۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۴ : ۰۰
تجسم عینی روحانی طیب روح است
خاطره زائری از کرامات مرحوم آیت الله قرهی
عقیق:به نقل از تسنیم، حجت الاسلام زائری در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالعلی قرهی که اخیرا از دنیا رفتند یکی از نازنین ترین و نفیس ترین روحانی هایی بودند که در عمر خود دیده ام. ایشان که سالها همراه حضرت امام بودند چنان مورد اعتماد ایشان قرار گرفتند که در مقطعی حضرت امام مهر شخصی خود را به ایشان سپردند و بعد از ارتحال امام هم زمانی که از حضرت آیت الله بهجت برای تأسیس دفتر مرجعیت تقاضا شد فرموده بودند اگر آقای قرهی تصدی وجوهات را بپذیرند من قبول می کنم ! و چنین شد.
من هم در همان دوره گاهی به بهانه پرداخت وجوهات شرعی خود به محضرشان شرفیاب می شدم. آن بزرگوار برای من تجسم عینی این عبارت بود که روحانی طبیب روح است و ارادتم به ایشان هم از جایی شروع شد که یکبار خدمتشان رسیدم و من که حال و روز روحی بسیار بدی داشتم مثل یک مریض در برابرشان نشستم و تمنای کمک و دعا کردم. در کمال شگفتی ایشان که طبق عادت خود سرشان را پایین انداخته بودند و پایین را نگاه می کردند ، بدون آن که مشکل را بیان کنم و چیزی به زبان بیاورم دقیقا همان مسأله شخصی و ویژه من را بر زبان آوردند. بدون مقدمه حدیثی خواندند و گفتند : روزی مردی به نزد پیامبر اکرم آمد و گفت : من این طور هستم [...](و این درست همان مشکل روحی بود که من داشتم و نمی خواستم بگویم ) وپیامبر صلوات الله علیه و آله به او توصیه کردند ذکری بگوید. و ایشان آن ذکر را به من تعلیم دادند. آن قدر غافلگیر و ذوق زده شدم که متأسفانه نتوانستم مصدر روایت را بپرسم و آن قدر نالایق بودم که آن ذکر را هم بعدها از یاد بردم ! ( شاید هم به تصرف معنوی ایشان ) بعدها که از قم به تهران برگشتم دیگر چندان توفیق زیارتشان حاصل نشد جز یکی دو بار که در سالهای بعد به شکل خیلی گذری و کوتاه دیدمشان تا همین اواخر که خبر ارتحالشان منتشر شد.
رضوان الهی بر او که تجسم اخلاق و معرفت و زهد و معنویت بود و واقعا دیدنش انسان را از دنیا غافل می کرد و به یاد خدا می انداخت. روز جمعه به روح مطهرش صلوات و فاتحه ای هدیه کنید.
مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالعلی قرهی که اخیرا از دنیا رفتند یکی از نازنین ترین و نفیس ترین روحانی هایی بودند که در عمر خود دیده ام. ایشان که سالها همراه حضرت امام بودند چنان مورد اعتماد ایشان قرار گرفتند که در مقطعی حضرت امام مهر شخصی خود را به ایشان سپردند و بعد از ارتحال امام هم زمانی که از حضرت آیت الله بهجت برای تأسیس دفتر مرجعیت تقاضا شد فرموده بودند اگر آقای قرهی تصدی وجوهات را بپذیرند من قبول می کنم ! و چنین شد.
من هم در همان دوره گاهی به بهانه پرداخت وجوهات شرعی خود به محضرشان شرفیاب می شدم. آن بزرگوار برای من تجسم عینی این عبارت بود که روحانی طبیب روح است و ارادتم به ایشان هم از جایی شروع شد که یکبار خدمتشان رسیدم و من که حال و روز روحی بسیار بدی داشتم مثل یک مریض در برابرشان نشستم و تمنای کمک و دعا کردم. در کمال شگفتی ایشان که طبق عادت خود سرشان را پایین انداخته بودند و پایین را نگاه می کردند ، بدون آن که مشکل را بیان کنم و چیزی به زبان بیاورم دقیقا همان مسأله شخصی و ویژه من را بر زبان آوردند. بدون مقدمه حدیثی خواندند و گفتند : روزی مردی به نزد پیامبر اکرم آمد و گفت : من این طور هستم [...](و این درست همان مشکل روحی بود که من داشتم و نمی خواستم بگویم ) وپیامبر صلوات الله علیه و آله به او توصیه کردند ذکری بگوید. و ایشان آن ذکر را به من تعلیم دادند. آن قدر غافلگیر و ذوق زده شدم که متأسفانه نتوانستم مصدر روایت را بپرسم و آن قدر نالایق بودم که آن ذکر را هم بعدها از یاد بردم ! ( شاید هم به تصرف معنوی ایشان ) بعدها که از قم به تهران برگشتم دیگر چندان توفیق زیارتشان حاصل نشد جز یکی دو بار که در سالهای بعد به شکل خیلی گذری و کوتاه دیدمشان تا همین اواخر که خبر ارتحالشان منتشر شد.
رضوان الهی بر او که تجسم اخلاق و معرفت و زهد و معنویت بود و واقعا دیدنش انسان را از دنیا غافل می کرد و به یاد خدا می انداخت. روز جمعه به روح مطهرش صلوات و فاتحه ای هدیه کنید.
گزارش خطا
