_ ذکر فصیح بسیار ارزشمند است. اگر نه فقط الفاظ را بگوییم طوری که زبان بجنبد و دل بخسبد این ارزشی ندارد. اگر چه دل زنده است و بیدار است و به خدا توجه دارد و آن توجه زبان را به حرکت در آورده ارزش دارد. توجه قلبی منظور است. باید خدا را حاضر و ناظر ببینیم. یاد خدا همیشه در دل باشد.

_ کسی که خدا را حاضر و ناظر ببیند کار ناپسند انجام نمی دهد و اطاعت دارد. طاعت نشأت گرفته از ذکر قلبی است.

_ هدف خدا از نماز، ذکر خداست . خدا قیام و رکوع و سجود نمی خواهد. باید هدف ذکر باشد. خدا را باید حاضر و ناظر دید. ذکر خدا در نماز انسان را از کارهای بد و منکر و فحشا باز می دارد و این ذکر خدا از همه بالاتر است. نماز نهی از فحشا و منکر می کند ولی آن که مهم است یاد خدا است.

_ خداوند می فرماید که شما مطیع من باشید کارهای شما را انجام می دهم. آیات و روایات و دعاها داریم که ذکر خدا را داشته باشیم و خدا را از یاد نبریم. اگر خدا را از یاد ببریم گناه می کنیم. در سوره علق که اولین سوره ای که پیامبر نازل شده آمده است که این انسان نمی داند که من می بینم. این آیه های کوتاه را یاد بگیریم و همیشه در ذهن داشته باشیم.

_ اگر خدا را ناظر بر اعمال می دانیم و کار بد و ناپسند را انجام می دهیم که اهانت می کنیم و اگر خدا را ناظر نمی دانیم بنابراین کافر هستیم. خدا می فرماید که ای انسان من تو را آفریدم که متحول شوی و به من برسی. دیدار خدا عظمت بزرگی است.برای این که در قیامت به درجه اعلی ملاقات رسیدن باید سعی و تلاش کرد و زحمت دارد. همان طور که رسیدن به کمال زحمت دارد.

_ هدف از خلقت انسان لقاء خداوند است. که باید مراقب باشیم و طبق برنامه ای که خداوند به انسان ها داده عمل کرد. خداوند به انسان ها عقل و شهوت داده است. عقل باید حاکم بر شهوت باشد. خدا به انسان هم نور که قرآن است و هم چشم داده که تمام حقایق را ببینم. تمام حقایق با قرآن روشن می شود به شرطی که قرآن را ببینیم.

_ ما در مقابل چشم مانعی ایجاد کردیم که قرآن را نمی بینیم. خود قرآن و جمال قرآن را نمی بیینم. گناه کرده مانع دیدن قرآن شده است. قرآن یک نورانیتی دارد که در روز قیامت با آن جمال اصلی وارد محشر می شود که همه چشم ها را خیره می کند. از جمال و جلال قرآن همه غبطه می خورند.

_ چون ما محروم از دیدار قرآن هستیم تمام همت ما به الفاظ و صدای قرآن شده است. این ها هم خوب است. به شرطی که راهی برای دیدن حقیقت قرآن باشد. ای کاش یک صدم تلاش برای الفاظ قرآن را برای حقانیت قرآن می گذاشتیم.

_ از خدا و از عذاب خدا باید ترسید. قرآن راجع به دنیا نمی گوید که مسابقه بگذارید. بلکه می گوید که مسلمان نباید بیکار باشد. هر کسی بهر کاری ساختند. کاری که شرعاً جایز است باید انجام داد. دنبال رزق و روزی نباید باشیم. خدا می فرماید که تو تلاش کن من روزی تو را می رسانم. خدا روزی هر جنبده را بر عهده گرفته است.

_انسان باید در قیامت و برای بهشت سرعت و سبقت داشته باشد. آنچه که انسان در دنیا انجام داده در آخرت به او می دهند. هیچ کس بار کسی را بر دوش نمی کشد. انسان عاقل باید کار کند. اما ما در دنیا شتاب داریم ولی برای آخرت در کسالت و تنبلی هستیم.

_ ما به دنیا چسبیدیم و نمی کنیم. چون میوه نارس هستیم. در قیامت میوه نارس در آتش می پزد تا پخته شود. دنیا درختی است که انسان ها میوه نارس هستند. بکوشیم در مکتب دین پخته شویم.