۰۱ دی ۱۴۰۳ ۲۰ جمادی الثانی ۱۴۴۶ - ۰۴ : ۱۶
حجت الاسلام عبدالمقیم ناصحی
حفظ محیط زیست در فرهنگ نبوی(ص)
در آموزه های دینی ما و در سنت انبیا و اولیا(ع) درختکاری، آبیاری و به طور کلی آبادسازی زمین و مزرعه و مرتع و پرورش دام و طیور، عبادت محسوب می‌شود.
عقیق: یکی از نعمت‌های خداوند متعال در کره زمین مراتع و جنگلهاست که گیاهان زیبا در دامنه کوه‌ها و صحراها از زمین سر بر می‌آورند و زمین را با لباس سبز دل‌انگیز و با طراوت و سودمند می‌آرایند.پوشش گیاهی زمین، سهم بزرگی در حفاظت از آب و خاک که دو نعمت بزرگ الهی و رمز بقای حیات انسانهاست، به خود اختصاص داده و گیاهان با برگها و شاخه‌های زیبای خود، از برخورد مستقیم باران به خاک جلوگیری کرده و با کندسازی جریان آب، آن را ذخیره نموده و موجب ازدیاد ذخیره آب و محافظت خاکها می‌گردند.
جنگلها و مراتع کانون تولید اکسیژن و کاهش درجه حرارت زمین و افزایش رطوبت و بستر مناسب زیست انسانها را تأمین می‌نمایند.
اهمیت جنگلها و مراتع به اندازه ای است که فقهای اسلام به آن توجه داشته و آنها را از انفال می‌دانند که خداوند متعال در قرآن انفال را از آنِ خدا و پیامبرش می‌داند: «یَسْئَلونَکَ عَنِ الْأنْفالُ لِلّهِ وَ الرّسُولِ فَاتّقوا ا...» (ای پیامبر) از تو درباره انفال می‌پرسند بگو، انفال به خدا و فرستاده او اختصاص دارد پس از خداوند پروا دارید»
بنیانگذار جمهوری اسلامی حضرت امام خمینی(ره) در این راستا چنین فرمودند: « سرکوه‌ها، دره‌ها و هر زمین بایر و جنگلها و زمینهایی که اهل آن کوچ کرده یا آنها را رها کرده‌اند از آنِ امام(ع) است مقصود از جنگلها تنها درختان آنها نیست، بلکه به ظاهر هم درختان و هم زمین آنها از انفال به شمار می‌آیند.»
پیامبر(ص) اضافه بر توصیه درختکاری و نحوه کاشت آن، خود نیز این کار را انجام می‌دادند.
در این زمینه امام صادق(ع) می‌فرمایند: « کان امیرالمؤمنین(ع) یَضْربُ بِالْمَرّ وَ یَستَخْرِجُ الاَرَضِینَ وَ کانَ رَسُولُ ا...(ص) یَمَصّ النّوی بِفیهِ وَ یَغْرِسُهُ فَیَطْلُعُ مِنْ ساعَتِهِ : امیرمؤمنان علی(ع) با بیل زمین را آماده می‌ساخت و پیامبر اعظم(ص) هسته‌های خرما را با آب دهان مرطوب کرده و در زمین‌های آماده شده آنها را می‌کاشت و آنها معجزه‌آسا رشد می‌کردند.»
برای رشد خوب و با برکت بودن درختکاری در فرهنگ نبوی به نحوه کاشت آن اشاره شده و دعاهایی هنگام کاشت وارد شده است.
امام ششم(ع) در این زمینه می‌فرمایند: «اذا غرست او زرعت قل: وَ مَثَلُ کَلِمَهً طَیّبهً کَشَجَرهٍ طَیِّبَهٍ اَصلُها ثابِتٌ و فَرعُها فِی السَّماءِتُؤتی اُکُبَها کُلّ حینٍ بِاِذنِ رِبّها»
آن حضرت انسانها را در لحظات حساس به درختکاری توصیه فرموده و در حدیثی چنین می‌فرماید: «ان قامت الساعه و فی بداحدکم فسیله فان استطاع ان لایقوم تی بغرسها فلیغرسها؛ اگر عمر جهان پایان یابد و قیامت فرا رسد و یکی از شما نهال در دست داشته باشد، اگر به قدر کاشتن آن فرصت باشد، باید فرصت را از دست ندهد و آن درخت را بکارد.»
منبع:قدس
211008
گزارش خطا
