او نخستين سيد رضوى بود كه وارد قم شد و چون پيوسته بر روى خود بُرقع (روبند) مىگذاشت، به "مبرقع" شهرت يافت.
عقیق: موسى بن محمد معروف به مبرقع، فرزند "امام محمد تقى(ع)" در مدينه منوره از بانوى بزرگوار و پاك سرشتى به نام "سمانه مغربيه" ديده به جهان گشود.
ابواحمد موسى مبرقع، برادر امام هادى(ع) و مادر هر دويشان سمانه مغربيه بود. وى، پس از شهادت برادرش امام هادى(ع) در سال 254 قمرى در سامرا، مدتى در مدينه اقامت نمود و در سال 256 قمرى و به هنگام خلافت "مهتدى عباسى"، به "قم" هجرت كرد. او نخستين سيد رضوى بود كه وارد قم شد و چون پيوسته بر روى خود بُرقع (روبند) مىگذاشت، به "مبرقع" شهرت يافت.
حضرت امامزاده ابواحمد موسی المبرقع ابن الامام محمد التقی الجواد(ع)، سیّدی جلیل القدر و از راویان احادیث شیعه است.
ایشان مکنّی به ابواحمد و ملقب به مبرقع است و بدان جهت او را مبرقع می‌خواندند که به خاطر زیبایی و درخشندگی صورت، برقع بر روی خود می‌افکند و از این رو به موسی مبرقع ملقب شد.
وی جدّ سادات برقعی، رضایی، ابن الرضایی، تقوی، نقوی و رضوی است.
ابواحمد موسی مبرقع، در سال 214 هـ . ق دو سال بعد از میلاد علی بن محمد، امام هادی(ع) در مدینه متولد شد و پرهیزکاری، امانت و تقوا را نزد پدر بزرگوارش امام جواد(ع) آموخت و به مراتب عالیه ای دست پیدا کرد تا به آن جا که حضرت امام جواد(ع) او را بعد از امام هادی(ع)، متولی موقوفات و صدقات خود نمود، بی آنکه ناظری بر وی بگمارد.
اکثر تاریخ نویسان و محدثان و علمای اسلامی اتفاق نظر دارند که موسی مبرقع از کوفه به قم هجرت نموده و در همین شهر رحلت کرده و در محلّی که هم اکنون در خیابان آذر (طالقانی) محلّه چهل اختران معروف است به خاک سپرده شده است.
در تاریخ قم درباره او چنین آمده است: «غير از سادات حسینیّه از سادات رضائیه از فرزندان امام رضا(علیه السلام)، موسی بن محمد بن علی بن موسی الرضا(علیه السلام) صاحب رضائیّه است. ابوعلی الحسین بن محمد بن نصر بن سالم گوید: که اول کسی که از سادات رضوئیه به قم آمدند از کوفه، ابوجعفر موسی بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر(علیه السلام) بود و وی در سال 256 از کوفه به قم آمد.»
محدث قمی(ره) با استفاده از تاریخ قم می‌نویسد: موسی مبرقع جدّ سادات رضویه است و رشته اولادش تا به حال ـ بحمدالله ـ منقطع نگشته است و بسیاری از سادات، نسب ایشان به او منتهی می‌شود. و او اول کسی است که از سادات رضویّه در سال 256 هـ . ق به قم وارد شده است.
حضرت موسی مبرقع، در سن 42 سالگی وارد قم شد و چهل سال در این شهر مقیم بود و به عنوان یکی از شخصیّت‌های برجسته از خاندان امامت و ولایت مورد تکریم علماء و بزرگان و اهالی قم قرار داشت تا این که در شب چهارشنبه آخر دی ماه، هشت روز مانده به آخر ربیع الثانی سال 296 هـ . ق در سن 82 سالگی دار فانی را وداع و روح بلندش به ملکوت اعلی پیوست.
امیر قم، عباس بن عمرو غنوی بر جنازه او نماز خواند و در سرای خودش، موضعی که امروزه به مشهد موسی مبرقع در محلّه چهل اختران معروف است به خاک سپرده شد.
از همان روز تاکنون مزار وی مورد احترام مؤمنین و دوستداران اهل بیت(علیهم السلام) می‌باشد به گونه اي كه حتی شیعیان دور از قم، مانند اهالی هندوستان، پاکستان و دیگر کشورها نیز وقتی به قم مشرف می‌شوند به زیارت این یادگار امام جواد(علیه السلام) می‌روند و احترام مرقد و ضریح موسی مبرقع را بر خود لازم می‌دانند.
در کنار مرقد مطهّر موسی مبرقع، یکی از نوادگان وی به نام ابوعبدالله احمد بن محمّد بن موسی مبرقع مدفون می‌باشد. او در سال 311 هـ . ق در قم متولّد شد و به عنوان نقیب سادات علوّیه قم خدمت می‌کرد تا اینکه سرانجام در سال 357 هـ . ق وفات یافت و در کنار جدّش به خاک سپرده شد.
پینوشت: عمدة الطالب: 182، بدر مشعشع: 4 ـ 2، گنجینه دانشمندان 6: 188، منتهی الآمال 2: 399، گنیجینه آثار قم 2: 546، تاریخ قم: 215، سفینة البحار 2: 653، انجم فروزان: 111، انوار پراکنده
حضرت امامزاده ابواحمد موسی المبرقع ابن الامام محمد التقی الجواد(ع)، سیّدی جلیل القدر و از راویان احادیث شیعه است.
ایشان مکنّی به ابواحمد و ملقب به مبرقع است و بدان جهت او را مبرقع می‌خواندند که به خاطر زیبایی و درخشندگی صورت، برقع بر روی خود می‌افکند و از این رو به موسی مبرقع ملقب شد.
وی جدّ سادات برقعی، رضایی، ابن الرضایی، تقوی، نقوی و رضوی است.
ابواحمد موسی مبرقع، در سال 214 هـ . ق دو سال بعد از میلاد علی بن محمد، امام هادی(ع) در مدینه متولد شد و پرهیزکاری، امانت و تقوا را نزد پدر بزرگوارش امام جواد(ع) آموخت و به مراتب عالیه ای دست پیدا کرد تا به آن جا که حضرت امام جواد(ع) او را بعد از امام هادی(ع)، متولی موقوفات و صدقات خود نمود، بی آنکه ناظری بر وی بگمارد.
اکثر تاریخ نویسان و محدثان و علمای اسلامی اتفاق نظر دارند که موسی مبرقع از کوفه به قم هجرت نموده و در همین شهر رحلت کرده و در محلّی که هم اکنون در خیابان آذر (طالقانی) محلّه چهل اختران معروف است به خاک سپرده شده است.
در تاریخ قم درباره او چنین آمده است: «غير از سادات حسینیّه از سادات رضائیه از فرزندان امام رضا(علیه السلام)، موسی بن محمد بن علی بن موسی الرضا(علیه السلام) صاحب رضائیّه است. ابوعلی الحسین بن محمد بن نصر بن سالم گوید: که اول کسی که از سادات رضوئیه به قم آمدند از کوفه، ابوجعفر موسی بن محمّد بن علی بن موسی بن جعفر(علیه السلام) بود و وی در سال 256 از کوفه به قم آمد.»
محدث قمی(ره) با استفاده از تاریخ قم می‌نویسد: موسی مبرقع جدّ سادات رضویه است و رشته اولادش تا به حال ـ بحمدالله ـ منقطع نگشته است و بسیاری از سادات، نسب ایشان به او منتهی می‌شود. و او اول کسی است که از سادات رضویّه در سال 256 هـ . ق به قم وارد شده است.
حضرت موسی مبرقع، در سن 42 سالگی وارد قم شد و چهل سال در این شهر مقیم بود و به عنوان یکی از شخصیّت‌های برجسته از خاندان امامت و ولایت مورد تکریم علماء و بزرگان و اهالی قم قرار داشت تا این که در شب چهارشنبه آخر دی ماه، هشت روز مانده به آخر ربیع الثانی سال 296 هـ . ق در سن 82 سالگی دار فانی را وداع و روح بلندش به ملکوت اعلی پیوست.
امیر قم، عباس بن عمرو غنوی بر جنازه او نماز خواند و در سرای خودش، موضعی که امروزه به مشهد موسی مبرقع در محلّه چهل اختران معروف است به خاک سپرده شد.
از همان روز تاکنون مزار وی مورد احترام مؤمنین و دوستداران اهل بیت(علیهم السلام) می‌باشد به گونه اي كه حتی شیعیان دور از قم، مانند اهالی هندوستان، پاکستان و دیگر کشورها نیز وقتی به قم مشرف می‌شوند به زیارت این یادگار امام جواد(علیه السلام) می‌روند و احترام مرقد و ضریح موسی مبرقع را بر خود لازم می‌دانند.
در کنار مرقد مطهّر موسی مبرقع، یکی از نوادگان وی به نام ابوعبدالله احمد بن محمّد بن موسی مبرقع مدفون می‌باشد. او در سال 311 هـ . ق در قم متولّد شد و به عنوان نقیب سادات علوّیه قم خدمت می‌کرد تا اینکه سرانجام در سال 357 هـ . ق وفات یافت و در کنار جدّش به خاک سپرده شد.
پینوشت: عمدة الطالب: 182، بدر مشعشع: 4 ـ 2، گنجینه دانشمندان 6: 188، منتهی الآمال 2: 399، گنیجینه آثار قم 2: 546، تاریخ قم: 215، سفینة البحار 2: 653، انجم فروزان: 111، انوار پراکنده
211007
