زيرا كه ايشان چون در منزلت داخل شوند، با آمرزش گناهان تو و آمرزش گناهان زن و فرزندان و تابعان تو داخل مى شوند، و چون از منزلت بيرون روند، با گناهان تو و گناهان عيال تو بيرون مى روند».
عقیق:امام جعفر صادق عليه السلام به شخصی فرمود كه: «اى حسين! آيا برادران دينى خود را دوست مى دارى؟»
عرض كردم: آرى.
فرمود كه: «به فقراى ايشان نفع مى بخشى؟»
عرض كردم: آرى.
فرمود: «بدان و آگاه باش! كه بر تو واجب است كه دوست دارى هر كه خدا را دوست مى دارد. و به خدا سوگند كه به يكى از ايشان نفع نمى بخشى تا آنكه او را دوست دارى. آيا ايشان را به منزل خويش مى طلبى كه ضيافت كنى؟»
عرض كردم: آرى، چيز نمى خورم، مگر آنكه دو كس و سه كس و كمتر و بيشتر از ايشان با من است.
حضرت صادق عليه السلام فرمود: «بدان كه فضل ايشان بر تو از فضل تو بر ايشان بزرگتر است».
عرض كردم كه: فداى تو گردم! طعام خويش را به ايشان مى خورانم و منزل و فرش خويش را پايمال ايشان مى گردانم و با وجود اينها فضل ايشان بر من بزرگتر است؟
فرمود: «آرى؛ زيرا كه ايشان چون در منزلت داخل شوند، با آمرزش گناهان تو و آمرزش گناهان زن و فرزندان و تابعان تو داخل مى شوند، و چون از منزلت بيرون روند، با گناهان تو و گناهان عيال تو بيرون مى روند».
حضرت صادق عليه السلام می فرمایند:
«هر كه برادر خود را در راه خدا طعام دهد، آن قدر از اجر از براى او باشد؛ مانند آنكه فئامى از مردم را طعام دهد». عرض كردم كه: فئام چيست و چه قدر است؟ فرمود: «صدهزار نفر از مردمان».
سدير صيرفى روايت كرده است كه: حضرت صادق عليه السلام به من فرمود كه:
«چه چيز تو را منع كرده است از آنكه در هر روز بنده اى را آزاد كنى؟» عرض كردم كه: مال من تاب اين را ندارد.
فرمود كه:
«هر روز مسلمانى را طعام مى دهى، چنان است كه بنده اى را آزاد كرده اى».
عرض كردم كه:
آن مسلمان توانگر باشد يا پريشان؟
راوى مى گويد كه: حضرت فرمود: «به درستى كه توانگر نيز گاهى خواهش طعام دارد».
پی نوشت:
تحفة الأولياء (ترجمه أصول كافى)، ج۳، ص510و511.
منبع:افکار
211008
