استعجال درانتظار فرج امام عصر صحیح است؟

همچنین منشأ استعجال ظهور این است که فرد عجول نمی‌داند ظهور از سنت‌های الهی است و مثل همه سنت‌ها باید بعد از به وجود آمدن همه شرایط و زمینه‌ها انجام ‌گیرد.

حجت السلام دکتر جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره پاسخ می دهد؛

استعجال در فرج امام عصر(ع) صحت دارد؟

دو نکته در رابطه با بحث فرج داریم. یکی بحث استعجال است و دیگری تعجیل که هر دو از زبان ائمه صادر شده است، استعجال امر پسندیده ای نیست و انسان نباید در کاری عجله کند. در روایات آمده که ائمه فرمودند: کسانی که اهل استعجال هستند، هلاک و گمراه می شوند. نباید در امر فرج امام استعجال داشت.

اما توقیعی در این موضوع از امام زمان(ع) صادر شده که حضرت فرمودند: دعا بسیار کنید تا در فرج تعجیل شود. یا امام در توقیع دیگری فرمودند: اگر شیعیان ما در اینکه به تعهداتشان عمل کنند،‌ اجتماع قلبی داشته باشند، موجب تعجیل در دیدار ما می شود.

در عین حال که ائمه استعجال را نهی کردند ولی تعجیل را سفارش کردند که باید به دنبالش بود، بنابراین کسانی که می گویند از استعجال این استفاده می شود که نباید کاری کنیم و فقط منتظر باشیم تا ظهور خودش تحقق یپدا کند، غلط است؛ چراکه معنای استعجال این است که انسان کارهای غیرمنطقی کند که تاثیری در ظهور ندارد.

این کارها که نشات گرفته از عجله است، استعجال نامیده می شود و آفت است. مانند تطبیق های غیرعلمی در مورد ظهور، اینها از مصادیق استعجال است. زیرا به مردم امید دروغین می دهیم که اگر اتفاق نیفتد، مردم دچار شک می شوند، یا بی صبری های زیاد در مورد ظهور که باعث اعتراض به خدا و امام می شود که چرا نمی آیی. اینها باعث آسیب می شود و استعجال است.

یا قیام های کوری که صورت می گیرد، افرادی فکر می کنند قیام باعث ظهور می شود. این کارهای ناپخته و غیرمنطقی را استعجال می گویند که در روایات نهی شده است. در مقابل تعجیل را داریم که انسان کارشناسی کند و ببیند چه کارهایی در ظهور موثر است. آنها را انجام دهد تا ظهور سریع تر اتفاق بیفتد. مانند کارهای دسته جمعی. امام صادق(ع) فرمودند: شما اگر دعای دسته جمعی کنید، امام زودتر می آیند.

بنابراین با دو دسته رفتار مواجه هستیم. یکی رفتارهای غیرمنطقی که استعجال است و باید ترک شود، دیگری رفتارهای علمی و درست که تعجیل نامیده می شود و صحیح است. پس باید کارهایی که ناظر بر روایات است، انجام دهیم.

امام زمان(ع) در عصر ظهور با چه مشکلاتی روبرو می شوند؟

امام زمان(ع) طبق روایات در زمان ظهور با دو مشکل اساسی مواجه هستند، یکی از آنها برخوردی است که نادانان و جاهلان با حضرت خواهند داشت.

در فرهنگ دینی ما جهل مقابل عقل قرار دارد. انسان یا عاقل است یا نادان، این عاقل ها ممکن است عالم هم باشند یا نباشند، این جاهل ها هم می توانند عالم باشند یا بی سواد. عقل و جهل ربطی به علم ندارد.

در روایت داریم، یکی از مشکلات اساسی که امام دارد، با افراد جاهل است. مبنی بر اینکه مشکل حضرت از مشکل پیامبر(ص) نیز سخت تر است. چون دوران پیامبر(ص) جاهلان بی سواد بودند و جاهلان ساده ای بودند که پیامبر(ص) با آنها دچار مشکل شد.

اما امام وقتی ظهور می کند، با جاهلان با سواد به مشکل برمی خورند. کسانی که قرآن، دین و تفسیر بلدند و جلوی حضرت می ایستند، در روایت آمده این مردم جلوی حضرت می ایستند و به قران استناد می کنند و برخلاف حضرت حرف می زنند و می گویند اینکه شما می گویید، خلاف قران است.

مصداقش در زمان کنونی وهابی هایی هستند که آیه قرآن می خوانند و با اسنتاد به آن می گویند تمام مسلمانان طبق آیه قرآن مشرک و کافر هستند، مشهور است که حضرت وقتی ظهور می کنند، خیلی از عالمان جلوی حضرت می ایستند.

دومین مشکل حضرت براساس روایات عملکرد پیشینیان است. کسانی که به نام دین، اسلام و تشیع کارهایی انجام دادند که مردم را از دین اسلام و معنویت زده کردند. بنابراین وقتی امام ظهور می کنند و بیان می کنند که شما را می خواهم به اسلام دعوت کنم، مردم از آنچه که قبلا دیده اند و زده شده اند، در مقابل حضرت پذیرش ندارند و می گویند ما خاطره خوبی از این حر ف ها نداریم.

به طور مثال داعش به نام اسلام سر می برد، زنان را می فروشد. بعد اسمش را می گذارند که ما اسلام را اجرا می کنیم، آنها چهره اسلام را بد نشان می دهند، تشیع لندنی هم همین است، مردم را زده می کنند.

حدیثی از امام حسن مجتبی(ع) در مورد امام زمان(ع) وجود دارد؟

کتاب کمال الدین شیخ صدوق در دو جلد روایات را بر حسب امامان مرتب کرده است. همچنین کتاب معجم احادیث الامام المهدی که 8 جلدی است، احادیث پیامبران و احادیت امامان را دسته بندی کرده است.

وقتی امام حسن مجتبی(ع) صلح را قبول کردند و پیمان نامه را بستند. برخی از مسلمانان اعتراض کردند که چرا قبول کردید که طاغوت بر جامعه حاکم شود، امام فرمودند: همه امامان به خاطر تقیه ای که می کنند، در ظاهر با طاغوت زمانشان بیعت می کنند. تنها از اهل بیت(ع) قائم ما که حضرت عیسی(ع) پشت سر او نمار می خواند. فقط اوست که با کسی بیعت نمی کند و خدا ولادت او را مخفی کرده تا بیعت کسی بر گردن او نباشد و او نهمین فرزند از برادرم است که بعد هم به صورت جوانی ظاهر خواهد شد.