قتل نفس زکیه کجاوچه زمانی اتفاق می افتد؟

عقیق

و شیخ مفید(ره) از امام باقر(ع) روایت می کند که فرمود: "فاصله بین قتل نفس زکیه و ظهور قائم (ع) بیش از ۱۵ شبانه روز زیادتر نیست."

حجت الاسلام جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره پاسخ می دهد؛

قتل نفس زکیه کجا و چه زمانی اتفاق می افتد؟

در روایات برای نشانه های ظهور مواردی ذکر شده، این نشانه ها قبل از ظهور اتفاق می افتد و راهنمای ما هستند. به اینکه ظهور واقع خواهد شد. در کتاب کافی از امام صادق(ع) نقل شده است که 5 علامت قبل از قیام حضرت حجت(ع) وجود دارد که یکی از آنها کشته شدن یک انسان پاک است.

در روایت دیگری در کتاب کمال الدین شیخ صدوق جلد دوم امام صادق(ع) فرمودند: قتل نقس زکیه در عین حال که از علائم ظهور است، جز علام حتمی نیز است، نفس یعنی جان و یعنی یک انسان است و زکیه یعنی پاک و یعنی کسی که بی گناه است و انسان پاکی است که او را می کشند و اینکه او شخصیت برجسته و ویژه ای هم دارد که او را می کشند.

در ادامه روایت آمده که نام کسی که کشته خواهدشد، محمد بن حسن است. یعنی نامش محمد است و از سادات حسنی است، در رابطه با اینکه او را کجا می کشند و چه اتفاقی می افتد که او را می کشند. در روایتی از علامه مجلسی در بحار آمده که بعد از قیام، امام به یارانش می فرمایند، اهل مکه ما را دوست ندارند ولی من برای اینکه اتمام حجت شود، کسی را می فرستم برای اینکه پیام من را به مردم مکه برساند. یکی از یاران خود را به مکه می فرستد و بگو من فرستاده حضرت هستم و ما اهل بیت پیامبر(ص) هستیم و خلافت از آن ماست و کلماتی را برای مردم اهل مکه بگو امام مهدی(ع) فرمودند به ما کمک کنید.

بعد امام صادق(ع) می فرمایند: این جوان که به مکه می رود و وقتی این کلمات را می گوید، مردم مکه به سراغش می آیند و او را بین رکن و مقام می کشند.

این روایات نشان می دهد که نفس زکیه یکی از اصحاب امام است و برای اتمام حجت به مکه می رود و معلوم می شود که مردم مکه چه واکنشی به ظهور دارند و به خاطر اعلام ظهور او را می کشند. البته در حدیث معتبری در کمال الدین امام صادق(ع) فرمودند: میان کشته شدن نفس زکیه تا قیام امام عصر(ع) بیش از 15 شب فاصله نیست یعنی در نزدیکی ظهور این اتفاق می افتد و امام بعد از دو هفته ظهور می کنند و این آخرین نشانه ظهور امام است.

با توجه به ظلم و ستم در عالم، وظیفه ما نسبت به ظهور امام چیست؟

دو شرط اساسی برای ظهور بیان شده است که به دست مردم است که باید انجام دهند و آن دو شرط یکی یاران کارآمد و پرورش انسان های کارآمد است. یکی هم پذیرش عمومی برای ظهور در دنیا انجام بگیرد و مردم پذیرای حکومت شوند تا ظهور اتفاق بیفتد.

ظلم هر قدر هم زیاد باشد، باعث ظهور نمی شود، آنچه که باعث ظهور می شود وجود یاران و خواست عمومی اهل عالم است. ما در این دو حیطه وظیفه داریم. باید ببینیم نقش یاران ائمه در به ثمر رسیدن اهدافشان چقدر بوده. به طور مثال یاران امام علی(ع) در جنگ ها چقدر نقش داشتند. همچنین در پیروزی پیامبر(ص) در جنگ بدر و شکست جنگ احد، در مورد این مسائل نیز گفتگو کنیم. امام زمان(ع) هم اگر بخواهد پیروز شود، باید یاران پا به رکابی داشته باشند. چراکه تنها امام، هدف را نمی تواند به ثمر برساند.

یکی هم بحث پذیرش عمومی است. وقتی امام ظهور می کند که مردم پذیرش داشته باشند، در این مسیر لازم است ما در فضای مجازی با هر زبانی حقایق قیام را بگوییم تا تشنگی ظهور و پذیرش جهانی ایجاد شود و قیام به ثمر برسد.

آیا ظهور امام عصر(ع) به اذن خداوند به تعویق افتاده است؟

اینکه ما حدیثی داشته باشیم که تایید کند امر ظهور به تاخیر افتاده است، نداریم. در کتاب غیبت شیخ طوسی حدیثی وارد شده که ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) پرسیدند که نقل شده که امام علی(ع) فرموده بودند تا سال 70 بلا و مشکلات وجود دارد و بعد از این گرفتاری ها یک گشایشی می شود.

به امام عرض کردم، سال 70 گذشت و ما گشایشی ندیدیم، امام باقر(ع) فرمودند: خدا برای این (گشایش نه ظهور) سال 70 را مقدر کرده بود و وقتی امام حسین(ع) شهید شد، خدا غضب کرد که چرا امامش را یاری نکردید و زمان این گشایش را دو برابر کرد و برای سال 140 شد و در این سال گشایش می افتد. ولی شما رفتید این را به مردم گفتید و دشمنان حواسشان را جمع کردند و این اتفاق نیفتاد و خدا بعد از آن وقتی را تعیین نکرد.

بنابراین بحث روی گشایش است. نه ظهور امام و منظور از گشایش این است که شیعه برایش فضای بازی ایجاد شود. مثلا زمان صفویه گشایشی برای شیعه بود یا همین انقلاب اسلامی فضایی برای فعالیت باز برای شیعه است که این یعنی یک گشایش و فرج برای شیعه.

پس آن وعده، وعده گشایش بود که ۲ بار به تاخیر افتاد و بعد هم وقتی برایش تعیین نشده و این در رابطه با ظهور نیست و چون بعضی آن حدیث را نصفه بیان کردند مشکل پیش آمد، بنابراین از لحاظ قانون کلی داریم که هر گاه مردم تلاش کنند و آماده شوند باعث می شود ظهور تسریع شود و هر قدر مردم کم کاری و گناه کنند باعث می شود ظهور به تاخیر بیفتد.

در توقیعی که امام زمان(ع) به شیخ مفید نوشتند، امام تاکید می کنند که وقتی شیعیان وفای به عهد کنند و یک دل شوند، حتما سعادت دیدار ما تعجیل می شود و اگر ظهور ما تاخیر بیفتد، به خاطر کارهایی است که شیعیان انجام می دهند و ما این کارها را زشت می دانیم.

پس اینکه کارهای ما باعث تسریع و تاخیر ظهور می شود درست است ولی براساس روایات نمی شود این را اثبات کرد.