به تصریح روایات هستند عواملی که در وجود انسان مانع گناه شده و در حقیقت بازدارنده های درونی او محسوب می شوند مگر زمانی که آدمی یک صفت را از دست بدهد.
عقیق:حیا از توصیه های دین و آموزه های روایی ما برای زندگی توام با آرامش و قرار گرفتن در مسیر سعادت و کامیابی است از این رو سفارشات متعددی درباره رعایت آن شده است.پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر كه چهار خصلت داشته باشد و از سر تا پا غرق گناهان باشد، خدا آنها را به حسنات تبديل كند: راستگوئى و حيا و خوشخلقى و سپاسگزارى.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «آنکس که شرم و حیایش کم باشد، اجتنابش از گناه کم خواهد بود.»
امام صادق (ع) فرموده اند: «حيا از ايمان و ايمان در بهشت است»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «حيا و پاكدامنى و كند زبانى- نه كند دلى- از ايمان باشند.»
و نیز از ایشان است که: «هر كس كم رو باشد، كم دانش است (زيرا از پرسيدن شرم مي كند و مشكلات علميش حل نمي شود).»
رسول خدا (ص) فرمودند: «حيا دو گونه است: حياء عقل و حياء حماقت، حياء عقل علم است و حياء حماقت نادانى.»
امام باقر يا امام صادق عليهما السّلام فرموده اند: «حيا و ايمان در يك رشته و همدوشند، و چون يكى از آن دو رفت، ديگرى هم در پى آن رود.»
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «وقتى در برادر(دینی) خود سه صفت ديدى به او اميدوار باش، حيا و امانتداری و راستگویی و اگر آنها را ندیدی به او اميد نداشته باش.»
پی نوشت ها:
کافی
نهج البلاغه
نهج الفصاحه
منبع:قدس
211008
