علیرضا قزوه:

لب اگر باز کنم سرّ مگو می‌ریزد
می‌روم گریه کنم، چشم فرو می‌ریزد

چند وقت است می و ساقی و ساغر همه اوست
دست من باده نمی‌ریزد، او می‌ریزد

چند ماه است که در راه گلویم خار است
چشم من بغض دلش را به گلو می‌ریزد

جوی‌ها در همه جا روی به دریا دارند
این چه دریاست که یک‌باره به جو می‌ریزد

بی خبر از نفس سوخته‌حالان مگذر
خاصه صبحی که سبو پشت سبو می‌ریزد

این قدر پشت سر سوختگان حرف مزن
من اگر ها کنم از آینه هو می‌ریزد

هر طرف می‌نگری داغ اویس قرن است
خون طفلان یمن از همه سو می‌ریزد

 علی موسوی گرمارودی :

منم که می رسدم نو به نو ز خویش غمی

ز دست خویش نیاسوده ام به عمر، دمی

گیاه آبزی ام، بی بهار می رویم

مگر همان گذرد گاه از سرم بلمی

در این صحیفه رنگین و پر نگار وجود

به قدر سایه نیفتادم از سر قلمی

به کوه نیز نسنجیده ام غم خود را

هنوز با غمم ای کوه سرفراز کمی

چو فجر کاذبم انگار و هیچ سوی نی ام

نه در پگاه وجودی نه در شب عدمی

چو موج هرچه سر خود به سنگ می کوبم

ز پای خویش فراتر نمی نهم قدمی

عماد بهرامی :

امید زاده:

گرچه ایرانیم اما نگران #یمنم
عرصه ی وسعت #شیعه ست حدود وطنم
لرزه افتاده به اندام یمن با هر بمب
وای بر من اگرم هیچ نلرزد بدنم
در حمایت ز نوامیس تشیع امروز
مالکم ، یاسرم ، عمارم ، اویس قرنم
دست و پا قطع شد از کودک و مرد و زن و من
خجل از این که نیفتاده خراشی به تنم
در غم اهل عراق و یمن و شیعه ی شام
دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
گر چه دستم نرسد بر گلوی آل_سعود
لااقل تیغ کشم بر سرشان با سخنم
خوف و ترسی به دلم راه ندارد از مرگ
زیر سر داشته ام در همه عمرم کفنم
کاش باشم من وآن روز که او_می_آید
در رکابش سر کفار به شمشیر زنم

عباس حق خواه :

بی جهت منتظرم ، مطمئناً اينجايی

ما كنار تو نه ، انگار تو پيش مايی

آنكه بيناست به دنبال شما می گردد

از خدا حاجت كور است فقط بينايی

ديدن روی شما فايده ای هم دارد ؟

يا كه بايد بروم در پی با تقوايی !؟

ديدن چهرۀ ماه تو زمانی خوب است

كه خدايی شده باشيم ، نه كه دنيايی

درسهايی كه به من داده ای از بر نشدم

تنبلی كردم و شد باعث اين رسوايی

من كه لايق نشدم چهرۀ ماهت بينم

لااقل ياد نما چهرۀ من هر جايی

به دعاهای شما دلخوشم و منتظرم

كه برای من بيچاره دعا فرمايی

عالی جناب ، مطلع شعر و ترانه هام

با احترام و عرض ادب بر شما سلام

من با امید نامه برایت نوشته ام

شاید بیاید از طرفت سوی من پیام

دوری ز من طبیب نکن دست تو شفاست

بیماری ام بد است مگر ؟ بدتر از جذام ؟!

تا بر نگردی از سفر جاده های عشق

هرگز نمی شود غزل عاشقی تمام

تا نامه های بعدی من ، یوسف غریب

خوش باشی و سلامت و ایام هم به کام

دیگر مزاحم لحظاتت نمی شوم

من را ببخش حضرت آقای با مرام

هادی ملک پور: