عقیق: خیابان شهید زمانی بعد از پیچ اول خیابان دربند منتظر قدم‌های پیرمرد با‌صفایی است که اطرافیان آقا صدایش می‌کنند. عینک رنگ و رو رفته کائوچویی‌اش به این نقطه شهر نمی‌‌آید. او آیت‌الله محمد ضیاءآبادی از شاگردان برجسته امام(ره) و آیت‌الله بروجردی است. آرام‌آرام وارد مسجد می‌شود. آدم‌های مشتاق از هر گوشه شهر اینجا جمع شده‌اند تا دل‌هایشان را با صحبت‌های حاج‌آقا جلا بدهند.
ایستگاه سعادت؛ چند قدم پایین‌تر
صدای مناجات‌خوان فضای بعد از نماز را نرم‌تر می‌کند. تا حاج‌آقا پشت به کتابخانه سفید‌رنگ مسجد روی صندلی کوچکش بنشیند، مدعوین هم با یک چای پذیرایی شده‌اند. کسانی که اینجا آمده‌اند دعوت نشده‌اند. انگار جلسه عمومی است. اما کار آسانی نیست که چشم از رستوران‌های پر‌زرق و برق بالاي شهر بپوشانی و به جای چای و قلیان چایخانه‌های منطقه دربند، تنها چای مسجد علی بن حسین(ع) را انتخاب کنی تا دلت رنگ و بوی دیگری بگیرد.
صحبت‌های حاج‌آقا شروع كه می‌شود تازه می‌فهمی این آمدن‌ها آنچنان که همه فکر می‌کنند دست خود آدم نیست. اتفاقا حاج‌آقا بحث حرکت روح را پیش کشیده است؛ «هدف از برگزاری این جلسات چیست؟ آیا فقط برای ثواب بردن است؟ اصلا ثواب یعنی چه؟ ثواب آخرت در اصل همان تجلی و نمود ملکات فاضله روح انسان در دنیاست. در روح ملکاتی معنوی پیدا می‌شود که تک‌تک آنها در آخرت نمود و بروز بیرونی پیدا می‌کنند و به بهشت حور‌العین تبدیل می‌شوند یا ملکات رذیله به عقاب و عذاب بدل می‌شوند. باید روحتان را حرکت دهید که به قم و مشهد برود نه جسم‌تان را. اگر تنها جسم‌تان برود باز همان آش و همان کاسه است. با حرکت جسم به مکه و مشهد و قم و دعا خواندن جسمی ثوابی حاصل نمی‌شود. باید روح را به حرکت واداشت. روح باید به مکه و مجالس اهل بیت(عليهم‌السلام) برود. برای حرکت روح باید اول ائمه را شناخت و بعد نسبت به آن بزرگواران محبت پیدا کرد. با محبت است که محب به سمت محبوب کشیده می‌شود. اگر محب به رنگ محبوب در نیامد، دروغ است و آنچه هم می‌گوید از روی احساسات است. به همین دلیل است که امروز شیعیان کم هستند و محبان فراوان».
قلق همه دسـت‌‌شان است
دور تا دور مجلس را افراد مسن و جوانان پر‌کرده‌‌‌اند. با توجه به دوری مسیر، باز هم مسجد بزرگ علی بن حسین(ع) دربند مملو از عاشقان معارف اهل بیت(عليهم‌السلام) است. آیت‌الله ضیاءآبادی از هم‌دوره‌ای‌‌های آیت‌الله مجتهدی تهرانی بوده و همان تاثیر کلام و شیرینی بیان ايشان را هم در او می‌توان سراغ گرفت. حاج‌آقا با چشمان مهربان برخی اوقات نگاه با‌نفوذی را نثار وجود جوانان می‌کند و در میانه بحث به ریش‌سفید‌ان مجلس لبخند می‌زند. کودکانی هم در گوشه و کنار مسجد دیده می‌شوند. ايشان اصلا قلق کار همه دست‌شان است. بحث امام زمان(عج) و مادرشان فاطمه زهرا(س) مطرح است. حاج‌آقا فضایل خانم را می‌شمارد و در فواصل صحبت‌هايش به امام زمان(عج) هم اشاره می‌کند.
نفس پیر عارف
حاج‌آقا روی صندلی‌اش درنگی می‌کند. بحث جدی‌تر از قبل شده. گویا می‌خواهد خبری را به سمع حضار برساند. جوانان با نگاهی پر از عشق به حاج‌آقا چشم دوخته‌اند و منتظرند تا بحث از سر گرفته شود. حاج‌آقا سر را بالا می‌گیرد و مي‌گويد: «حضرت فاطمه(س) جایگاه بسیار والایی نزد پروردگار دارند. ایشان بیت‌الذکر و مادر قرآن هستند. وقتی خدا می‌خواست نورش را از آسمان به زمین منتقل کند، پیامبر(ص) را به معراج برد. پیامبر(ص) به ميهمانی خدا می‌روند و پروردگار سیبی را به ايشان می‌دهد. حضرت از آن سیب میل می‌فرمایند. از شکافتن آن سیب نوری در زمین و آسمان پخش می‌شود که در آسمان‌ها به تجلی آن نور «منصوره» گفته می‌شود و در زمین «فاطمه» نام گرفته».
همه سراپا گوش شده‌اند. حاج‌آقا آنچنان که باید آسان صحبت نمی‌کند. به همین دليل است كه با لحن شیرین قزوینی‌اش مطلب را تکه‌تکه می‌کند و توضیح مبسوطي می‌دهد تا اینکه احساس کند از جوان گرفته تا پیر نسبت به سطح سواد خودش مطلب را درک کرده.
نقطه پایان نشست
حال و هوای جلسه نشان می‌دهد که انتهای وصل به معارف اسلامی جلسه دوشنبه‌شب فرا رسیده. حاج‌آقا تجلی دوم حضرت زهرا(س) را به آرامی توضیح می‌دهد و مي‌گويد: «مرحله دوم با آمدن پيامبر(ص) روی زمین صورت گرفت. ایشان وقتی به دنیا آمدند، نوری به تمام عالم ساطع شد و عالم از این نور روشن شد. انشاءالله این نور به دست فرزند خلف‌شان امام زمان(عج) دوباره فراگیر شود. البته حضرت فاطمه(س) آنچنان حجابی در این دنیا داشتند كه همه نتوانستند ایشان را بشناسند. ايشان در آخرت هم حجاب خاصی دارند که ما از درک آن عاجز خواهیم بود».
مطالب آخر پيش‌درآمد دعاي توسل است. آیت‌الله ضیاءآبادی یکپارچه التماس و خواهش می‌شود و توسل عجیبی به امام زمان(عج) و مادرشان می‌‌كند و تمامي حضار یکپارچه با صدای او آمین می‌گویند.
چگونه به مجلس آیت‌الله ضیاءآبادی برویم؟
آیت‌الله ضیاءآبادی هر شب در مسجد علی بن حسین(ع) دربند برای اقامه نماز مغرب و عشا حضور دارد و معمولا نیم‌ساعتی صحبت می‌کند اما جلسات دوشنبه‌شب او حاوي درس اخلاق بعد از نماز مغرب و عشاست. نشانی مسجد علی بن حسین(ع) میدان قدس، خیابان دربند، خیابان شهید زمانی، کوچه شهید شفیعی است.
بهترین راه ممکن برای حضور در جلسات ايشان، استفاده از خط اتوبوس راه‌آهن ـ تجریش است. با این خط اتوبوس می‌توانید تا امامزاده صالح(ع) بروید و از آنجا با یک کورس تاکسی خودتان را به خیابان شهید زمانی برسانید. البته خطوط اتوبوس دربند از مقابل امامزاده صالح(ع) حرکت می‌کنند و تمام آنها در ایستگاه خیابان شهید زمانی توقف دارند.
راه دوم برای رسیدن به این جلسه، استفاده از خط یک متروست. این خط شما را به تجریش می‌رساند و از آنجا با تاکسی و اتوبوس می‌توانید به مجلس حاج‌آقا ضیاءآبادی بروید.
دعا بفرمایید توفیق پیدا کنم.
التماس دعا.
تو فقط اون شیطانو نشان من بده!!
نمیشه از طریق تلفن . نت یا ... با ایشون صحبت کرد و راهنمایی گرفت ؟ خیلی نیاز به راهنماییشون دارم