چهارمین شماره از کتابمجله همشهری آیه منتشر شد:
عقیق: آیتالله روحالله قرهی، متولی مدرسه علمیه امام مهدی(عج) تهران با صدور پیامی ارتحال آیتالله خوشوقت را تسلیت گفت.
متن پیام به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اِنّا لِلّه وَ اِنّا اِلیهِ راجِعُون
عَن عَلی بنِ حَمزة قالَ: سَمِعتُ اَباالحَسَنِ بنِ جَعفَر (علیه السلام ) یَقُولُ : اِذا ماتَ المُومِن بَکَت عَلَیهِ المَلائِکَه وَ ُبقاعَ الاَرض الّتی کان یعبدُ الله علیها و اَبوابُ السَّماءِ الّتی کانَ یُصعَدُ فیها بِاَعمالِه و ثُلِمَ فی الاسلامِ ثُلمَهٌ لا یِسُدُّها شیءٌ لِاَنَّ المومنینَ الفقهاءَ حُصونُ الاسلامِ کَحِصنِ سُورِ المَدینهِ لَها .
علی بن حمزه میگوید: شنیدم از امام هفتم موسی بن جعفر (ع) که فرمود: چون مومن بمیرد فرشتگان و صومعههای زمینی که خدا را در آن عبادت میکرده و دژهای آسمانی که اعمالش از آنها بالا میرفته، بر او گریه کنند و در اسلام رخنهای افتد که چیزی آن را نبندد زیرا مومنین دانشمند دژهای محکم اسلام هستند مانند دژهای اطراف یک شهر.
با کمال تاسف و تاثر، فقدان فقیه صمدانی، عارف بالله، حِصنِ حَصین دین، بصیر آگاه انقلابی، متخلق به اخلاق الهی، سالک واصل حضرت آیت الله حاج شیخ عزیزالله خوشوقت(اَعلَی الله مقامه الشریف و قدّس الله نفسه الزّکیه) موجب از بین رفتن یکی از ستونهای محکم عرفانی تهران، بلکه ایران عزیز و جهان اسلام گردید.
این مرد الهی از عرفای کم نظیری بودند که در قرن حاضر مانند ایشان به ندرت یافت میشود، ایشان در عرفان و اخلاق و بصیرت به مقامی رسیده بودند که حتی آینده بعضی از سیاسیون را پیشبینی میکردند و ایشان همیشه مدافع سرسخت نظام اسلامی جمهوری اسلامی و رهبری آن امام المسلمین بودند.
این مجتهد عظیم الشان که از شاگردان بزرگانی چون امام راحل (اَعلَی الله مقامه الشریف) و علامه طباطبایی (رضوان الله تعالی علیه) بودند، مورد توجه خاص حضرت حجت مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بودند که نه تنها اینجانب به ضرس قاطع این مطلب را بیان می کنم بلکه مرحوم آیت الله سعادت پرور (پهلوان) نیز وقتی عدهای از تهران به ایشان برای مطالب اخلاقی و عرفانی مراجعت کرده بودند ، ایشان ضمن تشکر فرموده بودند که در تهران یکی دو نفر را می شناسم که یقین دارم حضرت حجت (روحی له الفداء) به آنها نظر خاص دارد و از جمله آنها آیت الله خوشوقت می باشد، چرا شما به ایشان مراجعه نمی کنید؟ با وجود ایشان نیازی نیست که نزد دیگران به این طرف و آن طرف بروید.
لذا اینجانب این مصیبت بزرگ را در مرحله نخست به ساحت حضرت بقیة الله الاعظم مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه الشریف و روحی له الفداء) و به نایب عظیم الشانشان، امام المسلمین که آیت الله خوشوقت حامی همیشگی ایشان بودند، تسلیت عرض نموده و همچنین به مراجع عظام و حوزههای علمیّه و خانواده و خاندان محترم ایشان و همه مریدان و دوستداران ایشان تسلیت عرض مینمایم.