۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۷ : ۱۷
راه کسب طهارت باطنی درکلام آيت الله جوادي
انسان تا در پوسته خودش هست، تنها خود را مي بيند و از مشاهده جمال و جلال الهي محروم است اما وقتي از پوسته خود به درآمد و از حجاب خويشيِ خويش به درآمد، آن گاه منطقۀ ديدِ او وسيع مي گردد.
عقیق: بیانی از حضرت آيت الله جوادي آملي که در درس اخلاق بيان داشتند:
خداوند ما را جامع مُلك و ملكوت خلق کرد تا با ملکوتيان و با فرشته ها گفتگو و رابطه داشته باشيم و از طرفي هم درايت، تدبير و مديريت جهان را به وسيله روح بايد انجام بدهيم.
مديريت جهان به وسيله روح و مشاهده جمال و جلال الهي
گام اول: ضرورت شناخت هدف خلقت
انسان اگر بخواهد طيّب و طاهر باشد بايد اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانياً خود را با آن هماهنگ کند. خداي سبحان اين مجموعه هستي را به عنوان سفره اي آماده براي ما قرار داد و فرمود: ما اينها را براي شما خلق کرديم؛ لذا تسخيرکننده خداست، نه ما؛ ولي براي ما تسخير کرده است؛ يعني راه بهره برداري از آسمان و زمين را به ما آموخت که «سَخَّرَ لَکُم مَا فِي السَّماوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ» براي اينکه از مجموعه آسمان و زمين طرْفي ببنديم؛ ما را کَوْنِ جامع قرار داد لذا ما مي شويم جامع و جهان مي شود مجموع.
خداوند به ما بدن داد که ملکي است و جاني داد که ملکوتي است و فرمود: «نَفَخْتُ فِيهِ مِن رُوحِي» و جان را هم به دو منظور عطا کرد؛ يکي اين که با ملکوتيان رابطه و با فرشته ها گفتگو داشته باشيم «إنَّ الَّذِينَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلاَئِکَةُ» از طرفي هم درايت و تدبير و مديريت جهان را به وسيله روح بايد انجام بدهيم. منتها همّت انسان ها با هم فرق مي کند چرا که بعضي ها سعي مي کنند همان محدوده‌اي که هستند آن را حفظ کنند و سالم باشند و برخي ها مي کوشند که از آن محدوده به در آيند و فضاي بازتري را ادراک کنند.
گام دوم؛ از حجاب خويشتن به درآييد تا ديدِتان وسيع و طاهر گردد
شما مي بينيد طاووس وقتي مي خواهد سر از تخم دربياورد آنجا ديگر سخن از بال و پرِ رنگارنگ و زيبايي مطرح نيست؛ اما وقتي که آن پوست را شکست و از آن درآمد، طاووس شده و بال و پر زيبا پيدا مي کند؛ ما هم اگر از اين پوسته در بياييم، پرنده مي شويم.
از امام کاظم (عليه السلام) نقل کردند که فرمودند: «لَيْسَ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ خَلْقِهِ حِجَابٌ غَيْرُ خَلْقِهِ» و در بین او و خلقش، حجابى نيست غير از خلقش كه آن را آفريده است. لکن انسان تا در پوسته خودش هست، تنها خود را مي بيند و از مشاهده جمال و جلال الهي محروم است اما وقتي از پوسته خود به درآمد و از حجاب خويشيِ خويش به درآمد، آن گاه منطقۀ ديدِ او وسيع مي گردد.
منبع: درس اخلاق آيت الله العظمي جوادي آملي
گزارش خطا
