) مدد بگیریم و از ایشان بخواهیم که لااقل روزی دو آیه از قرآنی که به سینه تو آمد بخوانیم و اهل قرآن شویم و لحظه ای به خود واگذار نشویم. کسی که به خود واگذار شود بد باخته است.

_ خدافراموشی علاماتی دارد. اولین علامت این است که خداوند متعال در قرآن می فرماید که هر وقت خود را از قرآن دور کردی بدان خدافراموش می شوی و به خود واگذار می شود. این ها منطق قرآن درزندگیشان نیست و تدبیر و بهره ای از قرآن نبردند. دومین علامت بی توجهی به عبادات است که انسان خدا را فراموش می کند. سومین علامت کسانی که خدافراموش هستند کسانی می باشند که در مقابل گناه مقاومت نمی کنند. با خدا بودن باعث غیرت و شرف می  شود و انسان الهی می شود و نور می گیرد.

_ اعظم عبادات صلاة است.برای دوستدار امام حسین زشت است که نماز صبحش قضا شود.  امام حسین کسی را می خواهد که درد دین دارد. غیرت عبادت کردن را از امام حسین(ع) بخواهیم. تا شاید کمی مزه بندگی را بچشیم.