اشعار ویژه وفات حضرت ام البنین (س)

 
_{سرویس شعر آیینی عقیق: به مناسبت سالروز وفات حضرت ام البنین (س)  ، عقیق جدیدترین اشعار شعرای آیینی کشور برای این مناسبت را به منظور استفاده ذاکرین اهل بیت (ع) منتشر می کند: ئ}

_{علی انسانی:}

_{گمان مکن پسرت ناتنی‌برادر بود}

_{قسم به عشق، کنارم حسین دیگر بود}

_{منال ام بنین و ببال از عباس}

_{تو شیرمادر و شیر تو شیرپرور بود}

_{سقوط قلعه‌ی خیبر اگر به نام علی‌ست}

_{فرات، خیبر دیگر؛ یل تو حیدر بود}

_{ز شام تا به سحر دور خیمه‌ها می‌گشت}

_{که ماه هاشمیان بود و مهرپرور بود}

_{به لرزه بود از او پشت هفت‌پشت ستم}

_{یل تو یک‌تنه یک تن نبود، لشگر بود}

_{به جای دست روی چشم خویش تیر گذاشت}

_{ببین که تا به چه حدی مطیع رهبر بود}

_{اگر فتاد روی خاک می‌شود پرپر}

_{ولی گل تو روی شاخه بود و پرپر بود}

_{مهدی رحیمی:}

_{خانمی که تا خود خورشید قامت داشته}

_{در رشادت با ابالفضلش رقابت داشته}

_{مادر باب الحوائج بوده و با این حساب}

_{دامن او را گرفته هر که حاجت داشته}

_{می رسد از والدین اخلاق فرزندان ولی}

_{این زن از اول به فرزندش شباهت داشته}

_{اول از عباس او اذن حرم را خواسته}

_{هر کسی در کربلا قصد زیارت داشته}

_{با کلام نافذش در روضه ها حاضر شده}

_{در زمین کربلا هر چند غیبت داشته}

_{تحت فرمانش کلام و تحت امرش واژه ها}

_{صحبتش با ابروی عباس نسبت داشته}

_{فاطمیه رفته و آماده ی رفتن شده}

_{بسکه بر زهرای مرضیه محبت داشته}

_{بعد زهرا آمده پس بعد زهرا می رود}

_{اینچنین در مکتب مولا ولایت داشته}

_{دانه پاشیده برای کفتران قبر او}

_{در مدینه هرکسی یک جو لیاقت داشته}

_{تا ابد شرمنده ی عباس شد چون قبر او}

_{بیشتر از قبر فرزندش مساحت داشته}

_{قاسم نعمتی:}

_{تو شاهکار عشق بازی در زمینی}

_{تو دست پنهان خدا در آستینی}

_{اُمُّ الادب ،  اُمُّ الوفا ، اُمُّ البنینی}

_{دلگرمی و وصف امیرالمونینی}

_{در پیشگاه تو ادب تعظیم کرده}

_{قرص قمر میر عرب تعظیم کرده}

_{مانند نور آمدی تابیدی و بعد}

_{با دست زهرا مورد تأییدی و بعد}

_{خود را دم بیت ولایت دیدی و بعد}

_{آن چارچوب سوخته بوسیدی و بعد}

_{گفتی اگرچه در حرم تازه عروسم}

_{من آمدم دستان زینب را ببوسم}

_{دیدی چگونه گریه کن ها گریه کردند}

_{غمدیده ها با یاد زهرا گریه کردند}

_{مانند یک ... گریه کردند}

_{یا فاطمه می گفت هر جا گریه کردند}

_{آن روز تنها خواهش قلبت همین شد}

_{یا فاطمه تبدیل بر ام البنین شد}

_{شهر مدینه در هیاهو زین خبر شد}

_{شکر خدا ام البنین صاحب پسر شد}

_{اما کلامی باعث خون جگر شد}

_{زخم زبان ها بر دل تو نیش تر شد}

_{گفتند با تو بعد ازین کم میگذارد}

_{بر این یتیمان دیگر او کاری ندارد}

_{اما دهان یاوه گویان را تو بستی}

_{پای قرار خویش با زهرا نشستی}

_{دیدن از جام رضای یار مستی}

_{چون رشته ی فرزند و مادر را گسستی}

_{گفتی اگرچه بین تان خیلی عزیزم}

_{در خانه عباسم غلام و من کنیزم}

_{زینب تو را با نور ایمان آشنا کرد}

_{با یک نظر دلداده ی آل عبا کرد}

_{برآتش عشقش تو رب الفدا کرد}

_{آن قدر پیشت صحبت کرببلا کرد}

_{تا اینکه شاخ و برگ هایت پر ثمر شد}

_{دار و ندارت چهار فرزند پسر شد}

_{کم کم پسرهای تو بال و پَر گرفتند}

_{دور و بَرَت را مثل یک لشگر گرفتند}

_{درس شجاعت از خود حیدر گرفتند}

_{بوی امیر فاتح خیبر گرفتند}

_{گوییم از اوصاف عظیم تو همین حد}

_{زینب پس از زهرا تو را مادر صدا کرد}

_{ای وای از روزی که قلبت را شکستند}

_{حجاج زهرا بار بیت الله بستند}

_{دیدی همه سرها گرفته روی دستند}

_{با چه شکوهی روی محمل ها نشستند}

_{بر زانوی عباس زینب پاگذارد}

_{شُکر خدا که محمل او پرده دارد}

_{اما پس از شش ماه شام غم سحر گشت}

_{با دیدن یک صحنه ای چشم تو تر گشت}

_{از این مصیبت عالمی خونین جگر گشت}

_{باور نمی کردی ولی دل با خبر گشت}

_{بالاترین روضه همین در عالمین است}

_{از راه آمد زینب اما بی حسین است}

_{فریاد زد اُمُّ البنین گیسو سپیدم}

_{مادرنبودی عصر عاشورا چه دیدم}

_{از خیمه تا گودال با زحمت دویدم}

_{با دست خود از پهلویش نیزه کشیدم}

_{اُمُّ البنین تاج سرم را سَر بریدند}

_{پیراهنش را از تَنَش بیرون کشیدند}

_{مادر نبودی پس گوش کن از این خبرها}

_{از داغ عباس تو خم گشته کمرها}

_{واشد به روی من نگاه اهل نظرها}

_{چادر به سر دارد دویدن دردسرها}

_{عباس رفت و آبروی خواهرش رفت}

_{دعوا شد و چادر ز روی خواهرت رفت}

_{اُمُّ البنین اول دو بازویش بهم ریخت}

_{تیری رسید و چشم و ابرویش بهم ریخت}

_{ضرب عمودی آمد و مویش بهم ریخت}

_{تا روی نیزه رفت گیسویش بهم ریخت}

_{عباس نامردی عمود آهنین خورد}

_{بی دست از بالای مرکب بر زمین خورد}

_{دروازه ی کوفه قیامت ساختم من}

_{بر مرکب طوفانِ خطبه تاختم من}

_{تا چشم روی نیزه ها انداختم من}

_{در یک نظر عباس را نشناختم من}

_{از درد غیرت صورتش چرخاند مادر}

_{بستند او را تا به نیزه ماند مادر}

_{مادر دعا کن منتقم دیگر بیاید}

_{چون او گره از اَبروی زهرا گشاید}

_{صحن و سرایی در بقیع بر پا نماید}

_{پایان هر روضه دعا کردیم شاید}

_{ما کاشف الکرب امام خویش گردیم}

_{دار و ندار خویش نذر یار گردیم}

_{وحید محمدی:}

_{ای مادر بهشت تو را غصه ها شکست}

_{هر بار بی قراری زینب تو را شکست}

_{بر سر گرفت چادر  زهرا... سکوت کرد}

_{آهی کشید و بغض لبت بی هوا شکست}

_{هر بار یاد فاطمه کردی دلت شکست}

_{وقتی دلت شکست، دل مرتضی شکست}

_{ای هم نفس ترین علی بعد فاطمه}

_{قلبت میان غربت یک ماجرا شکست}

_{پیشانی ات که گنبد محراب را شکافت}

_{وقت هجوم تیغ به شیر خدا شکست}

_{ده سال پیر قصه ی اشک حسن شدی}

_{از زخم هر زبان که دل مجتبی شکست}

_{وقتی حسین رانده شد از شهر مادریش}

_{باید نوشت حرمت آل عبا شکست}

_{مهدی نظری:}

_{ای که از عشق علی پیرو الله شدی}

_{مطمئن باش که بی فاطمه گمراه شدی}

_{نوکر شیرخدا باش و ببین شاه شدی}

_{خوش بحال تو اگر عابر این راه شدی}

_{شعر من در پی خود دیده تر می جوید}

_{گوش کن ام بنین باپسرش می گوید:}

_{بازوانت چقدر مثل پدر می ماند}

_{روی نورانی تو مثل قمر می ماند}

_{لعل لبهای تو شیرین چو شکر می ماند}

_{صورتت کعبه و خالت چو حجر می ماند}

_{وارث غیرت مولای زمینی پسرم}

_{سند مادری ام بنینی پسرم}

_{اینقدر آه نکش ناله نزن گریه نکن}

_{هرچه دیدی الم و درد و محن گریه نکن}

_{با زمین خوردن و افتادن من گریه نکن}

_{حداقل جلوی چشم حسن گریه نکن}

_{چونکه در کودکی ازدست کسی رنجیده}

_{وسط کوچه ای افتادن مادر دیده}

_{قسمتم شد در این خانه کنیزی پسرم}

_{با کنیزیست رسیدم به عزیزی پسرم}

_{من نبودم قدحی اشک نریزی پسرم}

_{گوش واکن که بگویم به تو چیزی پسرم}

_{بنگر تاب و قرار دل بی تابت را}

_{این حسین است ببین صورت اربابت را}

_{این کبوتر همه جا بر پر خود حساس است}

_{نوکرش باش که بر نوکر خود حساس است}

_{پسر فاطمه بر خواهر خود حساس است}

_{بیشتر از همه بر مادر خود حساس است}

_{پیش او شانه به مویت نزدم گریه نکن}

_{یا اگر بوسه به رویت نزدم گریه نکن}

_{پیش این غمزده باید که رعایت بکنم}

_{پیش او از تو نباید که حمایت بکنم}

_{پیش او کم به تو شاید که محبت بکنم}

_{گرنشد در بر او بوسه نثارت بکنم}

_{نشو دلگیر از این قصه نکن مأیوسم}

_{در عوض نیمه شب انقدر تو را می بوسم}

_{بین این مردم بد ذات هوادارش باش}

_{سپرش باش و نگهبان و نگهدارش باش}

_{توامان نامه نگیر از کسی و یارش باش}

_{علمش را که به تو داد علمدارش باش}

_{سعی کن باهمه نیروت علم را بردار}

_{غیرت مادری ات را به تماشا بگذار}

_{کربلا می روی و مونس آنها هستی}

_{یک تنه ارتش با غیرت آقا هستی}

_{گوش کن تو سپر عترت زهرا هستی}

_{پس رکاب قدم زینب کبری هستی}

_{حرفم این است که همواره مؤدب باشی}

_{بیشتر دور و برحضرت زینب باشی}

_{می شوی یک تنه سرلشگر و سقای حرم}

_{میشوی مایه آرامش دل های حرم}

_{پسرم شاهرگت را بده در پای حرم}

_{نگذاری که بیایند تماشای حرم}

_{نگذاری که غمی قسمت زینب باشد}

_{یاکه چشمی به قد و قامت زینب باشد}

_{کودکان تشنه که باشند خودت سقایی}

_{تشنه باشد علی اصغر بشود غوغایی}

_{مایه راحتی و دلخوشی آنهایی}

_{مطمئند که با مشکِ پری می آیی}

_{گرچه از سوز عطش پیکر تو غرق تب است}

_{قطره ای آب نخور اصغرشان تشنه لب است}

_{مشک بردار که خشکیدن لبها حتمی ست}

_{عجله کن تو که پاییدن دریا حتمی ست}

_{موقع آمدنت حمله اعدا حتمی ست}

_{تیربارن شدن چشم تو آنجا حتمی ست}

_{جای باران پسرم تیر سویت می ریزد}

_{مشک اگر پاره شود آبرویت می ریزد}

_{ماه دنیایی و مهتاب به تو وابسته ست}

_{ساقی خیمه ای و آب به تو وابسته ست}

_{دل دردانه بی تاب به تو وابسته ست}

_{تو علمداری و ارباب به تو وابسته ست}

_{تو که برخاک بیافتی سپرش می شکند}

_{علم تو که بیافتد کمرش می شکند}

_{گرچه ازلشگر بی شرم بلا می بینی}

_{در سیاهی زمین نور خدا می بینی}

_{گرچه از نیزه و شمشیر جفا می بینی}

_{در عوض گل پسرم فاطمه را می بینی}

_{پسرم ازمن دلخسته سلامی برسان}

_{جای من چادر خاکی شده اش را بتکان}

_{عباس شد ستاره دنباله دار تو}

_{تا کربلا رسید، و در کربلا شکست}

_{یک عمر گریه کردی و گفتی فقط حسین}

_{ای مادر بهشت تو را غصه ها شکست}

_{علی اکبر لطیفیان:}

_{آشفتگی گیسوی ما شانه کم داشت}

_{لبهای خشک ما فقط پیمانه کم داشت}

_{وسع خریدار تو بسیار است امّا}

_{یوسف به ما دادند ولی بیعانه کم داشت}

_{من اختیاراً این همه حالم خراب است}

_{گنجی که پیشم داشتی ویرانه کم داشت}

_{دیشت قنوت تو به یاد من نیفتاد}

_{تسبیح چل تایی تو یک دانه کم داشت}

_{به لطف دیوار دم در تکیه می داد}

_{آنکه برای گریه کردن شانه کم داشت}

_{دیشب نبودم پیش تو فهمیدی اصلاً ...}

_{که بازی شمع و گلت پروانه کم داشت}

_{وقتی رسیدم جور شد بازی طفلان}

_{سنگ سر کوچه فقط دیوانه کم داشت}

_{چه خوب شد آب دهانت را مکیدم}

_{این مسجدی که ساختم میخانه کم داشت}

_{گفتم مرا زنجیر این خانه نمایید}

_{کلب نگهبانِ در این خانه کم داشت}

_{جانها فدای آستان بانویی که}

_{یک سایبان و چند سقاخانه کم داشت}

_{حسن لطفی:
من و این یک نفس بشتاب مادر}

_{مرا این لحظه ها دریاب مادر}

_{شدم مثل رباب این روز آخر}

_{عذابم می کند این آب، مادر}

_***

_{نه دل گرمی نه تسکین مانده باقی}

_{که داغی سخت و سنگین مانده باقی}

_{ببین از پنج فرزندم برایت}

_{فقط یک مشک خونین مانده باقی}

_***

_{ز تو حیف است بازویت بیافتد}

_{و زخمی بین ابرویت بیافتد}

_{چه می شد وقت جان دادن عزیزم}

_{سرم بر روی زانوی بیافتد}

_***

_{زمین خوردن تنت را هم بِهَم ریخت}

_{حرامی پیکرت را هم بِهَم ریخت}

_{حرم با تو زمین افتاد عباس}

_{عمود آمد سرت را هم بِهَم ریخت}

_***

_{تو را بست از سرگیسو به نیزه}

_{مگر تابت دهد هر سو به نیزه}

_{الهی بشکند دستان خولی}

_{تو را محکم زد از پهلو به نیزه}

_***

_{سرت بر خاک بود و درد سر شد}

_{که سرگرمی چندین رهگذر شد}

_{سرت برگشت بر نیزه ولیکن}

_{شکاف ابروی تو بازتر شد}

_***

_{هزاران تیر برتن تا پرآمد}

_{هزاران تیر بود و مادر آمد}

_{مگر کم بود حجم تیر این سو}

_{که غلطیدی و از آن سو در آمد}

_***

_{پُر است اینجا پری آتش گرفته}

_{لباس و مَعجری آتش گرفته}

_{شنیدم روضه ات را بار اول}

_{خودم از دختری آتش گرفته}

_***

_{چقدر آن قافله شرمنده ام کرد}

_{نشان سلسله شرمنده ام کرد}

_{تو را نه ،کاش مَشکَت را نمیزد}

_{بمیرد حرمله شرمنده ام کرد}

_***

_{ببین این روزهای آخری را}

_{شنیدم روضه ی انگشتری را}

_{خداوندا سنان از من گرفته}

_{تمام لذت نامادری را}

_{ناصر شهریاری:}

_{مثل او در زمین نباشد کس}

_{بر علی همنشین نباشد کس}

_{محرم مرتضی پس از زهرا}

_{غیر ام البنین نباشد کس}

_{ادبش بی مثال در دنیا}

_{عشق او بی نظیر بر مولا}

_{در میان زنان شهر ، فقط}

_{اوست مقبول حضرت زهرا}

_{اوست دلدار ساقی کوثر}

_{دامنش ماه هاشمی پرور}

_{گر چه گفته منم کنیز علی}

_{اوست زهرای دیگر حیدر}

_{چقدر ناله اش شرر دارد}

_{چقدر آه در جگر دارد}

_{مادری که به جای جای دلش}

_{داغ یک کربلا پسر دارد}

_{پسرانی همه امام شناس}

_{همگی با ادب ، پر از احساس}

_{بین آنها یکی شده چون ماه}

_{که بود ساقی حرم عباس}

_{گفت روز وداع که : عباسم}

_{خوش قد و قامتم ، گل یاسم}

_{نکند بی حسین برگردی}

_{من به جان حسین حساسم}

_{می روی کربلا ابوالفضلم}

_{غرق شور و نوا ابوالفضلم}

_{نزد زهرا و مرتضی آنجا}

_{روسپیدم نما ابوالفضلم}

_{روضه اش بوی فاطمه دارد}

_{هق هق و گریه ، همهمه دارد}

_{هر که گرید برای ام بنین}

_{روزی از شاه علقمه دارد}

_{غلامرضا سازگار:}

_{گویند فقیری به مدینه به دلی زار}

_{امد به در خانه ی عباس علمدار}

_{زد بوسه بر ان درگه و استاد مؤدب}

_{گفتا به ادب با پسر حیدر کرار}

_{کی صاحب این خانه یکی مرد فقیرم}

_{بیمار و تهیدست و گرفتار و دل افکار}

_{هر سال در این فصل از این خانه گرفتم}

_{بر خرجی یکساله ی خود هدیه ی بسیار}

_{گفتا به زنان ام بنین مادر عباس}

_{با سوز دل سوخته و دیده ی خون بار}

_{کز زیور و زر هر چه که دارید بیارید}

_{بخشید بر این مرد فقیر از ره ایثار}

_{خود سائل هر ساله ی عباس من است این}

_{عباس دل ازرده شود گر برود زار}

_{دادند بدو زیور و زر هر چه که می بود}

_{از لطف و کرم عترت پیغمبر مختار}

_{سائل که نگاهش به زر و سیم بیفتاد}

_{بگذاشت ز غم چهره به دیوار}

_{گفتند همه هستی این خانه همین بود}

_{ای مرد عرب اشک میفشان تو به رخسار}

_{آن سائل دلباخته چنین گفت :}

_{کی در همه جا بوده به خیل ضعفا یار}

_{بر من در این خانه گدائیست بهانه}

_{من عاشق عباسم ، نه عاشق دینار}

_{من امده ام بازوی عباس ببوسم}

_{من در پی گل روی نهادم سوی گلزار}

_{هر سال زدم بوسه بر ان دست مبارک}

_{هر بار شدم محو رخ صاحب این دار}

_{یک لحظه بگوئید که عباس بیاید}

_{باشد که برم فیض از ان چهره دگر بار}

_{ناگاه زنان شیونشان رفت به گردون}

_{گفتند : فروبند لب ای مرد گرفتار}

_{ای عاشق دلسوخته ای محو رخ دوست}

_{ای سائل دلباخته ، ای طالب دیدار}

_{دستی که زدی بوسه جدا گشت ز پیکر}

_{ماهی که تو دیدی به زمینگشت نگونسار}

_{ان دست کزو خرجی یکساله گرفتی}

_{شد قطع ز تیغ ستم دشمن خونخوار}

_{سر بر سر نی ، دست جدا ، تن به روی خاک}

_{لب تشنه ، جگر سوخته ، دل شعله ای از نار}

_{این طایفه هستند در این خانه سیه پوش}

_{این خانه بود در غم عباس عزادار}

_{این مادر پیری که قدش گشته خمیده}

_{سر تا به قدم سوخته چون شمع شب تار}

_{این مادر دلسوخته ی چهار شهید است}

_{گردیده دو تا قامتش از ماتم آن چهار}

_{این مادر عباس همان ام بنین است}

_{دادند بنینش همه جان در ره دادار}

_{سوگند به ان مادر و ان چهار شهیدش}

_{بگذر ز گناه همه ای خالق غفار}

_{شیخ رضا جعفری:}

_{چهار آینه آورده روبروی خودش}

_{چهار قبر کشیده است چهار سوی خودش}

_{چهار آینه اما مکعّب و خاکی}

_{برای روح پر از حجم و تو به توی خودش}

_{نشسته است دوباره به هم بیامیزد}

_{گلاب قمصر لاهوت را به بوی خودش}

_{ز هوش می رود آخر عبادتش دارد}

_{مقدمات خودش شیوه ی وضوی خودش}

_{اگر چه قبله شده در نماز گریه ولی}

_{نماز کعبه ادا می‌شود به سوی خودش}

_{چنان نسیم که در باغ می رود از خویش}

_{کسی نبود بیاید به جستجوی خودش}

_{زبان گرفته و با خویش شعر می‌خواند}

_{شبیه ناله ی برکه برای قوی خودش}

_{کنار مثنوی اش قطعه ی مُخَدَّره ای ست}

_{که آمده است سر تربت عموی خودش}

_{کاظم بهمنی:}

_{رسالتت نه فقط صاحب پسر شدن است}

_{تو را کنار علی شأنِ همسفر شدن است}

_{بزرگ مادرِ ماهِ همیشه کامل عشق!}

_{هنوز نور تو در حال بیشتر شدن است}

_{محبتت رقمی در دل علی دارد}

_{که رو به آینه در حال ضربدر شدن است}

_{رسیدن تو به وصل علی به ما آموخت}

_{مهم تر از همه از جانبش نظر شدن است}

_{حسودهای مدینه تو را نمی فهمند}

_{و قلب تیره سزاوار شعله ور شدن است}

_{تمام می شود این غم همین که برگردی}

_{فرشته مشکلش از بابت بشر شدن است}

_{تو آن ضمیر بلندی که راز عرفانت}

_{نتیجه ی گذر از مرز خون جگر شدن است}

_{سکوت کن که ادب یادداشت بردارد}

_{سخن بگو که حیا فکر بارور شدن است}

_{که عشق در تو نه با مهر مادری یکسوست}

_{نه فارغ از غم هفتاد و یک نفر شدن است}

_{دو دست خویش به جای تو داده فرزندت}

_{وگرنه میل تو هم بر شکسته پر شدن است}

_{حسین تا که نماند به روی نیزه غریب}

_{سفارشت به پسرها بدون سر شدن است}

_{خیال مرثیه سازم به روضه می کشدم}

_{ولی تمایلم امشب به برحذر شدن است}

_{به زخمتان دم رفتن نمک نمی پاشم}

_{بشیرم و همه سعیم به خوش خبر شدن است}

_{خیال مرثیه ساز مرا ببخش ای سرو}

_{کبوترست و به دنبال نامه بر شدن است}

_{محسن حنیفی:}

_{غصه ها بر روی پیشانیش چین انداخته}

_{گریه ها از پای، او را این چنین انداخته}

_{مادری کرده برای بچه های فاطمه}

_{خویش را پای امیرالمومنین انداخته}

_{چار فرزند او فدای پنج تن آورده است}

_{سفرۀ نذری ست که ام البنین انداخته}

_{مادر قدیسه ی لب تشنه های کربلا}

_{گریه اش لرزه تن روح الامین انداخته}

_{مادر باب الحوائج دارد از دریا گله}

_{چون که دریا روی او را بر زمین انداخته}

_{عاقبت چشم حسودی لاله اش را زخم زد}

_{لالهْ عباسی او را لالهْ چین انداخته}

_{باورش هرگز نخواهد شد عمود بی حیا}

_{پهلوان شهر را از روی زین انداخته}

_{او شنیده زینبش افتاده روی خاک ها}

_{یک نظر بر ساقی نیزه نشین انداخته}

_{شرمسارش بوده ساقی، چون که دیده خواهرش}

_{پوشیه بر صورتش با آستین انداخته}

_***

_{جواد محمد زمانی:}

_{ای به سپهر عاطفه بی قرین}

_{ستاره ی مدینه، ام البنین}

_{قدر تو در جهان نبوده معلوم}

_{قبر تو در جوار چار معصوم}

_{فاطمه دوم مرتضایی}

_{مادر دیگری به مجتبایی}

_{تو کیستی که با غم و زمزمه}

_{پای نهی به خانه فاطمه}

_{تو کیستی که با همه عزیزی}

_{گفته ای آمدم کنم کنیزی}

_{تو دیده ای که خانه ای سوخته}

_{دخترکی چشم به در دوخته}

_{محض دل تازه گلان حزین}

_{نام تو فاطمه! شد امّ البنین}

_{تا که نگویند حسینش چه شد}

_{مدینه بین الحرمینش چه شد}

 _{منبع : حسینیه، شعر شاعر}