۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۹ : ۱۸
نماز استغاثه به حضرت فاطمه (س)
روایت
شده که : هرگاه حاجتى دارى ، دو رکعت نماز به جاى آور و پس از سلام نماز
سه بار تکبیر بگو و پس از تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام به سجده برو، یکصد
مرتبه بگو:"یا مولاتى یا فاطمة اغیثینى."
سپس ، جانب راست صورت را بر زمین بگذار و همان ذکر را صد مرتبه بگو سپس
جانب چپ صورت را بر زمین بگذار و صد مرتبه بگو، باز هم به سجده رفته و صد
مرتبه بگو و حاجت خود را یاد کن ، به خواست خداوند حاجتت برآورده مى شود.
متمسک به نماز
شیخ الطائفة طوسى گوید:
نماز حضرت زهرا علیهاالسلام دو رکعت است . در
رکعت اول حمد و صد مرتبه انا انزلناه فى لیلة القدر و در رکعت دوم حمد و
صد مرتبه قل هو الله احد ؛ و پس از سلام ، تسبیح حضرت زهرا گفته بخوانید:
سبحان ذى العز الشامخ المنیف ، سبحان ذى
الجلال الباذخ العظیم ، سبحان ذى الملک الفاخر القدیم ، سبحان من لبس
البهجة و الجمال ، سبحان من تردى بالنور و الوقار، سبحان من یرى اثر النمل
فى الصفا، سبحان من یرى وقع الطیر فى الهواء، سبحان من هو هکذا و لا هکذا
غیره .
پاک و منزه است دارنده عزت والاى پیروز،
پاک و منزه است دارنده برترین شکوه و جلال بزرگ ، پاک و منزه است دارنده
حکومت ارزنده جاوید، پاک و منزه است آن کس که لباس و جامه زیبایى و طراوت
پوشیده ، پاک و منزه است کسى که جامه نور و وقار بر تن کرده ، پاک و منزه
است کسى که رد پاى مورچه را بر سنگ صاف مى بیند، پاک و منزه است کسى که
جایگاه پرنده را در فضا مى بیند، پاک و منزه است کسى که این چنین است و غیر
از او کسى چنین نیست .
هرگاه کسى این نماز را بخواند و از تسبیح فارغ شود، مى باید دو زانو نشسته
دو دستش را بگشاید و تمام مواضع سجده اش را بدون این که مانعى بین او و
زمین باشد، روى زمین بگذارد و دعا کند و حاجتش را بخواهد و هر اندازه که
خواست ، دعا کند و در حال سجده بگوید:
یا من لیس غیره
رب یدعى ، یا من لیس فوقه اله یخشى ، یا من لیس دونه ملک یتقى ، یا من
لیس له وزیر یوتى، یا من لیس له حاجب یرشى ، یا من لیس له بواب یغشى ، یا
من لا یزداد على کثرة السوال الا کرما وجودا و على کثرة الذنوب الا عفوا و
صفحا، صل على محمد و آل محمد و افعل بى کذا و کذا.
اى کسى که غیر از او پروردگارى نیست که خوانده
شود! اى کسى که برتر از او خدایى نیست که از او ترسیده شود! اى کسى که غیر
او حکمرانى نیست که از او پرهیز شود! اى کسى که وزیرى ندارد که از رهگذرش
نزد او روند! اى کسى که حاجب و دربانى ندارد که رشوه به او بدهند! اى کسى
او خدایى نیست که از او ترسیده شود! اى کسى که غیر او حکمرانى نیست که از
او پرهیز شود! اى کسى که وزیر ندارد که از رهگذرش نزد او روند! اى کسى که
حاجب و دربانى ندارد که رشوه به او بدهند! اى کسى که نگهبانى ندارد که در
پس پرده نگه دارى شود! اى کسى که زیاده خواهى و بسیار سوال و گدائى از
درگاهش جز بر جود و کرم او و بر کثرت گناهان جز عفو و بخشش نیفزاید! بر
محمد و آل محمد درود بفرست و (حاجتت را مى خواهى و مى گویى (این کارها را
برایم انجام ده ! "1"
نماز براى امور بسیار خطرناک
نماز دیگرى منسوب به آن حضرت است که براى کارهاى خطرناک و امور مهم و خوف
انگیز خوانده مى شود. ابراهیم بن عمر صنعانى از حضرت صادق علیه السلام
روایت کرده است که فرمود:
براى امور مهم و بسیارخطرناک دو رکعت نماز مى خوانى ، و این همان نمازى است که حضرت زهرا علیهاالسلام آن را مى خواند. در رکعت اول پس از حمد قل هو الله را پنجاه مرتبه و در رکعت دوم نیز پس از حمد پنجاه مرتبه مى خوانى . پس از سلام نماز، بر پیامبر صلى الله علیه و آله صلوات بفرست و سپس دستت را بلند کن و بگو:
اللهم اتوجه الیک بهم ، و اتوسل الیک بحقهم (بحقک ) العظیم الذى لا یعلم کنهه سواک ، و بحق من حقه عندک عظیم ، و باسمائک الحسنى و کلماتک التامات التى امرتنى ان ادعوک بها، و اسالک باسمک العظیم الذى امرت ابراهیم علیه السلام ان یدعو به الطیر فاجابته ، و باسمک العظیم الذى قلت للنار: کونى بردا و سلاما على ابراهیم فکانت ، و باحب اسمائک الیک و اشرفها عندک ، و اعظمها لدیک ، و اسرعها اجابة ، و انجحها طلبة ، و بما انت اهله و مستحقه و مستوجبه ؛ و اتوسل الیک ، و ارغب الیک ، و اتصدق منک ، و استغفرک ، و استمنحک ، و اتضرع الیک ، و اخضع بین یدیک ، و اخشع لک ، و اقر لک بسوء صنیعتى ، و اتملق والح علیک ، و اسالک بکتبک التى انزلتها على انبیائک و رسلک صلواتک علیهم اجمعین من التوراة و الانجیل و القرآن العظیم من اولها الى آخرها، فان فیها اسمک الاعظم ، و بما فیها من اسمائک العظمى ، اتقرب الیک ، و اسالک ان تصلى على محمد و آله ، و ان تفرج عن محمد و آله ، و تجعل فرجى مقرونا بفرجهم ، و تبدا بهم فیه ، و تفتح ابواب السماء لدعائى فى هذا الیوم ، و تاذن فى هذا الیوم و هذه اللیلة بفرجى و اعطاء سولى و املى فى الدنیا و الاخرة ، فقد مسنى الفقر و نالنى الضر و شملتنى الخصاصة ، و الجاتنى الحاجة ، و توسمت بالذلة ، و غلبتنى المسکنة ، و حقت على الکلمة ، و احاطت بى الخطیئة ، و هذا الوقت الذى وعدت اولیاءک فیه الاجابة . فصل على محمد و آله ، و امسح ما بى بیمینک الشافیة ، و انظر الى بعینک الراحمة ، و ادخلنى فى رحمتک الواسعة ، و اقبل الى بوجهک الذى اذا اقبلت به على اسیر فککته ، و على ضال هدیته ، و على حائر ادیته ، و على فقیر اغنیته ، و على ضعیف قویته ، و على خائف آمنته ؛ و لا تخلنى لقا لعدوک و عدوى ، یا ذوالجلال و الاکرام . یا من لا یعلم کیف هو، و حیث هو، و قدرته الا هو، یا من سد الهواء بالسماء، و کبس الارض على الماء، و اختار لنفسه احسن الاسماء، یا من سمى نفسه بالاسم الذى به یقضى حاجة کل طالب یدعوه به ، و اسالک بذلک الاسم ، فلا شفیع اقوى له منه ، و بحق محمد و آل محمد ان تصلى على محمد و آل محمد، و ان تقضى لى حوائجى ، و تسمع محمدا و علیا و فاطمة و الحسن و الحسین و علیا و محمدا و جعفرا و موسى و علیا و محمدا و علیا و الحسن و الحجة – صلوات الله علیهم و برکاته و رحمته – صوتى ، فیشفعوا لى الیک ، و تشفعهم فى ، و لا تردنى خائبا، بحق لا اله الا انت ، و بحق محمد و آل محمد، و افعل بى کذا و کذا یا کریم .
پروردگارا! با نام آنان به تو روى مى آورم ، و به حق آنان ، که جز تو کسى از ژرفاى آن آگاه نیست ، به تو درمى آویزم . به حق کسى که حق او نزد تو بسیار بزرگ است ، و به نام هاى نیکویت ، و موجودات کاملت ، که مرا امر فرمودى با نام آنان تو را بخوانم ، و تو توسل مى جویم . و به نام بزرگت ، که به ابراهیم امر فرمودى که با آن ، پرنده را ندا دهد و پرنده او را پاسخ گفت ، و به نام بزرگت ، که به آتش فرمان دادى که بر ابراهیم سرد و سلامت باشد، و آتش چنین شد. و به محبوبترین نام هایت ، و شریف ترین آنها در پیشگاهت ، و بزرگ ترین آنها نزد تو، و به نامهایت که اجابت دعا با آنها سریعتر انجام مى پذیرد و به مقصود بهترین نائل مى شویم . و به آن چه تو شایسته آنى ، تو را مى خوانم ، و به تو توسل جسته ، و به تو روى مى آورم ، و از تو کمک واسته ، و طلب بخشش گناه و احسان و فضل تو را دارم ، و در پیشگاهت زارى کرده و خضوع و خشوع مى نمایم ، و به کردار زشتم اقرار کرده ، و بر تو اصرار مى نمایم . و به حق کتاب هایى که بر پیامبران و رسولانت – که درود تو بر تمامى آنان باد – فرستادى ، از تورات و انجیل و قرآن بزرگ و دیگر کتب ، که اسم اعظم تو در آن هاست ، و به حق نام هاى بزرگ تو که در آن ست ، به تو نزدیکى مى جویم . و از تو مى خواهم ، که بر محمد و خاندانش درود فرستاده و بر آنان گشایش عطا فرمایى ، و گشایش کار مرا مقرون به گشایش کار آنان قرار دهى ، و آنان را در هر کار نیکى مقدم کرده و از ایشان آغاز نمایى . و در این روز درهاى آسمان را براى دعایم بگشایى ، و در این روز و این شب به گشایش کارم و دادن حاجتم در دنیا و آخرت ، اجازه صادر فرمایى . به راستى که فقر و بیچارگى مرا در خود فرو برده ، و پریشان حالى بر من غالب آمده ، و نیاز و حاجت مرا به تو پناهنده ساخته ، و ذلت و مسکنت بر چهره ام نقش بسته بسته ، و درماندگى بر من چیره شده ، و رافت و رحمت بر من لازم گردیده ، و گناه ، مرا احاطه نموده است ، و این زمان زمانى است که به دوستانت وعده اجابت دعا را داده اى . پس بر محمد و خاندانش درود فرست ، و آن چه از فقر و بیچارگى مرا در خود گرفته ، را با قدرتت از من دور ساز، و با چشم رحمتت بر من نظر افکن ، و مرا در رحمت واسعه خود داخل ساز، و به من توجه در نماز عطا فرما. توجهى که هرگاه بر اسیرى افتد او را آزاد سازد، و آن گاه که بر گمراهى افتد هدایت شود، و آن هنگام که بر حیران و سرگردانى افتد او را از حیرت رها سازد، و وقتى بر فقیرى افتد او را بى نیاز گرداند، و آن زمان که بر ناتوانى افتد نیرومند گردد، و هرگاه بر خائفى افتد او را ایمنى دهد. مرا در معرض دشمنان خود و دشمنانم قرار نده ، اى صاحب جلالت و بزرگوارى . اى کسى که هیچ کس جز تو به کیفیت و جایگاه و قدرتت آگاه نیست ، اى کسى که هوا را به آسمان بست ، و زمین را بر روى آب گستراند، و بهترین نام ها را براى خود برگزید. اى کسى که خود را به نامى نامید، که حاجت هر که با آن نام او را بخواند مستجاب مى شود. از تو مى خواهم به آن نام ، که براى من شفیعى نیرومندتر از او وجود ندارد، حاجتم برآورى ، و به حق محمد و خاندانش ، از تو مى خواهم که بر محمد درود فرستى ، و حاجت هایم را روا فرمایى ، و صدایم را به گوش محمد، على ، فاطمه ، حسن ، حسین ، على ، محمد، جعفر، موسى ، على ، محمد، على ، حسن ، حجت – که درود تو و برکات و رحمتت بر آنان باد – برسانى ، تا برایم نزد تو شفاعت کنند و آنان را شفیعم گردانى ، و مرا ناامید ننمایى . به حق آن که خدایى جز تو نیست ، و به حق محمد و خاندانش ، حاجاتم را روا ساز، اى بخشنده ."2"
پی نوشت:
مصباح المتجهد، ص 265
مسند فاطمه ، ص 401
منبع:روضه