شعر/ انگار دو بام و یک هوا دارد دل!

عقیق:

*در عشقِ تو، نقطه‌ی شروعم امشب

سرمست از آیاتِ طلوعم امشب

چون چشمِ ستاره، چشم‌هایم خیس است

*پایش که حرم رفت، زمین‌گیر نشد

قلبش که شد از عشق جوان، پیر نشد

هرچند تمام عمر، زُل زد به حرم،

از دیدنِ گنبدت دلش سیر نشد!

پرواز در این صحن و سَرا دارد دل

گاهی برود مشهد و گاهی هم قم...

انگار دو بام و یک هوا دارد دل

پیدا شده است...گاه هم گـــُم شده است

«ترسم نرسی به کعبه! ای اعرابی!»