*هنگام تحویل سال در مکان های مقدس
عامل توجه و توسل به ائمه (علیهم السلام) موجب دوری انسان از رذایل اخلاقی، گناهان رفع گرفتاری ها و موجب سعادت در دنیا و آخرت خواهد شد. اسلام تأکید فروانی بر اماکن مقدس مثل مساجد، حرم ائمه معصومین(ع) و امام زادگان نموده، چرا که عنایت الهی در این مکانها که محل تردد ملائکه الله و مؤمنان مقرب می باشد، بیش تر است.
بزرگان دین مانند امام خمینی(ره) و علامه طباطبائی تأکید فراوانی بر حضور در مکانهای مقدس و ارتباط معنوی مستمرمعصومین(علیهم السلام) داشتند و اساساً یکی از رمزهای موفقیت این بزرگواران، توجه به همین نکته بوده است.
آنان موفقیت خویش را مرهون توسل به اهل بیت(ع) می دانستند و بعضی از این شخصیتها مانند علامه طباطبائی در ماه رمضان روزه خود را با بوسه برضریح حضرت معصومه(ص) افطار می کرد و بعد به خانه می رفت.
در یکی از توصیه های اخلاقی علامه سید مرتضی مرعشی نجفی؛ برادر مرحوم آیت العظمی مرعشی نجفی)؛ به فرزندش آمده است:« سعی کن هر روز حرم مطهر حضرت معصومه (ص) را زیارت کنی و لو اینکه زیارت نامه نخوانی).
*خانه تکانی دل همراه با خانه تکانی منزل
یکی از برنامه های عید نوروز، خانه تکانی و نظافت محیط زندگی و نیز پوشیدن لباس تمیز است. اسلام هم سفارش زیادی در رابطه با آلودگی های ظاهری بدن و محل زندگی کرده و این امر مخصوص به عید نوروز نیست.
امام باقر(ع )هم در روایتی، بر اهمیت این موضوع تاکید میکند و می فرماید« پاکیزه کردن خانه، فقر و بیچارگی را ازبین می برد.»
حتی امام علی (ع) تاکید فراوانی بر تمیز کردن و نظافت خانه از تارعنکبوت دارند.
امام صادق (ع) هم در روایتی می فرماید: «در زمانی که نوروز شد، غسل کن و پاکیزه ترین لباس را بپوش وبا خوشبو ترین عطرها، خود را معطر کن!»
همان طور که محیط انسان آلوده و کثیف شده به نظافت نیاز دارد، دل و قلب انسان نیز به غبار معصیت آلوده می گردد و موجب می شود تا صاحب خود را از مسیر هدایت دور سازد. شستن و تمیز کردن باعث دوری و محو آلودگی ظاهری می شود و وضو و غسل، باعث طهارت باطنی از حدث و خبث می باشد؛ ولی آلودگی گناه با شستن و تمیز کردن و با وضو و غسل برطرف نشده و فقط با توبه واقعی و کفارۀ تطهیر می گردد. پس از پاکیزه کردن دل از سموم و آفات اخلاقی، به همان اندازه زندگی را لذت بخش و زیبا می کند، که برطرف کردن کثافات و سموم از جسم و منزل.
*سفروانواع آن
یکی از برنامه ها نوروز مسافرت است. دین مبین اسلام برای سفر اهمیت ویژه ای قائل شده و ائمه بزرگوار، دستورات و آداب بسیاری برای آن شمرده اند. هرگونه سفری با ارزش نیست، بلکه طبق احادیث، سفری با ارزش است که در راستای توشه گیری برای آخرت با تقویت اقتصاد زندگی و یا دستیابی به لذت های مشروع باشد.
با توجه به این گفتار می توان سفرها را به پنج دسته زیارتی، علمی و پژوهشی، رزمی، اقتصادی و تفریحی تقسیم کرد.
*فواید سفر
سلامتی، تأمین زندگی، کسب علم و دانش، آشنایی با آداب و اخلاق اجتماعی و برخورد با حوادث عبرت انگیز از فواید سفر است و تا جای که پیامبر(ص) در روایتی می فرماید« مسافرت کنید تا تندرست بمانید و روزی کسب کنید».
پی نوشت:
فرصت های طلایی نوروز-محمد مهدی فجری
منبع:حوزه