روزی امام سجاد به جمعی از مسلمانان مدینه از قول رسول خدا فرمود:وقتی که انسان می میر د و جنازه او را درمیان تابوت می گذارند و حمل می کنند،او به حمل کنندگان می گوید:<<آیا سخن مرا نمی شنوید؟من در مورد دشمن خدا(شیطان)به شما شکایت می کنم.او مرا فریب داد و به اینجا رسانید و برای نجات من اقدام نکرد،و از شما در مورد خواهران و برادران شکایت می کنم که مرا به خود واگذاشتند

و از شما در مورد خانه ام شکایت می کنم،که اموالم را برای ساختمان مصرف کردم،ولی غیر در آن سکونت گزید،با من مدارا کنید،و در مورد من شتاب نکنید.>>
یکی از مسلمین غافل به نام(ضمره بن معبد)،این گفتار را بهع مسخره گرفت و از روی استهزا گفت:(اگر مرده در میان تابوت،سخن می گوید،می بایست بر گردن های حمل کنندگان بجهد!!)

وقتی امام سجاد از مسخره کردن او آگاه شد فرمود:<<نمی دانیم با مردم چگونه رفتار کنیم،اگر آنچه از پیامبر شنیده ایم به آنها ابلاغ کنیم،( خندند و مسخره می کنند،و اگر سکوت کنیم برای ما روا نیست.)
سپس در مورد(ضمره)چنین نفرین کرد:(خدایا اگر ضمره حدیث رسول تو را به مسسخره می گیرد،او را به عذاب سختت بگیر)

چهل روز از این ماجرا گذشت که ضمره از دنیا رفت،غلامش نقل می کند وقتی جنازه ضمره را به خاک سپردیم و بازگشتیم،امام سجاد با من ملاقات کرد و فرمود:از کجا می آیی؟

عرض کردم:از دفن جنازه ضمره باز می گردم،وقتی که جنازه او را در میان قبر نهادیم صورتم را بر روی جنازه نهادم صدایی شنیدم،به خدا سوگند،صدای خود ضمره بود که در دنیا آن را می شنیدم،ا.و به خود خطاب کرده و می گفت:(وای بر تو ای ضمره!امروز هر دوستی،تو را تنها به خودت واگذاشت،و رهسپار دوزخ گشتی و همان محل سکونت و خوابگاه و بازگشتگاه تو گردید.)
امام سجاد فرمود:(از درگاه خدا درخواست عافیت می کنم، این است کیفر آن کسی که حدیث رسول خدا را مسخره می کند)

"نویسنده : محمد جواد صابریان ثانی"

منبع: تربت

211001