گروهبانی برای تحويل دادن مجرمی سابقه دار به زندان يكی از شهرستانها، مجبور می‌شود به همراه مجرم و دستبند، ...
عقیق:شبی را در مشهد بگذراند و... آنچه ازنظر شما گذشت خلاصه‌ای از داستان فیلم «شب» با محوریت امام رضا(ع) به کارگردانی رسول صدرعاملی است. این کارگردان سینما البته اثر دیگری هم با عنوان «هر شب تنهایی» در باره زائران حرم مطهر امام رضا(ع) دارد که هر دو فیلم را در سال 86 کارگردانی کرده است.
«هر شب تنهایی» داستان زندگی «عطیه» نویسنده و مجری یك برنامه خانوادگی رادیو را روایت می‌کند. او هر روز به پرسشهای شنوندگان این برنامه پاسخ می‌دهد و به آنها توصیه می‌كند با همسرشان چگونه باشند تا زندگی زناشویی بهتری داشته باشند.عطیه به شهر مقدس مشهد می‌آید، وی مبتلا به سرطان است و.... همزمان با ایام میلاد امام هشتم(ع) بی مناسبت نبود تا با صدرعاملی درباره حال و هوای این دو اثر متفاوتش گفتوگو کنیم، همراه ما باشید.
جناب صدرعاملی! قصه «هر شب تنهایی» با حال و هوای امام رضا(ع) چطور شکل گرفت؟
«هر شب تنهایی»، قصه‌ای ساده و دور از پیچیدگی است، قصه یک انسان درمانده و یک مکان مقدس که نخستین ایده‌ای که به ذهن متبادر می‌شود، شفا دهندگی حجت خداست.
این قصه بر اساس آنچه از سالها زیارت امام رضا(ع) و حضور در پیرامون حرم و بارگاه مطهر ایشان در ذهنم ثبت شده، شکل گرفت. «هر شب تنهایی»، در حقیقت قصه خلوت عاشقانه با امام رضا(ع) است.
مهمترین بعدی که در این قصه به آن توجه داشتید، چه بود؟
نشان دادن استیصال انسان در برابر دشواری‌های زندگی و پناه بردن به عظمت بی انتهای یک امام معصوم که همه ما بحق می‌دانیم اگر خالصانه به درگاه این بزرگواران دست التجا بلند کنیم دستمان رد نخواهد شد و از دریای کرامات و برکات آنها بی نصیب نخواهیم ماند و گره کار و مشکل ما به دست این امام رئوف باز می‌شود، به قول شاعر: «از کار من گره نگشاید کسی مگر / دست گره گشای تو یا ثامن الحجج(ع).»
چرا در این اثر سراغ مبحث شفا رفتید؟
شفا دادن ائمه هدی(ع) یکی از معجزاتی است که از سوی این بزرگواران بارها اتفاق افتاده و من حتی سالها پیش در بارگاه امام رضا(ع) به ازدحام مردم برخورد کردم و صدای همهمه و صلوات زائران، پس از پرس و جو آگاه شدم که حضرت بیماری را شفا داده اند. اما در فیلم «هر شب تنهایی» سعی کردم مقوله شفا را به صورت ملموس تر ارایه کنم و به جای اینکه شفا را با طول عمر بیشتر «عطیه» تعبیر کنم، تلاش کردم از این مقوله برای نجات روح استفاده کنم.
در فیلم «شب» به دنبال طرح کدام بخش از موضوع زیارت بودید؟
پناه بردن به امام رضا(ع) و اینکه ما حضرت را به عنوان ضامن و پناه می‌شناسیم موضوعی بود که در این فیلم به آن پرداختم . داستان فیلم «شب» درباره سربازی است که متهمی را به او سپرده‌اند که از مکانی به یکی از روستاهای مشهد ببرد و تحویل بدهد تا به جرم او رسیدگی شود. اما وقتی آنها به مشهد می‌رسند از آنجا که سرباز نامزد دارد و قرار است به همین زودی ازدواج کند، در ایستگاه قطار به نامزد خودش زنگ می‌زند و آنها از قطار جا می‌مانند و مجبور می‌شوند به سمت پایانه رفته و با اتوبوس راهی مقصد مورد نظر شوند... این فیلم از علقه و علاقه‌های ما به امام هشتم(ع) حکایت دارد، اینکه در هر شرایطی به ما اجازه ورود به حرم می‌دهند.
در کارنامه هنری شما آثار گوناگونی به چشم می‌خورد که برخی از آنها صاحب جایزه‌های جهانی شده اند، چه شد سراغ موضوعی با محوریت امام رضا(ع) رفتید؟
پرسش قابل تأملی است، اما همین قدر بگویم یکی از مهمترین دغدغه‌های زندگی ام پرداختن به اثری با محوریت امام رضا(ع) و زیارت بود. مدتها به این موضوع فکر کردم که با چه قصه‌ای فضای زیارت امام رضا(ع)، زائران حضرت و دلدادگی‌های آنها را ترسیم کنم. اما به لطف خدا و عنایت امام رضا(ع) این آثار رقم خورد. ضمن اینکه چه بسیار زائرانی هستند که آرزوی زیارت امام رضا(ع) را دارند و امکان رفتن به زیارت برای آنها میسر نشده است. در این دو اثر تلاشم این بود که بتوانم به فکر، روان و روح زائران نفوذ کنم تا اثرم باورپذیر باشد. نکته دیگر اینکه در «هرشب تنهایی» تمامی زوایای حرم را به تصویر کشیدم تا زائرانی که به هر دلیلی نتوانستند به زیارت امام رضا(ع) بیایند تمام حرم را ببینند.
به نظر شما معجزه زیارت چیست؟
به باور من بزرگترین معجزه زيارت اين است که وقتی از حرم به خانه‌ات برمی‌گردی، حالت خوب است و احساس آرامش داری. این آرامش و راحتی مرهون عنایات خاصی است که از سوی ائمه(ع) به ما می‌رسد و ما در ایران به خاطر بارگاه منور امام رضا(ع) قطعا آرامش خاصی داریم.
در یک نگاه اجمالی به آثار سینمایی و تلویزیونی درباره امام رضا(ع)، آیا تولیدات ما در این حوزه رضایت بخش است؟
خیر، آن‌طور که شایسته است به سیره زندگی امام رضا(ع) نپرداخته‌ایم. به باور من برای پرداختن به زندگی این امام همام جای ثبت هزاران هزار دقیقه تصویر وجود دارد.
آقای صدرعاملی! در بخشی از گفتوگو به مسأله پناه بردن به امام رضا(ع) و اشاعه آن در فیلم «شب» اشاره کردید، چرا این حس در میان ما ایرانی ها جایگاه ویژه دارد؟
پیش از پاسخ به این پرسش بگویم که احساس پناه بردن، در همه امامان معصوم(ع) مستتر است و همه ما در شرایطی خاص به آنها متوسل می‌شویم، اما در مورد امام هشتم(ع) این احساس گویا و ملموس تر و پررنگ تر است و علت هم قطعا در حسن همجواری ایشان با ماست. یعنی ما از وجود ولی نعمتمان امام رضا(ع) کسب فیض می‌کنیم و اینکه بی‌تردید همه ما به آن روایت ضمانت حضرت از آهوی سرگشته بیابان معتقدیم، بنابراین همه این نشانه ها موجب شده پناه بردن به حضرت رضا(ع) برای ما ایرانی ها جایگاه ویژه داشته باشد.
خودتان در کدام نقطه از حرم ثامن الحجج(ع) حال معنوی خاصی دارید؟
من فضاهای قدیمی‌تر حرم را بیشتر دوست دارم و علت آن هم شاید به دوران کودکی و نوجوانی ام برمی گردد که فقط دو صحن بیشتر نبود وگرنه همه نقاط حرم متعلق به امام رضا(ع) است و مهم این است که بتوانیم از شرایط زیارت بهترین بهره را ببریم.
و نکته آخر...
دعا کنیم همه لحظه‌های زندگی مان به عطر زیارت امام رضا(ع) و قبولی حضرت معطر شود.
منبع:قدس
211008
«هر شب تنهایی» داستان زندگی «عطیه» نویسنده و مجری یك برنامه خانوادگی رادیو را روایت می‌کند. او هر روز به پرسشهای شنوندگان این برنامه پاسخ می‌دهد و به آنها توصیه می‌كند با همسرشان چگونه باشند تا زندگی زناشویی بهتری داشته باشند.عطیه به شهر مقدس مشهد می‌آید، وی مبتلا به سرطان است و.... همزمان با ایام میلاد امام هشتم(ع) بی مناسبت نبود تا با صدرعاملی درباره حال و هوای این دو اثر متفاوتش گفتوگو کنیم، همراه ما باشید.
جناب صدرعاملی! قصه «هر شب تنهایی» با حال و هوای امام رضا(ع) چطور شکل گرفت؟
«هر شب تنهایی»، قصه‌ای ساده و دور از پیچیدگی است، قصه یک انسان درمانده و یک مکان مقدس که نخستین ایده‌ای که به ذهن متبادر می‌شود، شفا دهندگی حجت خداست.
این قصه بر اساس آنچه از سالها زیارت امام رضا(ع) و حضور در پیرامون حرم و بارگاه مطهر ایشان در ذهنم ثبت شده، شکل گرفت. «هر شب تنهایی»، در حقیقت قصه خلوت عاشقانه با امام رضا(ع) است.
مهمترین بعدی که در این قصه به آن توجه داشتید، چه بود؟
نشان دادن استیصال انسان در برابر دشواری‌های زندگی و پناه بردن به عظمت بی انتهای یک امام معصوم که همه ما بحق می‌دانیم اگر خالصانه به درگاه این بزرگواران دست التجا بلند کنیم دستمان رد نخواهد شد و از دریای کرامات و برکات آنها بی نصیب نخواهیم ماند و گره کار و مشکل ما به دست این امام رئوف باز می‌شود، به قول شاعر: «از کار من گره نگشاید کسی مگر / دست گره گشای تو یا ثامن الحجج(ع).»
چرا در این اثر سراغ مبحث شفا رفتید؟
شفا دادن ائمه هدی(ع) یکی از معجزاتی است که از سوی این بزرگواران بارها اتفاق افتاده و من حتی سالها پیش در بارگاه امام رضا(ع) به ازدحام مردم برخورد کردم و صدای همهمه و صلوات زائران، پس از پرس و جو آگاه شدم که حضرت بیماری را شفا داده اند. اما در فیلم «هر شب تنهایی» سعی کردم مقوله شفا را به صورت ملموس تر ارایه کنم و به جای اینکه شفا را با طول عمر بیشتر «عطیه» تعبیر کنم، تلاش کردم از این مقوله برای نجات روح استفاده کنم.
در فیلم «شب» به دنبال طرح کدام بخش از موضوع زیارت بودید؟
پناه بردن به امام رضا(ع) و اینکه ما حضرت را به عنوان ضامن و پناه می‌شناسیم موضوعی بود که در این فیلم به آن پرداختم . داستان فیلم «شب» درباره سربازی است که متهمی را به او سپرده‌اند که از مکانی به یکی از روستاهای مشهد ببرد و تحویل بدهد تا به جرم او رسیدگی شود. اما وقتی آنها به مشهد می‌رسند از آنجا که سرباز نامزد دارد و قرار است به همین زودی ازدواج کند، در ایستگاه قطار به نامزد خودش زنگ می‌زند و آنها از قطار جا می‌مانند و مجبور می‌شوند به سمت پایانه رفته و با اتوبوس راهی مقصد مورد نظر شوند... این فیلم از علقه و علاقه‌های ما به امام هشتم(ع) حکایت دارد، اینکه در هر شرایطی به ما اجازه ورود به حرم می‌دهند.
در کارنامه هنری شما آثار گوناگونی به چشم می‌خورد که برخی از آنها صاحب جایزه‌های جهانی شده اند، چه شد سراغ موضوعی با محوریت امام رضا(ع) رفتید؟
پرسش قابل تأملی است، اما همین قدر بگویم یکی از مهمترین دغدغه‌های زندگی ام پرداختن به اثری با محوریت امام رضا(ع) و زیارت بود. مدتها به این موضوع فکر کردم که با چه قصه‌ای فضای زیارت امام رضا(ع)، زائران حضرت و دلدادگی‌های آنها را ترسیم کنم. اما به لطف خدا و عنایت امام رضا(ع) این آثار رقم خورد. ضمن اینکه چه بسیار زائرانی هستند که آرزوی زیارت امام رضا(ع) را دارند و امکان رفتن به زیارت برای آنها میسر نشده است. در این دو اثر تلاشم این بود که بتوانم به فکر، روان و روح زائران نفوذ کنم تا اثرم باورپذیر باشد. نکته دیگر اینکه در «هرشب تنهایی» تمامی زوایای حرم را به تصویر کشیدم تا زائرانی که به هر دلیلی نتوانستند به زیارت امام رضا(ع) بیایند تمام حرم را ببینند.
به نظر شما معجزه زیارت چیست؟
به باور من بزرگترین معجزه زيارت اين است که وقتی از حرم به خانه‌ات برمی‌گردی، حالت خوب است و احساس آرامش داری. این آرامش و راحتی مرهون عنایات خاصی است که از سوی ائمه(ع) به ما می‌رسد و ما در ایران به خاطر بارگاه منور امام رضا(ع) قطعا آرامش خاصی داریم.
در یک نگاه اجمالی به آثار سینمایی و تلویزیونی درباره امام رضا(ع)، آیا تولیدات ما در این حوزه رضایت بخش است؟
خیر، آن‌طور که شایسته است به سیره زندگی امام رضا(ع) نپرداخته‌ایم. به باور من برای پرداختن به زندگی این امام همام جای ثبت هزاران هزار دقیقه تصویر وجود دارد.
آقای صدرعاملی! در بخشی از گفتوگو به مسأله پناه بردن به امام رضا(ع) و اشاعه آن در فیلم «شب» اشاره کردید، چرا این حس در میان ما ایرانی ها جایگاه ویژه دارد؟
پیش از پاسخ به این پرسش بگویم که احساس پناه بردن، در همه امامان معصوم(ع) مستتر است و همه ما در شرایطی خاص به آنها متوسل می‌شویم، اما در مورد امام هشتم(ع) این احساس گویا و ملموس تر و پررنگ تر است و علت هم قطعا در حسن همجواری ایشان با ماست. یعنی ما از وجود ولی نعمتمان امام رضا(ع) کسب فیض می‌کنیم و اینکه بی‌تردید همه ما به آن روایت ضمانت حضرت از آهوی سرگشته بیابان معتقدیم، بنابراین همه این نشانه ها موجب شده پناه بردن به حضرت رضا(ع) برای ما ایرانی ها جایگاه ویژه داشته باشد.
خودتان در کدام نقطه از حرم ثامن الحجج(ع) حال معنوی خاصی دارید؟
من فضاهای قدیمی‌تر حرم را بیشتر دوست دارم و علت آن هم شاید به دوران کودکی و نوجوانی ام برمی گردد که فقط دو صحن بیشتر نبود وگرنه همه نقاط حرم متعلق به امام رضا(ع) است و مهم این است که بتوانیم از شرایط زیارت بهترین بهره را ببریم.
و نکته آخر...
دعا کنیم همه لحظه‌های زندگی مان به عطر زیارت امام رضا(ع) و قبولی حضرت معطر شود.
منبع:قدس
211008
