۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۲ : ۱۰
سیرۀسیاسی امام رضادربیان رحیم پورازغدی
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: حضرت علی بن موسی الرضا (ع) با نوع نگرش سیاسی خود به شایستگی اثبات کردند که خاندان نبوت به هیچ وجه با بنی عباس هم مسیر نیست و به وضوح بین داشتند که شهادتشان به دست همین خاندان رخ خواهد داد؛ در واقع این حرکت امام رضا (ع) عبارت بود از مبارزه ای علمی-فرهنگی و دفاع از حق با علم به شهادت در راه اعتلای سیاسی تشیع.
عقیق:رحیم پور ازغدی درباره ی سیره سیاسی امام رضا(ع) بیان داشت: امام رضا (ع) در ماجرای دعوت مامون و درخواست پذیرش ولایتعهدی به شایستگی هر چه تمام تر اثبات نمود که مشروعیت قابل هدیه نیست و بیعت نیز بدون قید و شرط نمی باشد. چنانکه این امام همام پس از آگاهی از اعترافات دروغین مامون مبنی بر اینکه حکومت از آن شما می باشد، بیان داشت که تمامیِ این حکومت در برابر من هیچ است و بزرگترین افتخار من بندگی خداوند متعال و بزرگترین موفقیت زهد در دنیا و هدف من عبور سالم و پاک از دنیا و پرهیز از محرمات است و همه ی امید من به غنایم اخروی می باشد.
این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: امام رضا (ع) با این بیان تمامِ بنیادهای حکومت بنی عباس را در برابر مردم به تحقیر و سخره گرفته و آن را پوچ و بی ارزش جلوه داد. پس مامون در پی چاره ای دیگر برای مشروعیت بخشی سیاسی به حکومت خود بر آمد و به امام رضا (ع) اظهار داشت که من صلاح می دانم که از حکومت کنار گرفته و با شما بیعت نمایم. پس از این گفتار علی بن موسی الرضا (ع) پاسخی شکننده به او می دهد که می توان آن را مبنای فلسفه سیاسی شیعه دانست. امام فرمودند این خلافت اگر شرعا از آن توست، چرا آن را به من پیشنهاد و هدیه می دهی؟ و اگر تو صلاحیت خلافت را نداری چگونه تا این لحظه آن را عهده دار بوده ای؟ پس در هر دو صورت تو محکوم می باشی و مشروعیت حکومت تو ناصحیح است.
این استاد حوزه و دانشگاه ضمن اشاره به روایتی دیگر، موضع گیری سیاسی امام رضا (ع) را چنین ذکر نمود: امام رضا (ع) پس از رد نمودن پذیرش خلافت و ولایتعهدی، سرانجام با تهدیدهای گوناگونی که صورت پذیرفت اجبارا ولایتعدی را پذیرفتند و در آن قید نمودند که در هیچ یک از کارهای حکومتی و دولتی نقشی نداشته باشند. که این نوع طرز رفتار امام رضا (ع) به خوبی موضعگیری ایشان را نسبت به بنی عباس روشن نمود. چنانکه این امر عدم مشروعیت و صلاحیت این خاندان را برای تمامی مردم آشکار شاخت.
وی افزود: حضرت علی بن موسی الرضا(ع) با این نوع نگرش سیاسی به شایستگی اثبات کردند که خاندان نبوت به هیچ وجه با بنی عباس هم مسیر نیست و به وضوح بین داشتند که شهادت من نیز به دست همین خاندان رخ خواهد داد. در واقع این حرکت امام رضا (ع) عبارت بود از مبارزه ای علمی-فرهنگی و دفاع از حق با علم به شهادت در راه اعتلای سیاسی تشیع.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در راستای این موضعگیری سیاسی امام رضا (ع) اظهار داشت: این سبکِ رفتاری امام رضا (ع) با حکومت مامون ثمرات فراوانی نیز به همراه داشت. چنانکه تا پیش از آن علویان پیوسته در تنگنا و فشار و تهدیدات گوناگونی قرار داشتند، اما به برکت افکار و رفتار سیاسی این امام همام فضای باز سیاسی-فرهنگیِ منحصر به فردی ایجاد شد. به نحوی که شیعیان حقیقی توانستند به فعالیت هایی گسترده اقدام نمایند. چنانکه مشروعیت بنی عباس مورد تردید همگانی و حقانیت مکتب تشیع اثبات گردید.
وی افزود: پذیرش ولایتعهدی از سوی امام رضا (ع) را می توان ترفندی سیاسی دانست در راستای گسترش توحید و عدل و دفاع از جان و مال دوستداران و محبین اهل البیت (ع). چنانکه این امر را می توان تا حدودی با شرایط حضرت یوسف (ع) تطبیق داد. این مشارکت بی شک نه تنها مشروعیت مامون را مورد انکار قرار داد، بلکه ضربه بزرگی بر پیکره ظلم و ستم حاکم بر آن عصر وارد آورد. به عبارتی دیگر امام رضا (ع) با بهره گیری از امکانات حکومت و ترفندهای سیاسی بی مانند، به گسترش حکومت و تشیع پرداخت.
رحیم پور ازغدی در پایان ضمن منحصر به فرد دانستن موضعگیری های سیاسی امام رضا(ع) بیان داشت: فعالیت سیاسی امام رضا (ع) در میان اهل البیت ممتاز و بسیار پیچیده است. چراکه این امام همام در دل حکومت ظلم، نه تنها عدم مشروعیت آنان را اثبات نمود، بلکه از این موقعیت در راستای اهداف الهی سود جست و اسلام حقیقی را آشکار ساخت که این خود نشانگر هوشمندی سیاسیِ منحصر به فرد امام رضا (ع) بود.
منبع:قدس
211008
این استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: امام رضا (ع) با این بیان تمامِ بنیادهای حکومت بنی عباس را در برابر مردم به تحقیر و سخره گرفته و آن را پوچ و بی ارزش جلوه داد. پس مامون در پی چاره ای دیگر برای مشروعیت بخشی سیاسی به حکومت خود بر آمد و به امام رضا (ع) اظهار داشت که من صلاح می دانم که از حکومت کنار گرفته و با شما بیعت نمایم. پس از این گفتار علی بن موسی الرضا (ع) پاسخی شکننده به او می دهد که می توان آن را مبنای فلسفه سیاسی شیعه دانست. امام فرمودند این خلافت اگر شرعا از آن توست، چرا آن را به من پیشنهاد و هدیه می دهی؟ و اگر تو صلاحیت خلافت را نداری چگونه تا این لحظه آن را عهده دار بوده ای؟ پس در هر دو صورت تو محکوم می باشی و مشروعیت حکومت تو ناصحیح است.
این استاد حوزه و دانشگاه ضمن اشاره به روایتی دیگر، موضع گیری سیاسی امام رضا (ع) را چنین ذکر نمود: امام رضا (ع) پس از رد نمودن پذیرش خلافت و ولایتعهدی، سرانجام با تهدیدهای گوناگونی که صورت پذیرفت اجبارا ولایتعدی را پذیرفتند و در آن قید نمودند که در هیچ یک از کارهای حکومتی و دولتی نقشی نداشته باشند. که این نوع طرز رفتار امام رضا (ع) به خوبی موضعگیری ایشان را نسبت به بنی عباس روشن نمود. چنانکه این امر عدم مشروعیت و صلاحیت این خاندان را برای تمامی مردم آشکار شاخت.
وی افزود: حضرت علی بن موسی الرضا(ع) با این نوع نگرش سیاسی به شایستگی اثبات کردند که خاندان نبوت به هیچ وجه با بنی عباس هم مسیر نیست و به وضوح بین داشتند که شهادت من نیز به دست همین خاندان رخ خواهد داد. در واقع این حرکت امام رضا (ع) عبارت بود از مبارزه ای علمی-فرهنگی و دفاع از حق با علم به شهادت در راه اعتلای سیاسی تشیع.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در راستای این موضعگیری سیاسی امام رضا (ع) اظهار داشت: این سبکِ رفتاری امام رضا (ع) با حکومت مامون ثمرات فراوانی نیز به همراه داشت. چنانکه تا پیش از آن علویان پیوسته در تنگنا و فشار و تهدیدات گوناگونی قرار داشتند، اما به برکت افکار و رفتار سیاسی این امام همام فضای باز سیاسی-فرهنگیِ منحصر به فردی ایجاد شد. به نحوی که شیعیان حقیقی توانستند به فعالیت هایی گسترده اقدام نمایند. چنانکه مشروعیت بنی عباس مورد تردید همگانی و حقانیت مکتب تشیع اثبات گردید.
وی افزود: پذیرش ولایتعهدی از سوی امام رضا (ع) را می توان ترفندی سیاسی دانست در راستای گسترش توحید و عدل و دفاع از جان و مال دوستداران و محبین اهل البیت (ع). چنانکه این امر را می توان تا حدودی با شرایط حضرت یوسف (ع) تطبیق داد. این مشارکت بی شک نه تنها مشروعیت مامون را مورد انکار قرار داد، بلکه ضربه بزرگی بر پیکره ظلم و ستم حاکم بر آن عصر وارد آورد. به عبارتی دیگر امام رضا (ع) با بهره گیری از امکانات حکومت و ترفندهای سیاسی بی مانند، به گسترش حکومت و تشیع پرداخت.
رحیم پور ازغدی در پایان ضمن منحصر به فرد دانستن موضعگیری های سیاسی امام رضا(ع) بیان داشت: فعالیت سیاسی امام رضا (ع) در میان اهل البیت ممتاز و بسیار پیچیده است. چراکه این امام همام در دل حکومت ظلم، نه تنها عدم مشروعیت آنان را اثبات نمود، بلکه از این موقعیت در راستای اهداف الهی سود جست و اسلام حقیقی را آشکار ساخت که این خود نشانگر هوشمندی سیاسیِ منحصر به فرد امام رضا (ع) بود.
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
