هرکس تسبیح حضرت فاطمه(س) را بجا آورد و پس از آن استغفار کند، مورد مغفرت قرار می‌گیرد و آن تسبیح به زبان صداست و در میزان (اعمال) هزار (ثواب) دارد و شیطان را دور کرده و خدای رحمان را خشنود و راضی می‌نماید.
عقیق: نجات از شقاوتتسبیح حضرت زهرا(س) از آثار و برکات بسیاری برخوردار است که از جمله‌ی آن ها نجات یافتن از شقاوت و بدبختی است. از آنجایی که انسان اختیار دارد، راه خودش را باید آزادانه انتخاب کند. لذا انسان بعد از اینکه راه برایش نمایان شد، گاهی حسن انتخاب به خرج می‌دهد و سبیل هدایت می‌پیماید و گاهی سوء انتخاب به خرج داده و سبیل ضلالت و گمراهی پیش می‌گیرد و این مسئله شقاوت و سوء عاقبت مسئله‌ای است که همه‌ی آنان که به خود آمده‌اند، از آن می‌ترسند و آنها که بصیرت ندارند و در خواب غفلت عمر می‌گذرانند از آن نیز به غفلت به سر می‌برند. لذا آن دسته که دارای بصیرت هستند، به لحاظ خوف از شقاوت همیشه دست به دعا و ذکر بلند می‌کنند و با تضرع و اصرار از خدای خویش طلب دوری از شقاوت و وصول به سعادت می‌نمایند. از این رو مداومت بر تسبیح فاطمه زهرا(س)، موجب محفوظ ماندن از شقاوت و بدبختی است. از این رو شایسته نیست که از برکات و آثار آن غفلت نموده و در انجام آن کوتاهی و سستی نمائیم.
امام صادق(ع) در این رابطه می‌فرمایند: ای اباهارون! ما بچه‌های خود را همانطور که به نماز امر می‌کنیم به تسبیح حضرت فاطمه(س) نیز امر می‌کنیم. تو نیز بر آن مداومت کن، زیرا هرگز به شقاوت نیفتاده است بنده‌ای که بر آن مداومت نموده است.
دوری شیطان و خشنودی خدا
شیطان همواره دشمن دیرینه‌ی انسان بوده و هست و هیچگاه انسان از حیله‌ها و خواطر شیطانی او در امان نیست. شیطان بنا بنا بر آیات الهی، دشمن قسم خورده‌ی انسان است تا او را به هر طریق ممکن به گمراهی بکشاند. از این رو آدمی همیشه در معرض تهاجم شیطان و وساوس شیطانی است. وقتی انسان توانست شیطان را از خود دور و طرد کند و به طاعات عمل نماید و در کارها و اذکار و عبادت های خود اخلاص ورزد، رضایت خدا نیز حاصل گردد، چون شیطان و وساوس او یکی از بزرگترین موانع کسب رضایت و خشنودی حقتعالی است. یکی از راه هایی که می‌تواند شیطان را از انسان دور کرده و موجبات رضای الهی را فراهم آورد مداومت بر تسبیح حضرت فاطمه‌ی زهرا(ع) است.
امام باقر (ع) در این باره می‌فرمایند: هرکس تسبیح حضرت فاطمه(ع) را بجا آورد و پس از آن استغفار کند، مورد مغفرت قرار می‌گیرد و آن تسبیح به زبان صداست، و در میزان (اعمال) هزار (ثواب) دارد و شیطان را دور کرده و خدای رحمان را خشنود و راضی می‌نماید.
همچنین به سند معتبر از امام صادق(ع) منقول است که چون آدمی در جای خواب خود می‌خوابد، فرشته‌ی بزرگواری و شیطان متمردی به سوی او می‌آیند، پس فرشته به او می‌گوید: روز خود را به خیر ختم کن و شب را با خیر افتتاح کن و شیطان می‌گوید: روز خود را با گناه ختم کن و شب را با گناه افتتاح کن. اگر اطاعت فرشته کرد و تسبیح حضرت زهرا(ع) را در وقت خواب خواند، فرشته آن شیطان را می‌راند و از او دور می‌کند و او را تا هنگام بیداری محافظت می‌کند، پس باز شیطان می‌آید و او را امر به گناه می‌کند و ملک او را به خیر امر می‌کند. اگر از فرشته اطاعت کرد و تسبیح آن حضرت را گفت آن فرشته، شیطان را از او دور می‌کند و حق تعالی عبادت تمام آن شب را در نامه‌ی عملش می‌نویسد.
غفران الهی
یکی دیگر از آثار تسبیح حضرت فاطمه(س)، غفران الهی است. در فرق بین عفو و غفران گفته شده که: عفو الهی، نادیده گرفتن و به حساب نیاوردن لغزش ها و خطاها و نقیصه‌ها و عیب ها و محو آثار نامطلوب آنهاست. و غفران الهی عبارت است از افاضات و رحمت هایی که به دنبال نادیده گرفتن لغزش ها و خطاها و نقیصه‌ها، متوجه انسان می‌گردد و او را تکمیل می‌کند و نقایص و عیوب وجودی وی را برطرف می‌نماید. غفران بعد از عفو است. عفو نادیده گرفتن بدیها است و غفران، برطرف کردن آنها از وجود سالک و تبدیل آنها به خوبی ها و کمالات است.
از این رو امام صادق(ع) می‌فرمایند: هرکس تسبیح حضرت فاطمه‌ی زهرا(س) را قبل از اینکه وضع خود را بعد از نمار واجب عوض کند، بجا آورد، خدای متعال او را مشمول مغفرت خود می‌گرداند.
پی نوشت ها:
1-شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 4: 1023.
2-علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 85: 334.
3-کلینی، اصول کافی، ج 2: 499.
*زهره منش، ریحانه النبی:376-378.
منبع:قدس
211008
امام صادق(ع) در این رابطه می‌فرمایند: ای اباهارون! ما بچه‌های خود را همانطور که به نماز امر می‌کنیم به تسبیح حضرت فاطمه(س) نیز امر می‌کنیم. تو نیز بر آن مداومت کن، زیرا هرگز به شقاوت نیفتاده است بنده‌ای که بر آن مداومت نموده است.
دوری شیطان و خشنودی خدا
شیطان همواره دشمن دیرینه‌ی انسان بوده و هست و هیچگاه انسان از حیله‌ها و خواطر شیطانی او در امان نیست. شیطان بنا بنا بر آیات الهی، دشمن قسم خورده‌ی انسان است تا او را به هر طریق ممکن به گمراهی بکشاند. از این رو آدمی همیشه در معرض تهاجم شیطان و وساوس شیطانی است. وقتی انسان توانست شیطان را از خود دور و طرد کند و به طاعات عمل نماید و در کارها و اذکار و عبادت های خود اخلاص ورزد، رضایت خدا نیز حاصل گردد، چون شیطان و وساوس او یکی از بزرگترین موانع کسب رضایت و خشنودی حقتعالی است. یکی از راه هایی که می‌تواند شیطان را از انسان دور کرده و موجبات رضای الهی را فراهم آورد مداومت بر تسبیح حضرت فاطمه‌ی زهرا(ع) است.
امام باقر (ع) در این باره می‌فرمایند: هرکس تسبیح حضرت فاطمه(ع) را بجا آورد و پس از آن استغفار کند، مورد مغفرت قرار می‌گیرد و آن تسبیح به زبان صداست، و در میزان (اعمال) هزار (ثواب) دارد و شیطان را دور کرده و خدای رحمان را خشنود و راضی می‌نماید.
همچنین به سند معتبر از امام صادق(ع) منقول است که چون آدمی در جای خواب خود می‌خوابد، فرشته‌ی بزرگواری و شیطان متمردی به سوی او می‌آیند، پس فرشته به او می‌گوید: روز خود را به خیر ختم کن و شب را با خیر افتتاح کن و شیطان می‌گوید: روز خود را با گناه ختم کن و شب را با گناه افتتاح کن. اگر اطاعت فرشته کرد و تسبیح حضرت زهرا(ع) را در وقت خواب خواند، فرشته آن شیطان را می‌راند و از او دور می‌کند و او را تا هنگام بیداری محافظت می‌کند، پس باز شیطان می‌آید و او را امر به گناه می‌کند و ملک او را به خیر امر می‌کند. اگر از فرشته اطاعت کرد و تسبیح آن حضرت را گفت آن فرشته، شیطان را از او دور می‌کند و حق تعالی عبادت تمام آن شب را در نامه‌ی عملش می‌نویسد.
غفران الهی
یکی دیگر از آثار تسبیح حضرت فاطمه(س)، غفران الهی است. در فرق بین عفو و غفران گفته شده که: عفو الهی، نادیده گرفتن و به حساب نیاوردن لغزش ها و خطاها و نقیصه‌ها و عیب ها و محو آثار نامطلوب آنهاست. و غفران الهی عبارت است از افاضات و رحمت هایی که به دنبال نادیده گرفتن لغزش ها و خطاها و نقیصه‌ها، متوجه انسان می‌گردد و او را تکمیل می‌کند و نقایص و عیوب وجودی وی را برطرف می‌نماید. غفران بعد از عفو است. عفو نادیده گرفتن بدیها است و غفران، برطرف کردن آنها از وجود سالک و تبدیل آنها به خوبی ها و کمالات است.
از این رو امام صادق(ع) می‌فرمایند: هرکس تسبیح حضرت فاطمه‌ی زهرا(س) را قبل از اینکه وضع خود را بعد از نمار واجب عوض کند، بجا آورد، خدای متعال او را مشمول مغفرت خود می‌گرداند.
پی نوشت ها:
1-شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 4: 1023.
2-علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 85: 334.
3-کلینی، اصول کافی، ج 2: 499.
*زهره منش، ریحانه النبی:376-378.
منبع:قدس
211008
