وقتی امام حسین(ع) دل تنگ می شود؛
علی جان برایم قرآن بخوان
او به عنوان آیینه تمام نمای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مشهور گردید. به نحوی که حتّی دشمنان و معاندان به این ویژگی و شباهت تام و تمام اعتراف می کردند...
عقیق: به خاطر پیوستگی عاطفی، معنوی و روحی رسول خدا(ص) با امام حسین(ع) خصوصیات ظاهری و برخی خصلت های اخلاقی وی به فرزندش علی اکبر انتقال داده شد. او به عنوان آیینه تمام نمای پیامبر(ص) مشهور گردید. به نحوی که حتّی دشمنان و معاندان به این ویژگی و شباهت تام و تمام اعتراف می کردند. علی اکبر در خَلق، خُلق، منطق و بیان در عصر خویش شبیه ترین افراد به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم بود؛ زیرا پدر بزرگوارش درباره ا ش ـ هنگامی که عازم جنگ با اشقیا بود ـ فرمود: «اللهمّ اشهد علی هولاء القوم فقد بَرَزَ الیهم غلام اشبه النّاس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسولک محمد صلی الله علیه و آله» (1)اگر کسی با صوت پرجذبه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم آشنا بود و علی اکبر(ع) از پشت دیواری زبان به سخن گفتن می گشود، آن فرد تصور می کرد رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در حال تکلّم است. هنگامی که اهل بیت از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم یاد می نمودند به علی اکبر نظر می افکندند و چون دلِ پدر برای صوت قرآن جدّش تنگ می گردید به جوانش می فرمود: «علی جان برایم قرآن بخوان تا محظوظ گردم.» (2)عده ای از مردم مدینه که نسبت به پیامبرش شوق و علاقه داشتند و با ارتحال آن خورشید پرفروغ و ابدی در اندوهی ژرف به سر می بردند، گاهی دسته دسته به منزل علی اکبر(ع) می رفتند و به شوق سید پیامبران او را زیارت می کردند. علی اکبر هم با کرامت خاصّی از آنان پذیرایی می نمود و وسایل مهمان نوازی را به وجه احسن تدارک می دید. (3)آن حضرت به حدی در قلوب مردم جا گرفته بود که مخالفین هم با دیده احترام و عزّت به او می نگریستند.علامه فقید آیت الله حاج شیخ محمد حسین غروی معروف به کمپانی در شعری علی اکبر را چنین معرفی می کند:روح روان عالمی جان نبیّ خاتمی طاووس آل هاشمی ناموس حق عزّوجلّ (4)پی نوشت ها: 1) موسوعة کلمات الامام الحسین علیه السلام ، پژوهشکده باقر العلوم، ص 460.2) مصائب امام حسین علیه السلام (گزیده بیانات حاج شیخ جعفر شوشتری)، به کوشش غلامعلی رجایی، ص 108.3) علی بن الحسین الاکبر، محمد علی عابدین، ص 42؛ نهضة الحسین، علامه سید هبة الدین بغدادی، ص 90.4) دیوان کمپانی، ص 123.غلامرضا داوودیمنبع:حوزه211008