شعری برای سرلشکرشهید حسین همدانی

و سروی دگر، بی سر و بار شد

و هـنـگـام «پــرواز» سردار، شد

و فـرمـانـدۀ فـتـح «بازی دراز»

و دریای خامـوش پُر رمز و راز

و آلاله ای سرخ و گلگون کفن

و آن مَردِ میدانِ دشمن شکن

به «مـرصـاد»، شوری دگـر آفرید

و در «فتنه» فرمانده ای روسفید

همان شیرمرد، در رکاب «وَلی»

فــدایـی و سربـاز «سیـّدعـلی»

همان «بـو وَهَـب» یا امیـر دمشق

همان قهرمان مَرد و سردار عشق

و «سـررشـتــه دار» نـبـــردِ «حَـلَـب»

که شد روز «داعش» ازو همچو شب

ز او کینـه ها بر دل خصم «شام»

به «تدبیر» او خواب دشمن حرام

همه «اهل تکفیر» ازو خوار و زار

در آورد از آنـان دَمـــادَم «دَمــار»

و بـا «خـطِ صَـهیـونـیـان» پَـلـیــد

درافتاده بس آن «شهید سعید»

دوصد گرگ، بس تشنه بر خون او

بیـامـد کـنـون «نـَعـش» گلگون او

ازین شیون و مویه ام بر هواست

و «سیّدعلی» رهبرم در عزاست....