در سال 1157 هجری پیمان تاریخی – که تا کنون پا بر جاست- میان اولین موسس دولت سعودی" محمد بن سعود" و مبلغ دینی "محمد بن عبدالوهاب" بسته شد و به موجب آن محمد بن عبدالوهاب متعهد شد از پادشاه اطاعت کند و متقابلا پادشاه قول داد به محمد بن عبدالوهاب در انتشار عقیده ضاله اش به وی کمک کند.
عقیق: "فهد الریماوی" نویسنده اردنی و سردبیر مجله "المجد" در مقاله ای که در
سایت "اللبنانیون الجدد" (لبنانی های جدید) منتشر کرد، فرقه ضاله وهابیت را
با عباراتی نظیر عقب مانده، خشونت طلب، متعصب، تنگ نظر و ... توصیف کرد.
الریماوی در این مقاله می نویسد: خطرناکتر از وهابیت دینی، وهابیت سیاسی است که دین را در خدمت حاکم قرار می دهد. وهابیتی که شیخ متعصب تنگ نظر در قرن 18 آن را بنا نهاد، تنها دعوت دینی و عقیده مذهبی صرف نبود، بلکه در حقیقت خدمت دین به حکومت و یک نوع هم پیمانی میان "محمد بن سعود" امیر منطقه نجد، و " محمد بن عبدالوهاب" مبلغ دینی افراطی و بنیانگذار وهابیت بود.
وی در ادامه این مقاله می نویسد: از زمان تشکیل فرقه وهابیت، مفتی و پادشاه به یکدیگر خدمات متقابل ارائه می دهند و وظایف و اختیارات و امتیازات را به صورت مساوی میان یکدیگر تقسیم می کنند، و به اسم مبارزه با بدعت، بدترین فجایع، کشتارها و خشونت ها را در سراسر جزیرة العرب که بعدها به نام عربستان سعودی تغییر کرد، مرتکب می شوند.
در سال 1157 هجری پیمان تاریخی – که تا کنون پا بر جاست- میان اولین موسس دولت سعودی" محمد بن سعود" و مبلغ دینی "محمد بن عبدالوهاب" بسته شد و به موجب آن محمد بن عبدالوهاب متعهد شد از پادشاه اطاعت کند و متقابلا پادشاه قول داد به محمد بن عبدالوهاب در انتشار عقیده ضاله اش به وی کمک کند.
الریماوی افزود: پس از اینکه پادشاه از بابت تاج و تخت مطمئن شد، پرچم جهاد (به زعم وی) و در واقع هجوم علیه مسلمانان را بر افراشت و با این ادعا که آنها همچون مردم جاهلیت مشرک هستند، به ساکنان شبه جزیره حمله کرد، که در پی آن هزاران نفر کشته و اسیر شدند و اموالشان به غارت رفت.
ریماوی؛ اعتراف به عقیده توحید و عدم شرک به خدا را خطرناکترین اقدامات وهابیت برشمرد، در حالیکه آنها به نابودی همه آثار اسلامی از جمله بارگاه ائمه (سلام الله علیهم) در مکه و مدینه و ... اقدام می کنند، با این ادعا که این اماکن باعث شرک به خدا می شوند، و حتی قبور اهل بیت و یاران و اطرافیان پیامبر(صل الله علیه و آله و سلم) از دست آنها در امان نمانده است.
منبع: شیعه نیوز
211001
الریماوی در این مقاله می نویسد: خطرناکتر از وهابیت دینی، وهابیت سیاسی است که دین را در خدمت حاکم قرار می دهد. وهابیتی که شیخ متعصب تنگ نظر در قرن 18 آن را بنا نهاد، تنها دعوت دینی و عقیده مذهبی صرف نبود، بلکه در حقیقت خدمت دین به حکومت و یک نوع هم پیمانی میان "محمد بن سعود" امیر منطقه نجد، و " محمد بن عبدالوهاب" مبلغ دینی افراطی و بنیانگذار وهابیت بود.
وی در ادامه این مقاله می نویسد: از زمان تشکیل فرقه وهابیت، مفتی و پادشاه به یکدیگر خدمات متقابل ارائه می دهند و وظایف و اختیارات و امتیازات را به صورت مساوی میان یکدیگر تقسیم می کنند، و به اسم مبارزه با بدعت، بدترین فجایع، کشتارها و خشونت ها را در سراسر جزیرة العرب که بعدها به نام عربستان سعودی تغییر کرد، مرتکب می شوند.
در سال 1157 هجری پیمان تاریخی – که تا کنون پا بر جاست- میان اولین موسس دولت سعودی" محمد بن سعود" و مبلغ دینی "محمد بن عبدالوهاب" بسته شد و به موجب آن محمد بن عبدالوهاب متعهد شد از پادشاه اطاعت کند و متقابلا پادشاه قول داد به محمد بن عبدالوهاب در انتشار عقیده ضاله اش به وی کمک کند.
الریماوی افزود: پس از اینکه پادشاه از بابت تاج و تخت مطمئن شد، پرچم جهاد (به زعم وی) و در واقع هجوم علیه مسلمانان را بر افراشت و با این ادعا که آنها همچون مردم جاهلیت مشرک هستند، به ساکنان شبه جزیره حمله کرد، که در پی آن هزاران نفر کشته و اسیر شدند و اموالشان به غارت رفت.
ریماوی؛ اعتراف به عقیده توحید و عدم شرک به خدا را خطرناکترین اقدامات وهابیت برشمرد، در حالیکه آنها به نابودی همه آثار اسلامی از جمله بارگاه ائمه (سلام الله علیهم) در مکه و مدینه و ... اقدام می کنند، با این ادعا که این اماکن باعث شرک به خدا می شوند، و حتی قبور اهل بیت و یاران و اطرافیان پیامبر(صل الله علیه و آله و سلم) از دست آنها در امان نمانده است.
منبع: شیعه نیوز
211001
