مرحوم دولابی می فرمودند :
«...بچه های کوچک با دست و پایشان بازی می کنند ولی دلشان مرتب است و همراهشان است.
اما بزرگ ها دست و پایشان خیلی منظم است ولی دلشان بازی می کند و همراهشان نیست.
البته ؛دوستان امیرالمؤمنین دلهایشان خیلی گرفتار نیست.
اگر کمی مواظبت کنند راحت می شوند ...»
پس باید حصاری درست کنیم گِرد دلمان .
هرکسی را راه ندهیم .
کمی که مراقبت کنیم درست می شود .
او خودش می آید ...
و دل دچارش می شود .
آنگاه می گویی:
بیچاره دچار تو را چاره جز تو چیست ؟؟؟
211001
