کفاره از راه های جبران گناهان است تا به واسطه آن بتوان از بار گناهان کاست اما هستند گناهانی که خداوند برای جبران آنها کفاره را نمی پذیرد.
عقیق:خداوند متعال که همواره نسبت به بندگانش رحمان و رحیم است راه را برای جبران گناهان از طریق کفاره فراهم کرده است تا بنده از درگاه رحمت او ناامید نشود. از این رو اعمال بسیاری حکم کفاره گناهان را دارند.پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «سه چيز كفّاره (پاك كننده گناه) است: رواج دادن سلام (سلام كردن به همگان)، اطعام كردن، و عبادت در شب، هنگامى كه مردم خفته اند.»
همان حضرت (ص) در پاسخ به اين سؤال كه كفّاره غيبت چيست؟ فرمودند: «اين كه براى كسى كه غيبتش را كرده اى به همان نحو كه از او ياد كرده اى، آمرزش بطلبى.»
همچنین، می فرمایند: «هيچ بيمارى يا دردى نيست كه به مؤمن برسد، مگر اين كه كفاره گناه او باشد.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «كفاره خنده اين است كه بگويى: خدايا! بر من خشم مگير.»
امام کاظم (ع) هم درباره کفاره گناهان فرموده اند: «هر كه براى نماز مغرب وضو بگيرد، اين وضوى او كفاره گناهان روز اوست، مگر گناهان كبيره.»
البته هستند گناهانی که دیگر کفاره برای آنها کافی نیست و به تصریح روایت خداوند خود از آن گناهکاران انتقام می گیرد.
امام صادق (ع) فرموده اند: «اگر مُحرم اشتباهاً صيد كند، بايد كفاره بدهد و اگر براى بار دوم نيز اشتباهاً صيد كند، باز بر او كفّره است و تا هر وقت اشتباهاً صيد كند، كفاره بايد بدهد و اگر عمداً صيد كند [براى بار اوّل]، بر عهده او كفاره است و اگر براى دومين بار عمدا صيد كند، از شمار كسانى است كه خداوند از او انتقام مى گيرد و كفاره بر عهده اش نيست.»
پی نوشت ها:
ثواب الاعمال
وسائل الشیعه
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
