علاقه انسان به ستایش از کارهایی که انجام می دهد تقریبا در ذات بشر است و همه انسانها ستایش از خود را دوست دارند اما اگر این ستایش از حدی فراتر رود برای او مایه عذاب است.
عقیق:گاهی اوقات افراد فرصت طلب برای جلب نظر انسان به ویژه آنجا که به خدمت یا پول و قدرت نیاز دارند؛ اقدام به تمجید و ستایش های مبالغه آمیز می کنند و تا آنجا از کار یا شخصیت فرد تعریف و تمجید می کنند که به مراد و منظور خویش دست یابند.
برخی از انسانها که از عزت نفس والا برخوردار هستند در مقابل چنین انسانهایی به خوبی از خود مراقبت می کنند و ستایش دیگران را تا آنجا می پذیرند که شاسته آنند.
حضرت علی علیه السلام از دوست داشتن ستایش دیگران(البته فراتر از حدمعمول آن ) به عنوان فرصتی یاد می کنند که آدمی در اختیار شیطان قرار می دهد.
ایشان می فرمایند:
حُبُّ الاِطراءِ وَ المَدحِ مِن اَوثَقِ فُرَصِ الشَّيطانِ ؛غررالحکم4877
دوست داشتن ستايش ديگران، از مغتنم ترين فرصت هاى شيطان است .
پس چه نیکوست که بادست خویش چنین فرصتی را به دست شیطان ندهیم
منبع:قدس
211008
برخی از انسانها که از عزت نفس والا برخوردار هستند در مقابل چنین انسانهایی به خوبی از خود مراقبت می کنند و ستایش دیگران را تا آنجا می پذیرند که شاسته آنند.
حضرت علی علیه السلام از دوست داشتن ستایش دیگران(البته فراتر از حدمعمول آن ) به عنوان فرصتی یاد می کنند که آدمی در اختیار شیطان قرار می دهد.
ایشان می فرمایند:
حُبُّ الاِطراءِ وَ المَدحِ مِن اَوثَقِ فُرَصِ الشَّيطانِ ؛غررالحکم4877
دوست داشتن ستايش ديگران، از مغتنم ترين فرصت هاى شيطان است .
پس چه نیکوست که بادست خویش چنین فرصتی را به دست شیطان ندهیم
منبع:قدس
211008
